Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 20 januari 2016

Filmrecensie: Trois couleurs Rouge (1994), Krzysztof Kieslowski


Communicatieproblemen leiden tot een betere menselijke verbinding

Het laatste deel van het drieluik Trois couleurs over de leuzen van de Franse Revolutie heeft de broederschap als onderwerp. Rood is steunkleur en die wordt heel mooi in beeld gebracht als achtergrond van een opbollend reclamedoek met daarop de beeltenis van fotomodel Valentine Dussault, een prachtrol van de nog net geen dertig jarige Irène Jacob. Wat die kleur betreft, overheerst in de film toch het duister en dat geldt ook voor het verhaal dat vanwege de ingewikkelde constructie, waarin werelden in elkaar overlopen, nogal cerebraal aandoet.

Communicatie had ook het onderwerp van Rouge kunnen zijn, want de verbindingen en speciaal de telefoonverbindingen spelen een belangrijke rol in de film. Dat begint al met een gesprek tussen Valentine, die in een appartement boven een café in het centrum van Genève woont, met haar vriend in Londen. Kieslowski volgt de lijnen die de twee met elkaar verbinden vanaf het appartement van Valentine onder het Kanaal door naar Engeland. Daarnaast zijn er de veelvuldige telefoongesprekken tussen rechtenstudent Auguste en zijn vriendin Karin die een persoonlijke telefonische weersrubriek heeft, omdat Auguste haar niet vertrouwt en steeds wil weten waar ze was als ze niet opnam. Tenslotte, en het meest belangrijk, zijn de geheime opnames van de telefoongesprekken in de buurt door de voormalige rechter Joseph Kern, een mooie rol van Jean-Louis Trintignant. Hij doet dit om meer te weten te komen over menselijke motivatie, iets waar hij in zijn loopbaan in tekort geschoten is.

Valentine ontmoet de rechter als ze in haar auto door het centrum van Genève aan haar radio zit te draaien, daardoor niet goed oplet en een grote hond aanrijdt. Ze ziet op de gegevens in de halsband dat het jankende beest Rita heet en brengt hem terug naar zijn baas, die knorrig reageert. Daarop gaat ze met Rita naar de dierenarts die de verwondingen behandelt en ook constateert dat het beest zwanger is. Vervolgens neemt Valentine de hond mee naar haar huis. Ze komt opnieuw in contact met de rechter als de hond op straat wegloopt en teruggaat naar zijn oude huis. Ze hoort dat de mangesprekken in de buurt opneemt en is daarover boos, maar heeft niet de moed om de slachtoffers op de hoogte te brengen.

Het feit dat ze de jackpot wint met drie gelijke kersen tijdens een spelletje op de fruitautomaat in het café onder haar woning, luidt rampspoed in, zo moeten we geloven. Er waren al problemen met haar zestienjarige aan drugsverslaafde broer die zelfs de krant haalden, maar dan gaat ook nog Karin tot ontzetting van Auguste vreemd met een ander en wordt de rechter veroordeeld vanwege het bespioneren van de omgeving. Als Valentine daarover leest in de krant gaat ze naar hem toe. Ze hoort dat de man die voorspellende gaven blijkt te bezitten, zichzelf heeft aangegeven om weer in contact te komen. Na afloop van een modeshow die voorafgaat aan haar vertrek naar haar vriend in Londen, vertelt de rechter haar meer over zijn leven. De feiten daarvan zijn deels al voorbij gekomen in de levens van de anderen, zoals rechtenstudent August en andere staan te gebeuren, bijvoorbeeld in de schipbreuk die Valentine op weg naar Engeland lijdt, al komt Valentine daarbij niet om. Het is grappig dat onder de overlevenden ook de hoofdrolspelers van de andere delen van Trois couleurs zijn, net als het grappig is dat in alle drie delen een kleine oude vrouw voorkomt die moeite heeft om een lege fles in een hoge afvalbak te krijgen.

De ijle zang van een vrouwelijk lid van de Sinfonia Varsovia, dat onder leiding van Zbigniew Preisner ook andere fraaie muziek maakte, zorgt veel sfeer in de film, waarin communicatieproblemen uiteindelijk voor een betere verbinding tussen de mensen moeten gaan zorgen, al is de symboliek te ver doorgevoerd. Dat neemt niet weg dat Rouge, mede door de schoonheid van Irene Jacob, een genot is om naar te kijken. Trois couleurs is al met al een cinematografisch hoogstandje waar menig hedendaags filmer niet aan kan tippen.

Hier de trailer van Rouge, hier mijn bespreking van Bleu, hier die van Blanc.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten