Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 11 december 2015

Passion and power: the technology of orgasm (2007), documentaire van Wendy Slick en Emiko Omori


Vibrators alleen toegestaan om taarten mee te versieren

Passion and power: the technology of orgasm begint met het verhaal van Rachel Maines die in een onderzoek naar naaipatronen - een toepasselijk onderwerp in verband met deze documentaire - damesbladen uit het begin van de twintigste eeuw doorbladerde en op curieuze advertenties stuitte waaronder die over vibrators. Dit waren in die tijd hulpmiddelen voor doctoren om hysterische vrouwen met een overdaad aan seksuele energie van hun klachten af te helpen. Maines dook verder in de geschiedenis van hulpmiddelen om een orgasme bij de vrouw op te wekken, hetgeen voor Wendy Slick en Emiko Omori de basis vormde om vooruit te kijken naar de manier waarop men in Amerika verder omging met deze materie.

Maines ontdekte dat vibrators al 2500 jaar bestonden, al zagen die er heel anders uit dan de vibrators van tegenwoordig. Hippocrates vond ze een goed hulpmiddel om de baarmoeder tot activiteit te stimuleren. De baarmoeder werd ook in de middeleeuwen gekoesterd. Omdat de vrouwelijke geslachtsorganen binnen in zitten en zwaar en vochtig zijn, moest het lichaam door een orgasme opgewarmd worden om zwanger te kunnen worden. Met Corpernicus waaide het kosmologische wereldbeeld weg. De middenklasse kwam op, waarin de vrouw het verkeerde, lekkende lichaam had. In de Victoriaanse tijd snoerde men het lichaam in met een korset. De seksuele frustratie kon worden afgewend door een tochtje te maken met een koets of paard te rijden maar als dat niet hielp kon men de seksuele energie door artsen laten afvloeien. Hysterische vrouwen waren een dankbaar publiek want ze gingen niet dood aan hun klacht en genazen er anderzijds ook niet van. Voor de doctoren was de behandeling van het opwekken van de spasmen zwaar, vandaar dat na de uitvinding van de elektriciteit nieuwe mogelijkheden binnen bereik kwamen. De advertenties die Maines in de kranten las dateerden uit die tijd. Eerder waren er ook al mogelijkheden voor vrouwen zelf met waterstralen in de kuuroorden, maar met de uitvinding van de elektrische vibrator kon een orgasme zelf opgewekt worden en werd een gang naar de dokter onnodig. De artsen onthielden zich verder ook met de behandeling omdat vibrators, geleverd door postorderbedrijven, steeds meer in een teken van onkuisheid kwam te staan.

In de jaren zeventig kwam de vibrator weer bovengronds, toen de vrouwenbeweging opkwam voor gelijke rechten. Kunstenares Betty Dodson ontdekte een elektrisch apparaat dat de kapper van haar vriend op diens hoofd gebruikte en schafte er zelf een aan, hetgeen een seksuele explosie in haar veroorzaakte. Ze gaf cursussen, schreef het boek Liberating masturbation, experimenteerde met groepsseks en toonde haar vagina aan groepen vrouwen om een einde te maken aan alle schaamte die met het onderwerp verbonden was. Joanne Webb uit de staat Texas, waar de seksualiteit van de vrouw geheel in dienst stond van die van de man, ging voorlichting geven en verkocht vibrators op een soort Tupperware party’s, Passion party’s genoemd. Op het moment dat ze haar bedrijf ingeschreven had bij de Kamer van Koophandel kwam ze in de problemen. De staat Texas arresteerde haar vanwege obsceniteiten. Hoewel ze op borgtocht vrij kwam mocht ze niet meer dan zes vibrators in huis hebben. Haar advocate ontdekte dat het hulpmiddel wel weer toegestaan was als het werd gezien om een middel om taarten mee te decoreren. Een politiek activiste die eerst niet eens wist dat ze een clitoris had, opende in de jaren zeventig een winkel in Manhattan voor vrouwelijke seksualiteit, Eve’s garden geheten. De zaak zat ergens verstopt op de zeventiende etage, maar de eigenaresse werd bedolven onder de brieven van vrouwen die zich gehoord voelden. Tijdens een eerste conferentie over het onderwerp voerde Betty Dodson het woord. Haar toespraak kreeg veel bijval, maar de wettelijke bepalingen aangaande vibrators waren ten tijde van het maken van de documentaire in Texas nog steeds van kracht, terwijl op vuurwapens geen limiet staat.  

Hier een artikel over het onderwerp van Rixt de Boer op Geschiedenis Beleven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten