Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 18 november 2012

Het Voorleestheater, Café De Hoofdmeester, Haarlem, 16 november 2012


Tastbaar talent: multi- , culti of gewoon uit Amsterdam.

Het is al een genot om presentator Gerrie Hondius te zien opkomen in een kostuum waarin in het spotlicht goud blinkt. Het is één ding een schrijver te lezen, een ander hem of haar te horen: in dit geval Renée van Marissing, die twee boeken op haar naam heeft staan en daarnaast nog vele andere dingen doen waaronder libretti schrijven, de gevierde schrijver Philip Snijder en Massih Hutak uit Amsterdam - Noord, een multitalent, die ook de muzikale intermezzi afkomstig van de cd Onderweg naar huis voor zijn rekening neemt.

Onder de noemer tastbaar lezen de drie schrijvers voor, Renée veelal uit Strak blauw, Philip met veel nieuw en sprankelend werk zoals het hilarische Potloden over een schoolklas op het Bickerseiland, waarin men potloden naar de ik-figuur gooit op het moment dat de meester de klas uit is om met een juf te flirten, een verhaal over stuff roken in Paradiso met een pukkelige en in een legerjack geklede Dirk Groen in 1972, een verhaal over het vervoeren per fiets op de dag voor Koninginnedag terwijl Amsterdam in feeststemming komt van een flesje bloed naar het laboratorium om het te laten testen op Aids, Kan gebeuren over een louche hotel in de warme buurt waar een receptionist geconfronteerd wordt met twee junks, die binnenvallen en waarvan één als tastbaar souvenir zijn maag op de vloer omkeert en Leeflaag over de bodemvervuiling tot op grote diepte op het Bickerseiland die door de gemeente wordt aangepakt door drie meter grond af te graven en er verse aarde overheen te storten, hetgeen de hoofdpersoon tot een mooie persoonlijke conclusie brengt. Massih leest een drietal hoofdstukken uit Toen God nog in ons geloofde (2011), waaronder het cynische Fabeltjesland over een kinderredder.

Soms leek het of Philip de teksten speciaal voor het thema had geschreven. Af en toe hoorde ik hem de term tastbaar gebruiken. Een keer zelfs in de titel De dood tastbaar, een hilarisch verhaal over een neef die met een herseninfarct in het ziekenhuis ligt en door de ik-figuur wordt opgezocht. Op weg naar hem toe denkt de ik-figuur terug aan hun jeugd waarin ze vaak bij elkaar logeerden. Ook Massih zingt een keer dat zijn geluk niet tastbaar is in het lied Wederom naar huis. In het lied Bank is aan het eind aan trompetsolo te horen van Hans Dagelet, ook al zo’n multitalent. Massih sluit de avond af met het aangrijpende De eenvoud.

Alledrie hebben ze hun eigen manier van voordragen. Massih wat onderkoeld waardoor juist de humor een kans krijgt, Renée bedachtzaam maar tegelijk stellig en geconcentreerd, passend bij de nogal theatrale teksten die ze voorleest over Narcissus, De zweetdoek van Veronica of soms ook een verrassend kort verhaal zoals over de agenda van haar overleden vader waarin de WK wedstrijden van het Nederlands elftal al genoteerd stonden. Philip lezend zoals hij schrijft: beeldend, nauwkeurig over zijn jeugd op het Bickerseiland. Dat laatste zou vooral Menno Hartman van Literair Nederland goed hebben gedaan, want die was in zijn recensie over Het geschenk meer te spreken over de sappige, trefzekere schetsen van een opgroeiende jongen in een bijzonder stadsgebied. 

Waarmee ik maar wil zeggen dat voorlezen en schrijven misschien wel twee verschillende zaken zijn, hetgeen pleit voor de luisterboeken als alternatief voor lezen. Het Voorleestheater dat uit Utrecht afkomstig is, heeft onder de bezielende leiding van Gerrie Hondius en Paul de Jager in Haarlem vaste grond onder de voeten gekregen.

Hier meer over Het Voorleestheater, hier mijn recensie van Toen God nog in ons geloofde op de site van Literaire Debuten. Luister hier naar Onderweg naar huis.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten