Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 28 november 2012

Hans Eenhoorn over de honger in de wereld, Gesprek op 2, 25 november 2012


Paul Rosenmöller leidt het gesprek in door te zeggen dat in de wereld een miljard mensen teveel eten en eenzelfde miljard te weinig. Hij vraagt Hans Eenhoorn (1941) waar zijn passie met het onderwerp vandaan komt.
Hans werkte bij Unilever. Hij begint over de Taskforce on Hunger van de VN waar hij na zijn pensionering in 2001 als vertegenwoordiger van de voedselproducenten deel van uit maakte. Hij pleit voor een duurzame ontwikkeling omdat daarin evenwicht is en geen voedselschaarste voorkomt. Hij maakte eerder deel uit van de club van Rome en zette zich in voor duurzame landbouw. In Afrika zag hij het voorportaal van de hel. Langs de kant van de weg in Malawi vielen mensen om omdat ze niet meer op hun benen konden staan, niet om uit te rusten maar om te sterven.

Rosenmöller speelt op zijn geweten door te zeggen dat hem zoiets niet zal overkomen.
Hans uit zijn morele verontwaardiging. Geld kan niet het probleem zijn in een wereld die zoveel uitgeeft aan bewapening. De vluchtelingenstromen worden in de hand gewerkt door de tegenstelling tussen rijk en arm. In Azië gaat het beter dan in Afrika. Dat heeft onder andere te maken met een ander voedselpatroon. Rijst en graan is daar het basisvoedsel en de grond is vruchtbaarder. Ook wordt de landbouwproductiviteit meer gestimuleerd. In China zijn de levensomstandigheden verbeterd. Afrika krijgt ook nog een enorme bevolkingstoename te verwerken.

Toch zijn er ook landen in Afrika waar het beter gaat, zoals in Ghana.
Dat geldt ook voor Rwanda en Malawi. Het heeft te maken met vormen van democratie, een vrije pers en aandacht voor de voedselvoorziening. Verder is er veel domheid, onkunde en hebzucht.

Hoe kan die verslagen worden?
De overheid moet investeren in de eigen landbouw. De overheid moet betrouwbaar zijn. Democratische processen zijn belangrijk. Vanuit de landbouw moet men komen tot landbouwindustrie en andere vormen van industrie. Ook het onderwijs moet verbeterd en de infrastructuur.

Is het niet pijnlijk dat het niet lukt?
Dat hangt samen met het korte termijn denken. Hans wordt daar wel eens cynisch van. Het zijn vooral lokale regeringen die verantwoordelijk zijn voor de ellende in Congo of Ethiopië. Ze zijn ooit tijdens de koude oorlog in het zadel geholpen met buitenlandse steun. 

Rosenmöller vindt dat ze genoeg over staten gesproken hebben en gaat verder met de private sector.
Hans werkte bij Unilever en zegt dat Westerse maatschappijen anders dan de Aziatische het maatschappelijk ondernemen voorop stellen. Hij noemt Paul Polman die duurzaamheid voorstaat. Op de lange termijn moet er meer in duurzaamheid geïnvesteerd worden. Het moet ook geld mogen kosten. Want uiteindelijk levert het ook weer geld op.
Hans is slecht te spreken over de Nederlandse bezuinigingen op ontwikkelingshulp. Hij ziet het als een overheidstaak de honger en de armoede te bestrijden. Voor onze export zijn we afhankelijk van vreedzame en stabiele verhoudingen. Obama zei in oktober j.l. dat het de taak is van de overheid om de honger de wereld uit de helpen, ook Cameron uitte zich in zulke bewoordingen, maar de Nederlandse overheid geeft niet thuis.

Ontneemt uw idealisme het zicht op de werkelijkheid?
Hans beaamt dat, maar is liever naïef dan dat hij niets doen. De milleniumdoelstelling om de armoede te halveren halen we niet, maar we komen wel vooruit. Hans gelooft dat de armoede kan worden uitgebannen. Er is genoeg grond om iedereen te eten te geven. Hij is lid van het CDA geworden, gelooft in rentmeesterschap. We hebben de aarde niet gekregen van onze ouders, maar geleend van onze kinderen. Hij wil zijn kennis overdragen op jongeren. Paul wenst hem daarmee veel succes.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten