Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 27 november 2012

Edin Mujagic over Geldmoord, VPRO-Boeken, 25 november 2012


Hoe de centrale banken ons geld vernietigen

De Bosnische macro-econoom Edin Mujagic kwam op vijftienjarige leeftijd in 1992 naar Nederland. Zijn vader vluchtte uit een van de concentratiekampen, waarvan de uitgemergelde mannen nog op ons netvlies gebrand staan. Hij maakte in zijn land een geldmoord mee.

Wim Brands vindt het bijzonder dat hij op de geschiedenis in gaat. Volgens Arnold Heertje is het belangrijk dat economen ook iets van de geschiedenis weten.
Edin zegt dat het vak helaas facultatief is op de universiteit. Het zou verplicht gesteld moeten worden. Er zijn veel zaken die onvoorstelbaar waren, maar die toch gebeurd zijn. Niemand had tien jaar geleden kunnen bedenken dat ING alleen met staatssteun overeind kon blijven. Ook in Bosnië werd het onvoorspelbare waar: een week voor de oorlog zag Edin op de televisiebeelden van geweld, vijftig kilometer bij hem vandaan, maar hij geloofde niet dat de oorlog bij hen zou aankloppen.

Brands begint over de inflatie die vanaf de Middeleeuwen tot 1900 gelijk bleef maar daarna sterk steeg. Uitgebreid trekt hij met zijn arm de grafiek.
Na 1900 werd alles duurder. De koopkracht is sinds 1991 met vijfentwintig procent gedaald. Hoewel de CAO-lonen stegen, werden de goederen nog veel duurder.

Brands vindt het vreemd dat men tegenwoordig in een gezin met z’n tweeën moet werken om rond te kunnen komen.
Edin zegt dat in de V.S. een op de zeven personen afhankelijk is van food stamps.

Brands jongleert met denkbeeldige muntjes rond een glas water op tafel. Er zijn er acht, maar vier heeft men nodig voor brood. De bank doet er nog acht muntjes bij, zodat we er weer twaalf hebben.
Edin legt uit dat burgers niet in opstand kwamen tegen de verminderde koopkracht omdat de kloof tussen hun wensen en de realiteit werd opgevuld door het lenen van geld. De staat drukte bij.

Brands zegt dat wij daar ook aan mee deden.
Edin beaamt dat het ouderwets was om te sparen. Lenen werd aantrekkelijk gemaakt. De rente was aftrekbaar van de inkomstenbelasting.

Wat gaan we eraan doen?
Voor een stabiele euro is het belangrijk dat er geen geld wordt aangemaakt.

Brands vindt economie niet zo moeilijk. Bezuinigingen zijn oliedom.
Volgens Edin ligt het probleem niet alleen bij de consument maar ook bij de overheid die teveel heeft uitgegeven.

Maar we kunnen toch beter bezuinigen als het weer beter gaat?
Onze Oosterburen waren zo slim om te bezuinigen in betere tijden.

Edin wil ons nog van alles meegeven over het afbetalen van schulden en de globalisering, maar wordt helaas onderbroken door de tune. Een scherpzinnig en helder spreker.   

Geen opmerkingen:

Een reactie posten