Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 13 februari 2012

Filmrecensie: Brief encounter (1945), David Lean


Weer terug van ver weg geweest.

De film begint in een café op het treinstation van Milford, dat een trefpunt vormt voor reizigers. Buffetdame Millie praat met de vaderlijke perronwachter Godby die een kop koffie bij haar bestelt. Aan een van de tafeltjes zitten een man en een vrouw. Het zijn, zo leren we van de ratelende Dolly als die bij hen plaats neemt, dokter Harvey en Laura. De dokter moet weg en legt zijn arm even op de schouder van Laura. Laura vertelt Dolly dat de dokter lang naar Afrika gaat. Ze stoort zich aan het gepraat van Dolly. In een innerlijke monoloog wenst ze dat ze Dolly zou kunnen vertrouwen. Als Dolly van het toilet terugkomt, is Laura verdwenen. Al gauw komt ze weer naar binnen. Ze heeft een luchtje geschept, zegt ze, want ze voelde zich wat benauwd.

Na thuiskomst bij haar gezin in Ketchworth moet ze een conflictje oplossen tussen de kinderen Bobbie en Margaret, voor ze tegenover haar puzzelende man Fred kan plaatsnemen. Hij stelt vast dat ze bleek en moe oogt en hij vraagt haar naar een puzzelwoord, dat niet geheel toevallig romance moet zijn.

Ze was gelukkig tot een paar weken voordien, denkt Laura, toen de dokter op het treinstation in Milford een kiezeltje uit haar oog haalde. Van het een kwam het ander. Elke donderdag zagen ze elkaar in het stadje. Het was de winkeldag van Laura en dokter Harvey werkte die dag aldaar in het ziekenhuis. Ze lunchten samen. Laura schrok in de trein naar huis van haar geheime gedachten. Bij thuiskomst bleek Bobbie een hersenschudding opgelopen te hebben. Ze dacht dat het haar straf was en vertelde haar man over de date. Fred nam het lichtvaardig op. Hij vond het prima als zij Harvey uitnodigde om eens bij hen te komen eten. Ze moest opeens lachen om haar gedachten. Ze vertelde dat ook aan Fred maar die dacht dat ze de hersenschudding van Bobbie bedoelde.

De volgende donderdag zag ze de dokter pas laat op de dag vanwege een spoedoperatie. Ze besluiten de volgende keer naar de film Flames of passion te gaan. De dokter bekent die avond dat hij van haar houdt. Ook Laura geeft toe dat ze vaak aan hem heeft gedacht en verliefde gevoelens heeft. Ze hebben elkaar veel te vertellen. belt Fred dat hij alvast maar moet gaan eten.

Als Laura later in de avond thuiskomt, ziet Fred, ondanks zijn gepuzzel, dat zijn vrouw ver weg is. Ze vindt zichzelf een romantische dwaas. Ze schaamt zich en voelt zich schuldig en liegt dat ze een oude kennis Mary Norton tegenkwam. Later belt ze diezelfde Mary om zichzelf een alibi te verschaffen.

De week erop is Mary Norton in het restaurant waar zij met de dokter aan de champagne zit. Tijdens een autoritje voelt Laura zich niet vrolijk daarover. De dokter heeft de auto geleend van een vriend en gaat naar diens woning. De vriend komt pas laat thuis, zegt hij. Laura weet niet goed wat ze moet doen, naar huis of met de dokter mee. Als ze tenslotte toch bij het huis van de vriend aanbelt, komt die net thuis en vlucht ze weer.

In het café wil ze een briefje schrijven aan de dokter om hun relatie te beëindigen, maar dan komt de dokter net binnen. Hij bezweert haar om de week erop weer af te spreken omdat hij iets belangrijks te melden heeft. Hij vertelt bij die gelegenheid dat hij een broer heeft in Johannesburg en daar in het ziekenhuis gaat werken. Zijn vrouw en kinderen gaan mee.

We zijn inmiddels weer terug bij de scène aan het begin. Dolly ratelt tegen Laura na het vertrek van de dokter. Ze hoopt dat ie misschien van gedachten is veranderd en weer terugkomt. Ze loopt naar buiten en wil voor een sneltrein springen, maar het ontbreekt haar aan moed. Bij thuiskomst valt ze in slaap. Fred komt lief naar haar toe en zegt dat ze zeker geen gelukkige droom heeft gehad. ‘Je was ver weg maar je bent weer terug.’ Daarmee loopt het verhaal mooi rond.     

Brief encounter is een romantisch drama, dat na zijn pensionering wat zoetig is, maar goed wordt gespeeld. De film is gebaseerd op een scenario van het toneelstuk Still life van toneelschrijver Noël Coward.

Hier de laatste romantische scène met de dokter en Laura. Het fragment begint net na een stukje waarop Laura hem erop wijst dat de suiker op zijn lepel bij het kopje ligt. Blijkbaar een gebruik in de tijd voor de suikerzakjes.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten