Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 25 april 2018

Filmrecensie: The squid and the whale (2005), Noah Baumbach


Zwak drama over de gevolgen van een scheiding voor de zoons in een middleclassgezin

Ik had het kunnen weten. Op grond van mijn bespreking van de latere sentimentele film van Noah Baumbach uit 2010, Greenberg geheten, viel van de voorganger van vijf jaar daarvoor weinig goeds te verwachten. Dit echtscheidingsdrama valt misschien in de smaak bij de Amerikaanse middenklasse, die, onder de stolp die hun leven geworden is, weg kan zwijmelen bij personages die onder dezelfde emotionele problemen gebukt gaan als zijzelf, maar een meer afstandelijke Europese kijker prikt door dit oppervlakkige relationele geharrewar heen. De manier waarop een schrijversgezin neergezet wordt, is erg cliché. Literatuur heeft meer te maken met effectbejag dan met schoonheid en wijsheid en wellicht komen daar ook de problemen met elkaar uit voort.

We bevinden ons in Brooklyn, New York, 1986. Voormalig bestsellerauteur en universiteitsprofessor - wat die term in de Verenigde Staten ook inhoudt - Bernard Berkman speelt een dubbelpartij tennis met zijn vrouw Joan en hun beide zoons, Walt van zestien en Frank van twaalf, waarbij meteen al de conflictjes heen en weer gaan. Dat Joan het stokje of misschien beter gezegd de pen van haar man heeft overgenomen, is nog niet eens de belangrijkste reden voor de meningsverschillen tussen de ouders. Dat is eerder de geheime relatie met een psychiater die Joan erop na houdt. De zoons zijn de dupe van de disharmonische sfeer en reageren die alle twee op hun eigen manier af. Walt probeert iets te bereiken in de muziek en Frank op tennisgebied maar beiden hebben weinig succes.

Al vrij snel wordt duidelijk dat het samenleven niet meer gaat. Bernard verhuist naar een huis in een andere buurt, waardoor co-ouderschap nog wel tot de mogelijkheden blijft behoren. De kleinzielige manier waarop Bernard en Joan met elkaar omgaan komt tot uiting in de verdelen van de boeken. Joan verstopt een doos met boeken onder het bed van Frank om te voorkomen dat Bernard die overhevelt naar zijn nieuwe huis. De regeling van de dagen dat ze de zorg voor de zoons hebben is rond, alleen over de kat des huizes hebben ze niet goed nagedacht, maar die vormt in het verdere verhaal niet het probleem.

Nieuwe relaties van de ouders, Joan met hun tennisleraar en Bernard met Lili een leerlinge van hem, die vrijmoedig is en scabreuze teksten schrijft, zorgen voor een verdere verwijdering tussen de twee broers. Frank trekt naar de moeder en Walt naar zijn vader, maar allebei komen ze aandacht tekort en gaan dat op een andere manier compenseren. Frank ontwikkelt de vreemde gewoonte om bier te gaan drinken en zijn spermasporen overal achter te laten, Walt zoekt intiem contact met zijn schoolvriendinnetje Sophie en probeert zich te onderscheiden als singersongwriter.

Beide ontwikkelingen lopen dood. Frank wordt betrapt wordt op school en Walt omdat hij een nummer van Roger Waters heeft gejat. De laatste gaat op advies van de school naar een psychiater die hem vraagt eens iets leuks te vertellen. Dat wordt het verhaal over een museumbezoek met zijn moeder waar hij geïmponeerd werd door een inktvis en een walvis. De beesten moeten volgens mij een symbolische betekenis hebben maar zelfs dat wordt niet uitgewerkt. Smaakmakers als seks en literatuur, die de nodige pit aan The squid and the whale moeten geven, falen daarin, net als Jeff Daniels in zijn rol van vader. Van iemand die zijn sporen in de literatuur verdiend heeft, valt toch meer te verwachten dan gepijpt worden door een hitsige studente. 

Hier de trailer, hier mijn bespreking van Greenberg.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten