Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 3 juli 2012

Het filosofisch kwintet (2), Bimhuis, 1 juli 2012


Matte discussie over bekende zaken

In deze tweede aflevering over de verzorgingsstaat gaat het over de mensen die daar een beroep op kunnen doen. De drie gasten geven allereerst hun mening daarover. Chris Rutenfrans, redacteur van de Volkskrant, noemt invaliden, chronisch zieken en ouderen, sociologe Evelien Tonkens voegt daar mensen aan toe die oninteressant zijn voor de arbeidsmarkt zoals alleenstaande moeders, socioloog Godfried Engbersen vult de groep verder aan met werklozen.

Tonkens stelt dat de bereidheid de verzorgingsstaat in stand te houden sterker wordt als men daar tijdelijk een beroep op kan doen. Het is een kwestie van geven en nemen.

Side-kick Ad Verbrugge weidt uit over het categoriseren van mensen in juridische zin, zoals met Wajongers gebeurt. Vanaf de Verlichting is er de behoefte aan een rationele indeling van mensen. Ook de verzorgingsstaat baseert zich op objectieve criteria als het gaat om het verlenen van hulp. Het regelt daardoor de in- en uitsluiting van mensen. Rutenfrans bekritiseert de eindeloze uitbreiding van de hulpcategorieën. De anonimisering van de hulp leidt tot fraudegevoeligheid. Tonkes stelt dat de indeling in categorieën voor veel mensen niet prettig is.

Gespreksleidster Clairy Polak (zie foto) vraagt waarom er een moreel recht is op verzorging.
Rutenfrans zegt dat er al vanuit het christendom hulp werd geboden. Engbersen stelt dat ook in niet-christelijke samenlevingen altruïsme en solidariteit bestaat. Verbrugge haalt de filosoof Rawls erbij, die op rationele gronden het recht op verzorging probeert te legitimeren. Rutenfrans vindt dat de theorie van Rawls gebaseerd is op de angst om zelf onderop te raken.
Tonkes zegt dat de verzorgingsstaat maakbaarder wordt als er plichten tegenover de rechten staan.

Polak vraagt naar criteria achter de toekenning van hulp. Rutenfrans noemt de onmacht van veel ouderen om voor zichzelf te kunnen zorgen, Tonkes het onvermogen om te participeren op een arbeidsmarkt die steeds harder wordt, Engbersen noemt behoefte, nood en het feit dat men ervoor betaald heeft. De verzorgingsstaat is een verzekering voor slechte tijden.

Polak vraagt waarom de staat zich met de verzorging moet bemoeien. Verbrugge legt uit dat de staatsinterventie willekeur uitsluit. Rutenfrans vindt het jammer dat het middenveld met buurt en familie is weggevallen. Tonkes bestrijdt dat: er zijn miljoenen mantelzorgers en familieleden vinden het vervelend dat ze nog meer taken van de overheid op hun bordje geschoven krijgen. Engbersen wil graag meer invloed van de buurtgemeenschap ingebed in het algemene rechtskarakter van de hulp. Verbrugge denkt dat de wederkerigheid belangrijker wordt in de buurtgemeenschap. Tonkes wijst erop dat mensen in de bijstand zich vaak een nummer voelen en het niet erg vinden om vrijwilligerswerk te doen.

In plaats van de discussie te verbreden tot de oorzaken waarom de verzorgingsstaat nodig is, namelijk als vangnet in een kapitalistische maatschappij, begint Polak over fraude. Gelukkig zegt Engbersen dat het niet echt een probleem is en dat er streng gecontroleerd wordt. Tonkes heeft er oog voor dat mensen soms al moeilijk vrijwilligerswerk kunnen vinden.

Rutenfrans denkt nogal bekrompen als hij stelt dat een uitkering een slechte invloed heeft op mensen. Hij gaat zelfs zo ver om het bijstandmoeders kwalijk te nemen dat ze lichtzinnig met de verkeerde man trouwen, omdat ze toch wel door de overheid worden onderhouden.
Van meer verstand getuigde de uitspraak van Tonkes dat welvarende landen zoals Scandinavië een verzorgingsstaat van een hoog niveau hebben. Al met al een matte uitzending waarin niet veel nieuws te horen was. Te hopen valt dat de volgende uitzending over Europa frisse ideeën zal opleveren. 

Hier de discussie op Facebook.    
  


Geen opmerkingen:

Een reactie posten