Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 20 maart 2018

Worsteling van de Groenmens, Tegenlicht, 18 maart 2018


Alle beetjes helpen

Onder de vreselijke titel Worsteling van de Groenmens, die, net als de Gutmensch, eraan doet denken dat we het over een bijzondere categorie mensen hebben, terwijl het juist over ons allemaal gaat, presenteert regisseur Jorien van Nes een uitzending waarin onze worsteling met duurzaam gedrag duidelijk tot uitdrukking komt. Hoe kunnen we een gedragsverandering in de richting van minder vlees eten, minder luxegoederen kopen en minder vliegen realiseren, zonder dat we onze aanspraak op geluk hoeven op te geven? In de uitzending wordt, hoewel dat niet met zoveel woorden gezegd wordt, duidelijk dat materiële welvaart en geluk weinig met elkaar te maken hebben.

De reis langs personen die worstelen met hun ecologische voetafdruk begint met een cursus in Helmond onder leiding van klimaatcoach Manu Busschots waar deelnemers uit verschillende levensgebieden met elkaar in gesprek gaan over hun gevoelens rond het onderwerp klimaatverandering en stappen die zij, onder het motto verbeter de wereld en begin bij jezelf, kunnen ondernemen om zich duurzamer te gedragen. De discussie brengt commentator Chris Kijne tot de vraag waar we moeten beginnen en of we dat eigenlijk nog wel kunnen in ons moderne leven waarin een vliegvakantie of een elektrisch apparaat tot de vaste ingrediënten van ons bestaan behoort.

Interieur ontwerper Babette Porcelijn wilde wel eens weten wat de impact van verschillende sectoren op het gebied van duurzaamheid is en schrok van het feit dat containerschepen, die veel goederen vervoeren, enorm veel CO2 uitstoten. De consument zou een belangrijke rol kunnen spelen door het terugdringen van deze vervuiling door minder spullen te kopen die in verre landen geproduceerd worden. Ze leerde ook dat de verborgen impact van de vervuiling, waaronder de ontbossing voor de productie van veevoer, tachtig procent van de vervuiling bedraagt, waardoor we vijf keer zoveel slagkracht kunnen ontwikkelen. Ze liet een onderzoeksinstituut uitrekenen wie de grootste vervuilers in ons leven zijn en kreeg te horen dat dit elektronische apparaten zijn. Het maken van een laptop staat gelijk aan het openhouden van tweeduizend zwembaden en een retour Bali dient gecompenseerd te worden door het planten van duizend bomen. Vlees zorgt voor dertig procent van onze voetafdruk. Een kilo daarvan kost vijftienduizend liter water en de nodige door de dieren geproduceerde broeikasgassen. Ze wil niet vermalen worden door Ecorexia, maar zich richten op een gelukkig bestaan.

De Amerikaanse klimaatdeskundige Renee Lertzman, schrijfster van Environmental melancholia, vertelt dat de werking van ons brein ervoor zorgt dat we apathisch worden, omdat het zich afsluit uit zelfverdediging. We hebben te maken met cognitieve dissonantie, een innerlijke tegenstrijdigheid tussen gevoel en gedrag, die, als we ons dat eenmaal bewust zijn, ook tot ander gedrag kan aanzetten. In plaats van klimaatverandering te benaderen via ons limbisch systeem kunnen we het beter bekijken vanuit de neo-cortex.

Evelien Matthijssen woont met haar gezin (zie foto) in de Ardennen en heeft een voetafdruk die nauwelijks zichtbaar is omdat ze geen apparaten met snoeren gebruikt en de wasmachine op wind- en zonne-energie laat werken. Ze doet dat niet om goed te doen, maar omdat het haar een goed gevoel geeft. Anders hou je het ook niet vol, zegt ze. et  
Ze geeft ook cursussen waarbij men leert om een groene leefstijl te ontwikkelen. Ze zegt dat het niet altijd nodig is om met een ander in discussie te gaan, want die ander wil vaak een confrontatie uitlokken.

De Amsterdamse ecoloog Thiëmo Hielbron, inmiddels in de Duurzame Top 100, richt zich op de jongere generatie om het milieubewustzijn te vergroten. De zussen Kroon in Amersfoort proberen zero waste over te houden. Ze kopen daarom zonder verpakking en nemen zelf de nodige potten en glazen mee naar de winkel of het afhaalkeuken.

Hier meer informatie op de site van Tegenlicht, hier meer over de meet-up vanavond in Pakhuis de Zwijger. Deze uitzending waarin Jorien van Nes, Manu Busschots en Babette Porcelijn aan het woord komen, is vanaf 20.00 uur via een livestream te volgen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten