Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 24 augustus 2017

Filmrecensie: Badlands (1973), Terrence Malick


Knappe vrijbuiter werkt zich steeds meer in de nesten

Badlands is het speelfilmdebuut van de Amerikaanse regisseur Terrence Malick (1943), waarmee hij zichzelf meteen op de kaart zette. Het verhaal over het jonge stel Kit en Holly dat na een moord uit hun vertrouwde wereld in South Dakota naar de badlands van Montana vlucht, geeft stof tot nadenken. De manier van filmen is daarnaast artistiek zeer verantwoord. De spanning is van begin tot eind groot, vooral omdat we nooit weten wat Kit, de vijfentwintigjarige vroegere vuilnisman precies van plan is. Dat Holly tien jaar jonger dan hem is geeft ook te denken. De film lijkt op het verhaal van Bonnie en Clyde, bankrovers in de jaren dertig, waarbij Clyde met zijn moorden Bonnie probeert te imponeren.   

Rauw is de wereld van de jaren vijftig waarin men in Fort Dupree in South Dakota leeft. De vader van Holly moet niets van een vuilnisman voor zijn sproeterige dochter hebben. De weduwnaar schiet zelfs haar hond dood als hij hoort dat Holly toch de band blijft aanhouden. Kit voelt zich aangesproken en gaat naar de plek waar de vader, die reclameschilder is, bezig is om een bord te maken. De brute afwijzing door de vader zet kwaad bloed. Kit verschaft zich toegang tot het huis van vader en dochter en pakt alvast de koffer van Holly. Als vader en dochter thuiskomen breekt de hel los. Kit schiet de vader zonder veel scrupules dood en zegt zelfs tegen Holly dat ze de politie maar moet bellen als ze dat wil, al schiet hij daar zelf niets mee op.

Holly is daarmee in een lastig parket gebracht. Ze zat onder de plak van haar vader, maar anderzijds is het avontuur met de vrijbuiter weer het andere uiterste. Omdat ze weten dat ze gezocht worden, houden ze zich schuil in de natuur in de omgeving, tot Kit onraad ruikt. Hij duikt in zijn zelfgemaakte kuil en schiet de drie binnendringers binnen de kortste keren neer. Tegen Holly zegt hij dat het premiejagers waren, die geen ander lot verdienden. De moordaanslag betekent wel dat ze verder moeten vluchten en wel met de auto van de aanvallers. Ze gaan naar een voormalig collega van Kit die al weet wat Kit op zijn geweten heeft, maar het loodje legt voordat hij maatregelen kan nemen, waarop een rijke heer aan de beurt is, die het er zelfs levend van af brengt, iets waar Kit zich ook nog voor op de borst klopt.

De voice-over die vaak door Malick in zijn films gebruikt wordt, komt dit maal uit het hoofd van Holly (Sissy Spacek), die niet zo goed weet wat ze wil maar op een gegeven moment besluit dat het avontuur wel genoeg geweest is. Kit (Martin Sheen), die ook volgens anderen in de film erg op de voormalige acteur James Dean (1931-1966) lijkt, overleeft anders dan zijn voorganger een race partij met een politiewagen door de badlands van Montana. De broeierigheid die hij uitstraalt, houdt de kijker in de ban. Ondanks zijn korte lontje weet hij toch goodwill te kweken, zoals we zien op de luchtmachtbasis waar hij na zijn arrestatie naar toe wordt gebracht. De fysieke schoonheid van de acteur brengt ons in verwarring over het geweld dat hij zo gemakkelijk pleegt. Wat is de moraal die maakt dat hij daarvoor niet terugschrikt?  
Het antwoord moet gezocht worden in het gebrek aan acceptatie in het keurig aangeharkte leven in Fort Dupree.

Vijf jaar na Badlands maakte Malick nog Days of heaven en daarna was het twintig jaar stil tot hij met The thin red line naar de roman van James Jones weer op gang begon te komen.  

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten