Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 18 maart 2015

Het Groot-Brittannië van Sathnam Sanghera (2015), VPRO reisserie van Marlou van den Berge en Djoeke Veeninga



Van een monocultuur naar meer culturele diversiteit

Schrijver en journalist Sathnam Sanghera is terug in zijn geboorteplaats Wolverhampton in de Midlands, ook de plaats waar het aartsconservatieve parlementslid Enoch Powell zijn befaamde toespraak Rivieren van bloed hield. Deze rassenhater woonde tegenover de school die Sanghera bezocht. De Conservatieven zette hem uit de partij, maar hij hield wel veel aanhang. Sanghera vraagt zich af of de nieuwe Britse partij Ukip een voortzetting is van de opruiende, anti immigratie retoriek van Powell. Komende mei zullen we weten of de Britse kiezer iets van de geschiedenis geleerd heeft.

Sanghera schreef Marriage Material: A Novel en daarvoor The Boy With The Topknot: A Memoir of Love, Secrets and Lies in Wolverhampton. Dit romandebuut gaat over zijn eigen immigratie geschiedenis. Zijn Sikh familie kwam in de jaren zestig uit India naar Groot-Brittannië, dat de deuren openzette voor inwoners van het voormalige Britse imperium. Net als andere landen in West-Europa had men arbeiders nodig. Op archiefbeelden is de strijd voor gelijke rechten in de jaren zestig te zien. Orthodoxe Sikhs moesten hun baard afscheren en hun tulband afzetten als ze in overheidsdienst wilden werken. Buschauffeur Singh, een van de leiders van het verzet, wilde zichzelf in brand steken om hun eisen kracht bij te zetten. In 1982 kregen ze gelijke rechten. Een agent met baard en tulband begeleidt voetbalsupporters van Wolverhampton. Er is zelfs een supportersvereniging van de Punjabi. 

Sanghera bezoekt de Black Country, zo genoemd vanwege de steenkool en niet vanwege de vele zwarten, zoals hij zelf dacht. Wolverhampton ligt dichtbij Birmingham. Hij heeft de route, zo’n 220 kilometer van Londen, als journalist voor The Financial Times heel vaak afgelegd. In zijn woonplaats was een Sikh tempel waar daklozen een curry maaltijd konden krijgen. Tijdens de rassenrellen in de jaren tachtig in Birmingham schuilde men in de tempel. Inmiddels maakt hij testritten in een Maserati met zijn moeder naast hem. Zij praatte liever niet over het verleden. De Britten moesten wennen aan de nieuwkomers. Inmiddels zijn de Sikhs vanwege hun sterke maatschappelijke betrokkenheid goed geïntegreerd.

Sanghera loopt rond in de buurt waar hij geboren is. Hij voelde zich een vreemde eend te midden van rijke kinderen op school. Zijn moeder werd vromer rond zijn geboorte en stond erop dat hij met lange haren en een knotje (The topknot) naar school ging. Gelukkig waren veel klasgenoten familie van hem, dus gediscrimineerd werd hij niet. Het schoolhoofd hielp hen met de Engelse taal. Hij schaamt zich er nog steeds niet voor dat hij een zweepje klaar had staan. Het gymnasium was een andere wereld. Sanghera had heimwee naar huis, beleefde op zijn veertiende een zware identiteitscrisis en liet zijn haar kort knippen.

De huizen in zijn wijk zijn inmiddels een stuk duurder geworden. Hij hoort van een nieuwe inwoonster dat het er op dit moment onveilig is vanwege drugsdealers en prostitutie. Indiase huisbazen verdienen goed aan de Oost-Europeanen die daar op kamers wonen. Sanghera wijst op een café dat vroeger gerund werd door een Sikh, hoewel alcohol voor hen verboden was. Het huis van Enoch Powell aan de achterzijde van zijn school trekt geen enkele belangstelling. Diens biograaf zegt dat Powell zelf in 1943 India bezocht en niets tegen buitenlanders had, maar wel tegen de grote toestroom. Met zijn Rivieren van bloed speech sloeg hij de plank mis. Hij richtte zijn pijlen later meer op de moslims, die niet wilden integreren. Sanghera vraagt de biograaf of het probleem nu hetzelfde is met de Polen. Volgens de biograaf gaat het tegenwoordig om economische in plaats van culturele redenen en om veel grotere aantallen terwijl er veel autochtonen werkloos zijn.

Nigel Farage van de Britse Onafhankelijkspartij Ukip spreekt zijn leden toe. Hij kondigt een conservatief parlementslid aan die een boodschap heeft. De man stapt onder groot applaus over naar de Ukip, die wil dat Groot Brittannië de Europese Unie verlaat. Ukip wil daarover een referendum. Een Ukip lid zegt tijdens een pauze dat er veel Oost Europese immigranten het land in komen vanwege de gratis gezondheidszorg. Een ander wijst erop dat een immigrant vervolgens zijn arme familie laat overkomen. Volgens Sanghera leven er ook anti immigratie sentimenten bij andere partijen om Ukip de wind uit de zeilen te nemen. Ukip neemt het vooral op tegen de Polen. Er kwamen er meer dan gedacht. Vooral in de Midlands. Sanghera vraagt zich af of de geschiedenis zich herhaalt. Hij praat met een Poolse gezin, waarvan de moeder heimwee heeft en terug wil, maar haar zoon liever blijft. Sanghera ziet de overgang van een monocultuur naar meer culturele diversititeit en is nog steeds blij dat hij in Engeland is opgegroeid. Als lid van een tweede generatie weet hij dat het niet slecht hoeft af te lopen.
 
Hier de site van Sathnam Sanghera met daarop de foto die ik gebruikte.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten