Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 20 augustus 2016

Filmrecensie: Taking Woodstock (2009), Ang Lee


Fraaie schets van het belangrijkste popfestival ooit

Taking Woodstock is een fantastische film die gemaakt is op basis van de memoires van Elliot Tiberg. Deze interieurontwerper woonachtig in Greenwich Village, raakte geheel onverwachts betrokken bij de organisatie van het meest spraakmakende popfestival in de wereld, dat in de zomer van 1969 in de staat New York gehouden werd.
In een poging het familiebedrijf van zijn ouders te redden van de ondergang, kwam hij op het idee om de organisatie van het festival zijn steun toe te zeggen, nadat het naburige stadje had geweigerd om hippies te ontvangen. Hoewel het project Elliot en zijn ouders duidelijk boven het hoofd groeide, pasten ze zich aan aan de omstandigheden en zorgden ervoor dat drie dagen vrede en muziek tot stand kwamen.

Lee begint bij het begin en laat Elliot zien terwijl hij zijn best doet om de zomer op het vakantieverblijf tot een succes te maken. De toneelgroep die in de grote schuur een toneelstuk van Tsjechov repeteert zal daaraan financieel niet veel bijdragen, maar de goedige Elliot begrijpt dat ook zij recht hebben op een plaatsje onder de zon. Samen met zijn ouders zit hij bij de schuldeiser, die duidelijkheid wil over de inkomsten van het motel en de vakantiehuisjes, waarop de moeder van Elliot op gespannen toon begint over de moeilijke tijd die zij in de Sovjet Unie gekend had, terwijl de vader het niet veel uit maakt of het bedrijf ten onder gaat.

Een bericht in de krant over de mogelijke komst van een belangrijk muziekfestival naar hun buurt, zorgt ervoor dat Elliot naar de telefoon grijpt en een afspraak maakt met producer Michael Lang en andere mensen van de organisatie. Een kartonnetje chocolademelk dat hen door de moeder aangeboden wordt, leidt ertoe dat ze naar de boer gaan die de melk produceert en op een grote groene heuvel boert, waar zo’n festival heel goed gehouden kan worden. Eerst vraagt hij vijfduizend dollar voor de huur, maar later bedenkt hij zich en vraagt het vijftien dubbele. Geld is geen probleem voor de organisatie die al honderdduizend kaartjes verkocht heeft. Elliot, die de organisatie de ruimte van het vakantieverblijf aanbiedt, krijgt ook alvast een zak geld mee, waar zijn geldbeluste moeder grote ogen van krijgt.

Het is verbazingwekkend dat Ang Lee de onbevangen sfeer van die dagen zo goed weet te vangen, onder andere door de naakte mensen ruimschoots in beeld te brengen. De muziek die soms op de achtergrond te horen is, net als de helikopters die af en aan vliegen, voeren terug naar de dagen dat de wereld nog tot staat was tot liefde, al was niet iedereen daar zo blij mee. De cafégangers uit het stadje kijken Elliot weg en beunhazen proberen een graantje mee te pikken. De laatsten worden echter door de vader met een honkbalknuppel van het erf gejaagd. Fraai is de aankomst van travestiet Vilma die door Elliot als veiligheidsagent wordt aangesteld en het heel goed met de vader kan vinden die het maar druk heeft in de kantine. Een fraaie scène speelt zich af als Elliot in de kantine door een vrolijk dansende menigte wordt uitgedaagd en een homoseksuele medewerker kust.

Als het allemaal te druk wordt daar, wordt uitgeweken naar het land van de boer, maar dat kan niet voorkomen dat de toegangswegen verstopt raken. Elliot gaat er naar toe achterop de motor van een agent en valt in de armen van een zorgzaam hippie stel dat hem zijn eerste trip bezorgt. Als hij eenmaal weer thuis is, krijgt hij ruzie met zijn ouders die erg leunen op hun zoon, waarop hij besluit naar Californië te vertrekken als het festival afgelopen is. Dat gebeurt inderdaad en zonder zorgen, omdat de moeder het nodige geld heeft opgepot. De vader die na vier spacecakes weer ontnuchterd is, wenst zijn zoon het allerbeste en schenkt hem de vrijheid.

Demetri Martin speelt een prachtige rol van een lieve jongen, die het goed voor heeft met de wereld en ook zichzelf niet vergeet. Tijdens de aftiteling horen we het nummer Freedom van Ritchie Havens dat nog steeds door merg en been gaat.  

Hier de trailer, die begint met een introductie van Demetri Martin.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten