Openhartige man vertelt over zijn bijzondere hobby
Ed Houben komt uit Maastricht, studeerde geschiedenis en is
daar stadsgids met een bijzondere hobby, namelijk die van zaaddonor, niet
alleen voor Nederlandse vrouwen, maar ook voor vrouwen uit de omringende landen.
Documentairemaker Vuk Janic volgde hem een jaar lang en toont hoe Houben te
werk gaat. De rode draad in de documentaire wordt gevormd door een echtpaar uit
het noorden van Nederland die naar Houben toegaat om hun kinderwens in
vervulling te laten gaan. Spijtig voor hen horen we drie jaar later in X jaar na dato dat dit nog steeds niet
gelukt is.
Janic begint met
beelden van Houben als stadsgids. Daarna ontvangt hij thuis het echtpaar Wiepy
en René, dat geen kind kan krijgen omdat René zich had laten steriliseren. Houben
toont hen foto’s van andere kinderen die op natuurlijke wijze dan wel met inspuiting
met zijn zaad ter wereld zijn gekomen. René heeft vertrouwen in de man die weet
wat hij doet en ook Wiepy heeft een goed gevoel over Houben, die geen geld
vraagt voor zijn diensten maar vooral gelukkig is als hij anderen kan helpen. Een
lesbisch stel is zeer gelukkig met hun dochter Doris die ze van Houben hebben
gekregen. Ze vertellen dat hun dochter later meteen een vanzelfsprekend contact
met haar vader had. Een andere vrouw wil nog een tweede kind van hem en plant
alvast een geschikte tijd van het jaar. Houben laat in het midden of men verder
contact met hem wil. Zijn hobby vormt een mooi tegenwicht tegen het negatieve
zelfbeeld dat hij als kind van zichzelf had. Tijdens een conferentie in
Freiburg vertelt hij met veel humor dat zijn eigen vader ook onzichtbaar was en
later een partner vond in de drank die hem de kop kostte toen hijzelf dertien
jaar oud was. Zijn Duitse vriendin Jolanda, die hij ook als donor heeft leren
kennen, heeft wel moeite met zijn hobby. Als hij zelf een gezin gaat beginnen,
wil hij stoppen met zijn hobby.
Inmiddels zijn Wiepy en René weer terug bij Houben om de
bevruchting te laten plaatsvinden. Er wordt nog eens rustig gepraat over
gevoelens en over de te volgen procedure. Houben trekt zich terug om zijn ding
te doen, zoals men dat in de documentaire noemt en komt terug met een potje dat
door René wordt vastgehouden om te zorgen dat het sperma snel vloeibaar wordt.
Vervolgens maakt Houben het spuitje klaar en geeft het aan René die zich met
Wiepy in de logeerkamer heeft teruggetrokken. In het nagesprek blijkt dat alles
goed is gegaan, zonder pijn of problemen. Later horen we dat het echtpaar geen
contact meer met Houben wil als de zwangerschap gelukt is en dat ze hun kind
eerlijk zullen vertellen dat het door een zaaddonor verwekt is. René weet niet
of het kind daar blij mee zal zijn, maar hij doet in ieder geval zijn best om zijn
vrouw en zijn kind gelukkig te maken.
De moeder van Houben blijkt wel eens jaloers te zijn geweest
op de hobby van haar zoon, maar sinds ze apart van elkaar wonen, geeft dat meer
rust. Ze is zelfs op een ontmoetingsdag voor de ouders die Houben jaarlijks
organiseert, dit jaar nog in een café, maar volgend jaar in een speeltuin omdat
de kinderen steeds groter worden. Het is ontroerend om te zien hoe hij als een
echte vader met zijn kroost omgaat. Helaas is de relatie met de Duitse Jolanda
afgesprongen. Houben heeft daar veel verdriet van. Hij heeft misschien signalen
van haar gemist, zegt hij. Hij had ook zonder kinderen zijn leven met haar
willen delen.
In X jaar na dato (2015)
praat Chris Kijne na met Janic en Houben. In een boeiend en openhartig gesprek
zegt Houben dat hij in de documentaire nogal onzeker was. Hij helpt inmiddels alleen
nog mensen die hij aardig vindt, ook door de negatieve reacties op de
uitzending in de pers. Hij geeft toe dat hij een spil is in een pijnlijk
proces. Hij vond het eind ongemakkelijk waarin hij de dag voor ouders
organiseert, vooral voor de ouders die zich moeilijk open stelden. Kijne noemt
ook de scène waarin Ed achter gesloten deur zijn ding doet. Dat was onvermijdelijk,
mengt Janic zich in het gesprek, net als het gepraat over ovulaties. Men praat via
een beeldscherm over intieme zaken, zonder intiem te worden. Het feit dat sommigen
wel en anderen niet voor de camera wilden , toonde de ongemakkelijkheid al. Janic
wilde dat ook laten zien. Houben wilde na een kranteninterview wel een
documentaire omdat hij beter wilde uitleggen wat hem bezielde. Het resultaat is
voor hem niet genoeg. De scène achter de deur was voor hem niet zo
ongemakkelijk. Hij zit inmiddels op 103 kinderen. Elk kind boven de honderd beschouwt
hij als een extraatje. Na de uitzending kreeg hij veel positieve e-mails. Na
een radio-interview met de BBC volgde een televisie-uitzending in Brazilië, die
veel reacties losmaakte. Hij ging daar naar toe, omdat enkele personen zijn
reis betaalden. Houben heeft inmiddels een nieuwe relatie, die de film nog niet
gezien heeft. Janic zegt dat hij, zoals ook op de afbeelding te zien is, inmiddels een Engelse versie heeft. Het zou boeiend zijn om later nog eens
te vernemen hoe het verder is gegaan met Houben.
Hier
de trailer van de documentaire.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten