Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 20 september 2013

Filmrecensie: La dolce vita (1960), Frederico Fellini



Verslaafd aan de vrouwen en het luxe leven.

Hoe zoet is het leven van een gevierde society journalist van het kaliber Henk van der Meijden maar dan een stuk knapper? Geen kaaskop, maar een stug rokende en graag whisky drinkende Marcello Rubini uit Cesena die Rome furore maakt. Vrouwen vallen voor hem als zoete broodjes. Elke knappe vrouw, rijp of jong, die zijn pad kruist, heeft zijn aandacht of ze nou Italiaans, Amerikaans of Zweeds zijn en Maddalena, Sylvia of Nico heten. In het begin van de film brengt deze playboy samen met de verwende Maddelena, die er wel pap van lust, een prostitué naar huis en meteen maken zij gebruik van de mogelijkheid in de slaapkamer van de vrouw die hem Gregory Peck noemt, de nacht door te brengen.

Een van de meest fraaie fragmenten in de film is niet de overbekende en gemaakte scène met Sylvia in de Trevi fontein maar die met een serveerstertje uit Perugia die in een strandtent de tafels aan het dekken is en Marcello, die druk zit te typen, vraagt of hij blijft eten. Marcello knoopt een gesprekje met haar aan en vraagt of ze een vriendje heeft. Het meisje is onder de indruk van zijn bezigheid.  

Vriendin Emma die thuis zit en veel zin heeft om met hem te vrijen kan vreselijk jaloers worden. In het begin van de film moet hij al met haar naar het ziekenhuis omdat ze een overdosis heeft genomen, maar veel doet dat verder niet met Marcello. Hij wil niet verstikt worden in tweezaamheid. Emma probeert hem later aan de telefoon te paaien met een licht pastagerecht en als dat niet lukt wordt ze een keer verschrikkelijk boos op hem, waarna ze heerlijk knus naast elkaar onder de lakens liggen.

Waarom luistert Marcello niet naar zijn intellectuele kennis van de Steiner, die vindt dat hij moet ophouden met zijn bijdragen aan die semi fascistische kranten en een keuze moet maken voor literatuur? Marcello schrikt er zelfs van als hij op een avondje bij Steiner waar ook anderen uithangen, door Iris de vraag gesteld krijgt dat hij moet kiezen tussen zijn twee geliefden. De vrouw die nonchalant in een ligstoel hangt, doelt tot opluchting van Marcello niet op een keuze tussen vrouwen maar op die tussen journalistiek en literatuur.

Marcello is verslaafd aan het society leven. Graag zit hij op een terras in de Via Veneto waar de jetset zit of voorbij komt. Een fraai voorbeeld van hen is de lichtzinnige Amerikaanse actrice Sylvia, die het cynisme van haar echtgenoot beu, met Marcello meegaat, maar ondertussen achter andere sensaties aanloopt, zoals een wilde rock ’n rock dans met een landgenoot van haar. Later die nacht is ze ook nog begaan met een klein klagend wit straatkatje. Ze weet Marcello zelfs zover te krijgen om melk voor hem te bemachtigen en als hij de opdracht uitgevoerd heeft, ligt ze in de Trevi fontein en vraagt hem bij haar te komen.

De dood van Steiner lijkt hem even tot inkeer te brengen. Op de vraag van een rechercheur antwoordt hij dat Steiner misschien bang was voor zichzelf of voor hen allemaal, maar lang duur zijn wroeging niet. Ook een doof meisje aan het strand kan hem niet bereiken.Ik kan niet anders lijkt hij tegen haar te gebaren (zie foto).

Fellini pakt gedurende bijna drie uur groots uit in een modern decor van Rome, te beginnen met de openingsscène waarin per helicopter een Jezus beeld wordt overgebracht naar het Vaticaan. Marcello gaat er in een andere helicopter achteraan maar wordt meer gefascineerd door drie knappe vrouwen die op een dakterras naast een zwembad liggen. Rome wordt gefilmd vanuit een strak modern decor en in nachtclubs is het een dolle boel, natuurlijk met circusachtige allure, zelfs al in de film in zwart-wit.  

La dolce vita brengt herinneringen teweeg aan de dood van Lady Di die zevenendertig jaar later werd achtervolgd door paparazzi en in een Parijse tunnel de dood vond. De term voor deze persmuskieten is afkomstig van Paparazzo, de naam van een van hen. De film is misschien voor hedendaagse begrippen wat aan de trage kant en auto’s rijden in een decor, maar de rol van Marcello Mastroianni als Marcello is hem zodanig op het lijf geschreven dat de overeenkomende voornamen geen toeval kunnen zijn.

Hier de trailer

Geen opmerkingen:

Een reactie posten