Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 8 september 2013

Bravehearts (2012), documentaire van Karl Anne Moe



Politiek jongerendebat verstoord door moordpartij Breivik

Op 9 september zijn er weer parlementsverkiezingen in Noorwegen. De politieke cultuur leeft daar heel wat sterker dan in Nederland. Op middelbare scholen worden schaduwverkiezingen gehouden met informatiemarkten en debatavonden daaraan voorafgaand. Deze schaduwverkiezingen vormen een graadmeter voor de echte verkiezingen.
Karl Anne Moe richt zijn camera op vier oudere scholieren uit Oslo die verschillende politieke groeperingen vertegenwoordigen. Terwijl hij hen filmde vonden op 22 juli 2011 de aanslagen van Breivik plaats die een streep door de debatten zette.

De blonde, ambitieuze Johanne is door het debatingteam gekozen als vertegenwoordigster van de Arbeiderspartij. Ze wil gaan studeren aan de London School of Economics en voor de VN gaan werken. Niet veel later trekt ze zich terug voor het schooldebat omdat ze er tegenop blijft zien. Met haar oudere zus Marie kan ze goed praten.

Dikke Henrik is van de Vooruitgangspartij is samen met zijn broer opgevoed door zijn alleenstaande moeder die hij heel hoog heeft zitten. Hij is het er niet mee eens dat zijn partij racistisch zou zijn. Buitenlanders die zich aanpassen zijn welkom in Noorwegen. Hij is coach van een jeugdvoetbalteam en kan daarom niet op de verkiezingsavond zijn.

Moslima Sana van de Linkse Socialistische Partij zegt tijdens een oefenlezing aan medescholieren, die haar opmerkingen ter verbetering geven, dat haar partij het stemrecht wil vervroegen. Sana vraagt zich af of ze zich in het debat kan handhaven tussen de jongens. Ze wordt uitgenodigd voor een debat tussen moslims in een moskee, een thuiswedstrijd.

Haakon van de jonge conservatieven wil na de dood van zijn moeder en het hertrouwen van zijn vader die zijn vaderrol nooit goed vervulde, regie terugkrijgen over zijn eigen leven. Hij woont bij zijn grootouders en wil straks in de gemeenteraad komen.

Johanne gaat op aanraden van Marie naar Utoya. Met een rugzak staat ze een dag voor de ramp op het pont (links op de foto). Ze zet haar tentje op, luistert naar een toespraak van de minister van Buitenlandse Zaken en danst vervolgens op muziek. De volgende ochtend belt ze naar haar moeder dat het regent en dat de tent lekt. Ida komt langs en neemt een droge slaapzak mee.
In de documentaire is een grote plaats ingeruimd voor het bloedstollende relaas van Johanne over de gebeurtenissen later die dag, waarbij zij oog in oog met Breivik staat en getuige is van de moord op een ander stel. Eenmaal veilig terug in Oslo merkt ze dat ze nog steeds de steen in haar hand geklemd heeft die ze had opgeraapt op het eiland. 

Sana is in het centrum van Oslo toen daar een bom afging en geruchten over Utoya zich verspreiden. Ze zou ook op kamp maar gaat in plaats daarvan terug naar huis. Haar moeder is bang dat een moslimextremist de bomaanslag heeft gepleegd en dat de moslims daar straks voor moeten boeten. Breivik blijkt van een tegenovergestelde richting, een islamofoob.   

Fraai is de toespraak van premier Stoltenberg tijdens de herdenkingsbijeenkomst, waarin hij de open samenleving niet op slot wilde gooien. Alle vier geportretteerden zijn daarbij aanwezig. Johanne verkeert zichtbaar nog in shock en Sana huilt. Op de eerste schooldag van het nieuwe jaar wordt Sana overmand door verdriet. Johanne zit in de collegebank van de economische faculteit. Ze vertelt haar moeder dat ze veel over de schietpartij droomt en zich bedreigd voelt, maar zet zich toch in voor de verkiezingscampagne van haar partij. Henrik verwerpt het idee dat zijn partij verantwoordelijk voor de moorden is. De schaduwverkiezingen worden gewonnen door de Arbeiderspartij.

Haakon komt zoals gehoopt in de gemeenteraad, Henrik studeert rechten, Sana viert haar zeventiende verjaardag en vindt het leuker dat ze over een jaar mag stemmen dan dat ze dan bier mag kopen, Johanne praat met haar oudere zus Marie. Ze zegt dat ze niet goed weet hoe te reageren als anderen vragen hoe ze zich voelt. Marie zegt dat Johanne haar in levenservaring heeft ingehaald. 

Hier de site van Idfa met daarop ook de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten