Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 5 juni 2013

La terre amoureuse (2012), documentaire van Manu Bonmariage



Liefde voor het boerenleven

Onlangs bracht Mustafa Stitou de dichtbundel Tempel uit, waarin hij onze omgang met dieren en vooral met koeien scherp bekritiseert. We zien hen als productiekrachten en niet meer als levende wezens. Stitou zou zich kunnen vinden in de kleinschalige manier waarop een aantal families in de Belgische Ardennen hun boerenbedrijf uitoefenen, al doen ze dat alle vier op hun eigen manier.

Het meest in beeld komt de familie Lambotte. Daniel en zijn vrouw Francine delen hun passie voor koeien, melken al bijna veertig jaar samen en zijn dominante persoonlijkheden die gewaagd aan elkaar zijn. Ze hebben melk- en fokvee en doen mee aan een wedstrijd. Daniel spuit de kandidaten met de hogedrukspuit schoon en kamt de staarten. Hij heeft meer op met zijn beesten dan met zijn vrouw, zegt iemand. Hij is een ongelikte beer, zegt een ander.
Het grassen en hooien gaat tegenwoordig veel sneller met de machine zoveel sneller dan vroeger, maar ze moeten harder werken voor hetzelfde resultaat. Het is de ziekte van de moderne dat hij steeds meer koeien wil. 
Daniel weet met veel moeite de beesten die op een besneeuwde helling staan in de wagen te krijgen. Het zijn wilde beesten, verzucht hij. Zelf voelt hij zich een slaaf. Na een bezoek aan het café kruipt hij onder een deken op de bank, terwijl Francine televisie kijkt. Ze zijn altijd 24 uur samen, zegt zij.   
Daniel trekt met de tractor aan de kop van een koe, terwijl de hoorn eraf wordt gezaagd. De hond likt aan het bloed dat achterblijft. Daniel overlegt over een melkcarrousel,dat tijd bespaart. De melkrijder met zijn tankwagen vraagt zich af of dat zoveel uitmaakt. Ze zijn maar simpele schakels in een groter systeem. De hoge heren willen de kleine boeren elimineren.
Daniel verkoopt een van zijn koeien met de nodige ceremonieel en handjeklap. Hij oogt na afloop tevreden. Hij loopt in het donker met een zaklantaarn naar een koe die snel moet staat te bevallen maar concludeert dat het nog wel een nachtje duurt. De dierenarts trekt de volgende dag met enige moeite een dik kalf. De zoon van Daniel mokt tijdens een Jupiler over al het werk.    

Maria Thomas is een echte ouderwetse boerin, die de lof zingt van de natuur en haar beesten die namen hebben van haar vroegere schoolgenoten. Ze haalt de koeien op uit de sappige weide. Samen met haar man Camille verzet ze zich tegen de productie mentaliteit. Waarom zou je meer willen? Waarom jezelf geen grenzen opleggen? Ze wil geen industrieel worden. De pastoor, die aan het begin van de documentaire al een stichtelijk lied zong over het leven in de Ardennen, zegent het bedrijf. Later na een processie drinkt hij een wijntje bij hen. 

De veertigjarige Stephane Foguenne speelt om vijf uur in de ochtend een riedeltje op de gitaar, gaat met de tractor op zoek naar een geboren kalfje en drijft meteen de koeien naar de melkstal. Hij vertelt dat hij weinig vrije tijd heeft. Eigenlijk heeft hij een vrouw nodig met geld, een barones, zodat hij kan stoppen met werken. Hij stopt het kalf in een kooi. Hij wil een vrouw die skiet, muziek speelt en hem motiveert. Zijn vorige vrouw bedroog hem met een vriend van hem. Zijn scheidingslening loopt nog vijftien jaar. Hij heeft niet veel nodig. Mensen willen tegenwoordig teveel.
Hij bekijkt een chatprogramma op internet. Een Oekraïnse heeft hem er laatst voor geld ingeluisd, daarom zoekt hij tegenwoordig weer een Belgische. Hij speelt gitaar in een band. Twee zangeressen zingen de ballade Mijn goede aarde over het boerenleven in de Ardennen.     

Claudine Neuville (zie foto) probeert, onder toezicht van haar kinderen, in de melkstal een koe overeind te krijgen die eerder melkkoorts had. Het moeilijke van boerin-zijn is je man verdragen, lacht ze. Ze moesten alles kopen en het bedrijf loopt stroef. Ze hebben tegenslagen en weinig rust, maar gelukkig heeft ze een goed humeur. Ze heeft geen keus, de liefde houdt haar vast. Ook haar echtgenoot Alain zegt dat niet zij, maar de financiers hun leven bepalen.   

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten