Tijdens een reis van Sarah Meuleman, waarop ze liftend op
het motto van Alessandro Barrico - namelijk dat we in
kunstzinnige zin barbaren zijn geworden maar dat dat niet erg is, vier
kunstenaars in een razendsnelle en oppervlakkige westerse wereld bezocht - beet
Sarah Maple de spits af. Omdat ik het idee heb dat veel mensen het artikel Sarah’s
barbaren gemist hebben hierbij nogmaals de eerste en mijn
inziens de meest interessante kunstenaar.
Sarah Meuleman ontmoette de jonge vrijgevochten Britse
moslima Sarah Maple op een festival in Amsterdam. Maple ziet eruit als een
meisje om op te eten. Meuleman zegt dat ze zo lief oogt op een foto in rood ondergoed,
maar volgens Maple is dat een manier om te zeggen: pas maar op, ik ben niet
zomaar een meisje. Ze schildert, poseert en acteert voor kunstzinnige foto
shoots in een oude garage in een achterbuurt van Londen, ver weg van de
kunstscène. Ze is in haar werk persoonlijk
en controversieel
en ze wil mensen aan het denken zetten. Ze gebruikt elementen uit de popcultuur
omdat die haar inspireren. Ze gelooft in het verschil tussen hoge en lage
cultuur en verzet zich tegen de eerste. Ze schilderde een menstruerende vrouw
in een witte jurk, won de Saatchi New Sensations prijs in 2007 en voelde daarna
de zwaarte dat ze zich moest bewijzen.In 2008 ontstond er een internationale
rel rond The
artist blows
Ze denkt diep na over haar werk en haar identiteit. Ze is
opgegroeid in het Zuiden van Engeland zonder veel moslims om haar heen. Soms
weet ze nog steeds niet waar ze thuishoort. Geloven is voor haar belangrijk dan
de regels die daarin gelden. Die inspireren haar juist. Ze houdt van humor in
haar werk. Tijdens een dinerparty bij haar thuis vertelt een vriendin dat haar
werk heel toegankelijk is en dat het jammer is dat de burka-foto’s zo veel
aandacht kregen. Zelf had de vriendin meer met de menstruerende vrouw, al voelt
ze zich ongemakkelijk daaronder. Ze is wel dapperder door Sarah is geworden.
Meuleman vraagt zich af of Maple niet teveel de heldenrol op
zich neemt, maar zij legt uit dat zij de enige is die weet hoe ze het wil en
daarom ook het beste het zelf kan doen. Internet biedt mogelijkheden voor haar
omdat ze haar werk online zet en op grond van reacties verder kan. Uit emails
krijgt ze een idee dat haar werk wel overkomt. Laatst mailde een meisje dat
dacht dat ze de enige was met een bepaalde gedachte toen ze het werk van Maple
zag.
Ze brainstormt met verloofde en assistent Jamie over een
nieuw project als Disney’s Belle (Doornroosje) in een voetbalstadion. Het is
een gewaagd project. Jamie zegt dat het feminisme boze reacties oproept, net
als een aanval op Disney. Zijn vriendin belichaamt een idee van seksualiteit
dat anders is dan het gangbare. Maple schopt aan tegen de wereld van Barbie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten