Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 24 november 2011

Kom mij maar halen (2011), reportage van Phara de Aguirre


Over de rust van een Vlaamse jongeman.

Een sterven meemaken went nooit, ook niet als het op televisie is en zeker niet als het iemand betreft die nog maar net zijn jeugd achter zich heeft. Het is alweer bijna een jaar geleden dat Bart Verbeeck op 23-jarige leeftijd overleed. Hij leed vanaf zijn zestiende aan botkanker en verkeerde het laatste jaar in een terminaal stadium.

Phara de Aguirre had hem al in mei 2010 leren kennen voor het programma Zeven dagen jong. Bart zegt daarin dat hij in het jaar waarin hij als terminaal werd bestempeld nog zeer actief was. Naast het opzetten van een fonds voor de hulp aan botkankerpatiënten, maakte hij ook een reis met zijn ouders en zijn broer Joris naar de Verenigde Staten. Hij vindt het jammer dat hij nooit zelf een kind heeft gehad, maar hij is inmiddels klaar om te sterven. Hij kiest voor palliatieve sedatie en niet voor euthanasie omdat hij niet zelf het moment van sterven wil bepalen. Hij is niet bang voor de dood want hij heeft nooit iets verkeerds gedaan.

Phara filmt in december 2010 de laatste dagen van zijn leven.

maandag 6 december

Bart zit met zijn ouders, broer en huisarts rond de keukentafel om de gang van zaken te bespreken. Hij heeft stekende rugpijn. De arts zegt dat hij de komende dagen de symptomen moet aanpakken en dan later in de week bekijken hoe het gaat.
Zijn moeder huilt, zijn vader begrijpt niet waarom het zijn zoon moet overkomen en hoopt nog op een wonder. Zijn ouders zijn beiden gehoorgestoord en kunnen alleen liplezen.

woensdag 8 december

Bart voelt zich iets beter door de morfine maar ook onaardser. Morgen komt de arts. Hij weet al wat hij gaat zeggen.
Joris valt het moeilijk te bedenken dat hij Bart na morgen niet meer zal zien. Hij weet niet wat hij op het eind tegen hem gaat zeggen. Het liefst iets spontaans. Het is goed dat Bart straks niet meer hoeft af te zien.  
Zijn ouders kijken naar foto’s in het familiealbum.
Zijn vader is blij dat Bart niet in het ziekenhuis sterft, maar thuis hoewel hij het ook niet leuk vindt om straks alle herinneringen aan zijn sterven te hebben.
Ze eten in stilte het middagmaal met spinazie. Bart zit tegenover zijn moeder.

donderdag 9 december

Met Joris bekijkt Bart de vele reacties op Facebook
Hij zegt volmondig ja tegen de dokter. Hij voelt dat hij hard achteruit gaat.
Hij zegt dat hij nog redelijk veel bezoek heeft gehad. Hij neemt afscheid van zijn grootouders.
Ze mogen me komen halen, zegt hij, terwijl de huisarts en de thuisverpleger voorbereidingen treffen. De laatste geeft hem eerst een prikje in zijn buik en dient hem vervolgens een slaapmiddel toe dat via een infuus zal worden vernieuwd.

Tijdens het nummer Durme kerido ijiko van de cd La roza enflorese, sekretos de mi alma, kantes djudes – Espanyoles en dat vertaald wordt als: ‘Slaap lief kind zonder angst en pijn, sluit je lieve ogen, slaap zacht,’ valt Bart in slaap (zie foto). Drie dagen later overlijdt hij op 12 december 2010. Op de site bartsweg.be is te lezen welke initiatieven er zijn.

Bart laat nog een boodschap na: hij wenst iedereen een positiever en gelukkiger leven. Geniet van je cola en je hamburger, want elke dag kan de laatste zijn.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten