Ons buitenlands beleid verblindt Israël.
In deze uitzending geeft Thomas von der Dunk commentaar op
televisiefragmenten over het Nederlandse beleid ten aanzien van Israël. Zijn
onafscheidelijke motorhelm ligt naast hem in de vensterbank (zie foto), alsof hij bezig
was met een motortochtje en even aan langs wippen.
Von der Dunk heeft weinig op met het buitenlandse beleid van
Nederland. Hij lijkt het tussen zijn kiezen fijn te willen kauwen. Hij vindt
dat Nederland geen enkel begrip heeft van het buitenland. Dat was zo in 1830,
later tijdens de onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië en nu weer. In het
regeeraccoord wordt als enige land Israël genoemd waarmee Nederland bilateraal
wil samenwerken. Het is triest voor Israel want die is er vooral de dupe van
dat hen zand in de ogen wordt gestrooid.
Vooral Uri Rosenthal moet het ontzien. Na de toespraak van
Abbas op 23 september j.l. in de Verenigde Staten waarin hij een aanvraag deed
voor een onafhankelijk Palestina, heeft onze minister van buitenlandse zaken de
twee staten-oplossing verworpen. Hij loopt aan de leiband van de PVV, die
Israël beschouwt als een buffer tegen het angstaanjagende moslimwereld, zoals
duidelijk blijkt uit een toespraak van Wilders, waarin hij Israël met een
kanarie in een kolenmijn vergelijkt. Von der Dunk zegt dat Israël niet alleen
gebied bezet houdt maar de Palestijnen heeft beroofd. Zelf is Von der Dunk
immuun voor het stempel antisemiet dat hij door de PVV heeft opgespeld
gekregen.
We horen ook de visie van diplomaat Beelaerts van Blokland,
die geruime tijd in Israël werkzaam was. Hij zegt dat de uitspraak in het
regeeraccoord over de bilaterale samenwerking tussen Israël en Nederland geen
precedent kent.
De journalist Maarten Jan Hijmans noemt het een zonderling
zinnetje, afgedwongen door de PVV en met instemming van Rosenthal. Hijmans
wijst op de nauwe betrekkingen in het verleden tussen de twee staten. De PvdA
heeft altijd al nauwe banden gehad met de Arbeiderspartij. Tijdens de oktober oorlog
in 1973 leverde Nederland zelfs wapens aan Israël. Sharon oefende de doorsteek
door het Suezkanaal in de Waal bij Dordrecht.
Kras, zegt Von der Dunk.
Beelaerts arrangeerde in 1995 een ontmoeting in zijn huis in
Oost-Jeruzalem tussen Beatrix en een aantal vooraanstaande Palestijnen als
signaal dat er Palestijns aandeel in het hele verhaal was. Daarover ontstond
ophef in Nederland, alsof hij een clandestiene daad had verricht. De
systematische lobby, onder andere van Rouvoet en Verhagen, schrikte zo zeer af
dat van zoiets nooit meer sprake is geweest.
Later doneerde Nederland geld voor Palestijnse schoolboeken.
Weer ontstond er een rel, tot aan de Verenigde Staten aan toe, omdat er iets
lelijks over Israël in werd gezegd en omdat er een kaartje in stond met de
grenzen van voor 1949. Tijdens de tweede intifada nam Israël alle computers uit
Ramallah mee en vernietigde daarmee de onderwijs-infrastructuur op de West
Oever.
Beelaerts noemt het Amerikaanse onderzoeksinstituut Memory
dat meningen over Israël in de media onderzoekt en onwelgevallige meningen
meteen verspreidt naar hoge ambtenaren, die wat verder van het Midden
Oosten-beleid af staan. Deze indirecte vorm van lobbyen is volgens Beelaerts
heel effectief.
De historicus Ilan Pappe wijst er op dat Europa de joden
steunden om de staat Israël op te richten. Door de verrechtsing in Israël wordt
het vredesproces verzwakt.
Volgens Hijmans wil Rosenthal snijden in de subsidie van het
ICCO dat zich kritisch over Israël uitliet. Het CIDI maakte bezwaar tegen het
ICCO. Oprichter Kortenhoeve is tegenwoordig Tweede kamerlid van de PVV, zegt
Hijmans. Christenen voor Israël is een griezelige groepering. Het CIDI maakte
een eind aan de jaarlijkse multi-culturele Kristallnachtherdenking in
Amsterdam.
Von der Dunk vindt het dom om medestanders weg te jagen.
Oud-diplomate en publiciste Petra Stienen betwijfelt in
hoeverre Rosenthal voor vrijheid van meningsuiting was aan de vooravond van de
Arabische lente. Ze vraagt zich af welk belang Nederland dient met haar steun
aan Israël.
Von der Dunk zegt dat Rosenthal niet in staat is objectief
naar de wereld te kijken. Nederland is de meest slechte bondgenoot van Israël
want ze raakt daardoor nog meer verstrikt in haar blindheid.
Beelaerts moet erover nadenken of het verstandig is of
Nederland deze koers vaart. Het verbaasde me dat hij daar, gezien zijn eerdere
uitspraken, geen duidelijk antwoord op kon geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten