Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 29 oktober 2011

Maria Goos, een schrijversleven, Dorothée Forman, KRO-Profiel, 26 oktober 2011


‘Leer jezelf verrijken met schoonheid.’

We zijn in een hotel in Breda. Maria Goos is zenuwachtig voor een masterclass scenario schrijven die ze gaat geven, omdat ze dat nooit gedaan heeft. Haar eerlijkheid daarover is innemend. Laatst was ze op een hogeschool in Amsterdam waar ze geen enkele reactie kreeg en het gevoel had dat ze voor een kudde schapen stond. Ze dacht altijd dat schrijven heel persoonlijk was en niet te leren, maar laatst realiseerde ze zich dat de techniek overdraagbaar was. Maria is tenminste geen vrouw met sterallures die een beeld van zichzelf probeert te creëren.  
In haar tas zit een klapper met de, door het Mediafonds afgewezen, aanvraag voor Dokter Robert, waar ze maanden mee bezig geweest is, maar op het eind van de documentaire lezen we dat die in afgeslankte vorm toch wordt uitgezonden.

Interesse in mensen is een belangrijke eigenschap voor een schrijver, zegt ze tegen de deelnemers aan de masterclass. Dat betekent niet dat je van ze moet houden. Ook empatisch vermogen is van belang. Ze zegt er meteen bij dat het haar invalshoek is. Karakters mogen niet het inzicht hebben van de schrijver. De kijker moet zelf een conclusie kunnen trekken. We zien als voorbeeld een scène uit het weergaloze Doek! over het alcoholisme van Richard. Een deelnemer begint over Oud geld, dat hij onlangs met zijn moeder zag. Goos zegt dat daarbij talent werd gebundeld en dat het zeer jammer was dat de Avro daar niet mee door wilde gaan. Ze was daar een jaar lang verdrietig over, voelde zich verraden, maakte vijanden bij de publieke omroep, maar heeft ze allemaal overleefd.

Behalve tijdens de masterclass zien we haar ook proeflezen met acteurs voor een nieuwe voorstelling Oumi en tijdens de lunchvoorstelling De hulp in Bellevue. Het is fijn van toneel, zegt ze, dat er minder schakels zitten tussen schrijven en uitvoeren dan bij televisie of film.

Film- en televisieproducent Anton Smit zegt dat Goos sterk is in het neerzetten van karakters en in dialogen, in de gekte moet kunnen gaan en niet in een korset gedrukt moet worden. Ze schrijft het beste voor toneel omdat de eerste versie vaak de beste is. Het was zeer te betreuren dat het Mediafonds Dokter Robert afwees en niet op grond van haar eerdere prestaties met Oud geld, Cloaca, Doek! toestemming gaf.

Maria Goos zegt dat ze altijd heel lang wacht met schrijven, allerlei uitvluchten zoekt en pas begint als het niet anders kan, als er een lichte paniek ontstaat, die - net als voor de masterclass - misschien nodig is om op de top van haar concentratie te komen. Ze vergeet vaak hoe erg het schrijven was, ook bij Doek! Ze voelt zich verplicht aan haar talent, bijna alsof het een persoon is, om te doen waar het zich goed bij voelt, dus geen ziekenhuisseries of reclames. Ze vindt de laatste soms artistiek fantastisch, maar wil niet meedoen aan een wereld die de ontevredenheid van mensen in stand houdt. Ze vraagt zich of waar de culturele tegenstem blijft. Er moet een Bildungselite opstaan, die een voorbeeld geeft hoe men ook in het leven kan staan. Leer jezelf verrijken met schoonheid, zegt Goos.

In 2005 schreef ze in haar Zomerdagboek over de ziekte van Ménière. ‘Er waren zoveel mogelijkheden en ik vond alles leuk, maar het ging te hard. Ik had heimwee om rustig te mijmeren op een bankje.’ Een jaar daarna kreeg ze borstkanker. Ze zal daar ooit over schrijven maar nu nog niet. Zelf vindt ze haar grijze haar mooier dan het harde rode ten tijde van het winnen van de Nipkov-schijf, de borstconstructie is perfect, alleen heeft ze last van een oedeem arm.  

Haar partner Peter Blok dopt tuinbonen. Hij leest wat ze heeft geschreven en aan de hand van zijn commentaar weet Maria wat er te weinig of te veel in voorkomt. Maria heeft zo’n sterke drive dat ze zich gemakkelijk forceert, zegt Peter. Hij heeft van haar geleerd om meer af te gaan op zijn intuïtie, om daarop te vertrouwen. Iets wat leuk is om et doen kan ook goed zijn, het hoeft niet altijd moeite te kosten.
Tijdens het schrijven van Oumi bedacht Maria, dat haar talent haar niet in de steek zou laten. Dat ze daar maar eens vanuit moest gaan.  

Zie ook haar lessen over het vak op Youtube en haar informatieve website.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten