Vredelievende Turkse Rotterdammer speelbal van grotere
belangen
Medialogica, een programma van VPRO en Human, maakt
spraakmakende programma’s waarin zaken uit de actualiteit worden uitgezocht en
de onderste steen boven wordt gehaald. In eerdere seizoenen verdiepte men zich
in uiteenlopende zaken zoals de verhouding tussen wielerjournalistiek en
dopingperikelen (17 juni 2013), de geestelijke erfenis van Anne Frank (17
november 2014) of in de beeldvorming ten tijde van de eurocrisis (18 november
2014). Inmiddels is men terug met een nieuwe reeks waarvan vanavond de tweede
aflevering te zien is. Die gaat over alle ophef die begin 2017 ontstond in de
verhouding tussen Nederland en Turkije. De Turkse Rotterdammer Hüseyin Kurt (zie foto in Istanbul) is
de spil waaromheen de politieke kwestie wordt ontrafeld. Helaas is de
sympathieke en vredelievende man de speelbal van grotere belangen.
De Turkse rel tussen Turkije en Nederland in het begin van
2017 begint met de coup, of wat daar voor moest doorgaan, die een jaar daarvoor
in Turkije werd verijdeld. De daarop volgende zuivering van het staatsapparaat
werd in Europa kritisch gevolgd. Turks Nederlandse demonstranten betuigen
echter hun steun voor Erdogan. Rutte zegt daarop in het programma Zomergasten
dat men moet oppleuren als men het hier niet bevalt. Deze uitspraak komt hem
goed te pas in de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen in het voorjaar van
2017, maar Kurt, die in Soest geboren is, vader is van vier kinderen, vredelievend
van aard is en zowel Turkije als Nederland aan zijn borst drukt, ergert zich
daaraan. Hij vindt best dat men een dubbele loyaliteit kan hebben, maar dat
wordt door alle geruzie op de proef gesteld.
Het referendum, dat Turkije in april wil houden om de macht
van Erdogan te vergroten, zorgt voor nog meer olie op het vuur. NOS
Correspondent Lucas Waagmeester zegt dat Erdogan de koning van de omdraaiing is
en heel strategisch zijn plannen bedenkt. Dat de voorgestelde reis van de minister
van Buitenlandse Zaken eerst door Duitsland en vervolgens door Nederland wordt
tegengehouden, wordt uitgelegd als een gebrek aan democratie. Erdogan schuift
daarna nog een pion naar voren, minister Kaya van familiezaken, die met de auto
uit Duitsland komt om haar landgenoten in Rotterdam toe te spreken, maar door
de politie wordt tegengehouden. De Turkse consul maakt veel misbaar, die
rechtstreeks op de Turkse televisie wordt uitgezonden en de emoties daar en bij
de aanwezige demonstranten in Rotterdam hoog opzweept. Aboutaleb zet de mobiele
eenheid in met honden, hetgeen Erdogan brengt tot misselijk makende
vergelijkingen. Hoogleraar Erik Jan Zürcher zegt dat men Kaya beter op het
stadhuis had kunnen ontvangen, maar dat een rel ook Rutte wel goed uitkwam om
zijn partij te profileren ten koste van de PVV. Kurt vond het vreselijk dat een
degelijke Turkse vrouw niet eens een woordje mocht spreken. Hij ging kijken met
zijn broer, een veteraan in het Nederlandse leger, kwam terecht tussen de
linies en werd hard geslagen en gebeten door een politiehond, hetgeen zijn
leven verwoeste maar hem in Turkije tot held maakte.
De Telegraaf kopte
een dag daarna dat wij de baas in dit land zijn, waarmee ze de witte
Nederlanders bedoelden. Kurt kon zich helemaal niet vinden in deze kop, want
daarmee werden de Turkse Nederlanders gediscrimineerd. Na de overwinningen van
Rutte en Erdogan wordt de toon weer gematigd, met Kurt als slachtoffer. Zo gaat
dat dus in de wereld!
Hier
mijn verslag van Tour de silence, hier
die van Annes erfenis, hier
die van De eurocrisis en de beeldvorming.
Hier
meer afleveringen van Medialogica.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten