Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 5 september 2015

Thieves by law (2010), documentaire van Alexander Gentelev



Vecht, verover en vermoord!

De Russisch-Israelische filmmaker Alexander Gentelev schetst in Thieves by law een portret van drie Russische invloedrijke maffialeden, dat veel vertelt over de ongure onderwereld die na de val het communisme in 1989 haar invloed in rap tempo over Rusland en West Europa uitbreidde. Door het gebrekkige beleid van Jeltsin kreeg de maffia een grote voet tussen de deur tijdens de omwenteling van een geleide - naar een vrije economie. Een van de betrokkenen in de film spreekt van een toestand als in Chicago in het begin van de twintigste eeuw. Criminelen legden elkaar en zakenlieden om tot ze vanaf 2000 zelf in zaken gingen en de scheiding tussen zakenleven en crimineel circuit onduidelijker werd.

De drie leden die anderhalf uur gevolgd worden zijn:
Leonid Biloenov, alias Makintosh, Oekraïne 1949 en tegenwoordig woonachtig in Frankrijk,
Alimzjan Tochtachoenov, alias Taiwantsjik, Oezbekistan 1949, voortvluchtig en woonachtig in hotels in Rusland en
Vitali Bjenotsjka, alias Bondav, Rusland 1968, ook woonachtig in Rusland op zijn privébezit, honderdvijftig kilometer van Moskou.

De mannen hebben allen hun opleiding gekregen in gevangenissen die voortbouwden op de tradities onder Stalin. Leonid doodde een bewaker die gevangenen sloeg waardoor hij verder met rust gelaten werd, Alimzjan leerde om gemeen te zijn, Vitali, op het eerste gezicht de wreedste en meest gewetenloze van het drietal, heeft aan het gevangenisvoedsel een zwakke maag over gehouden. Hij vertelt over de dievencode die in de gevangenis gold en die inhield dat men elkaar niet verraadde.

Na de perestrojka in 1987 kwamen er veel kleine bedrijfjes op en op de markt mocht men zelf zijn producten verkopen. De nieuwe bedrijfsvoering vormde een doelwit voor afpersers. De eerste miljonair van Rusland weet erover mee te praten. De dieven van de wet zagen hem als een melkkoe. De eerste miljonair van Rusland weet erover mee te praten. De Dieven van de wet zagen hem als een melkkoe. Huurmoordenaars verdienden goed aan hun opdrachten. Een van hen, Tolja, vertelt zonder enige schroom over gewelddadige manieren waarop men anderen geld afhandig maakte op straffe van moord.

Leonid wilde een crimineel vermoorden die zijn gezin wilde opblazen, maar was net te laat. Op het moment dat hij bij de nachtclub kwam waar de crimineel zich ophield, werd die ingerekend door de politie, waarop hij zelf moest huilen, zo erg vond hij het dat hij de man niet kon ombrengen. Hij noemt de toestand in Rusland wreder dan in een ander Europees land waar de politie onbetrouwbaarder dan de criminelen. Nadat hij werd uitgewezen uit Rusland ging hij naar Israël omdat hij zich daar gemakkelijk kon laten naturaliseren en zijn geld kon witwassen. In Parijs werd hij voorwaardelijk gestraft vanwege een aanslag op Poetin, maar na zijn hulp bij de bevrijding van Fransen die door Tsjetsjenen werden vastgehouden, werd zijn uitwijzingsbevel opgeschort. Hoewel het in Frankrijk verboden is om illegaal geld te schenken, schonk hij na een goed woordje van Poetin een aardig bedrag aan de Russisch orthodoxe kerk. Tijdens Roland Garros speelt hij een dubbelpartij met vrienden. Later neemt hij een duik in zee. Hij ziet de ambtenarij als de nieuwe maffia en zegt dat de onderwereld inmiddels doorgedrongen is tot de legale sectoren. Door zijn deelname in veel Russische bedrijven heeft hij veel gezag in het westen. Hij heeft in de film zichzelf getoond zoals hij is, zegt hij.   

Alimzjan ging na een carrière als kaartspeler naar Duitsland, waar men doodsbang was voor de Ruski’s. Hij woonde ook in Israël maar verkaste na de dood van zijn vrouw naar Parijs, waar hij acht jaar lang uitrustte. Hij wilde ijshockeycoach worden, maar ging toch naar Kiev om in de bouw handelen. Hij ontmoette een Russisch meisje in Italië en trouwde met haar. Hij was betrokken bij een omkopingsschandaal tijdens de Olympische Spelen. Na een gevangenisstraf in Italië keerde hij terug naar Rusland en is zelf alleen maar rijker geworden. Hij vindt de democratie ongeschikt voor Rusland en pronkt met de kunstschatten die hij verzameld heeft. Hij ziet zichzelf tenslotte niet als een crimineel.

Vitali komt uit Oessoeriejsk een stad die in het uiterste oosten van Rusland in de buurt van de China ligt. Hij heeft daar nog altijd een handlanger, Edik genaamd. Op het moment dat Vitali gevangen zat, zorgde Edik ervoor dat Vitali weer vrij kon komen. Geld zat. Na zijn vrijlating werden veel collega’s vermoord zegt Vitali. Zelf zit hij er niet mee om een ander te doden die zijn zelfrespect aantast. Tijdens een banket met vrienden zegt hij dat de lijken in Oessoeriejsk in zee gedumpt worden en in Moskou in een bos. Edik bezoekt een begraafplaats die vol ligt met bekenden. Na de privatisering in 1994 luidde het motto vecht, verover en vermoord. Bedrijven kwamen in handen van criminelen. Zelf ging Vitali in de lucratieve autohandel. Tussen 1994 en 2000 werden veel oorlogen tussen bendes uitgevochten. Daarna was meer te halen bij legale acties. Tegenwoordig adviseert hij filmregisseurs die films maken over de wilde dagen na het communisme.   

Hier de trailer, die begint met de duik van Leonid vanaf zijn villa in zee in Antibes, hier een mooie recensie van Stewart Nusbaumer in The Huffington Post.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten