Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 18 september 2015

Nieuwland (2013), documentaire van Anna Thommen


Liefde van een docent maakt asielzoekers weer mens

Gistermorgen las ik het bericht in de krant dat men in Friesland een coördinator aanstelt om minderjarige vluchtelingen te verdelen over de basisscholen. Het is een ontwikkeling die straks ongetwijfeld in het hele land gevolgd zal worden. De integratie van vluchtelingen vereist de nodige know how, maar de rustige en liefdevolle benadering is ook veel waard. Anna Thommen toont in haar documentaire Neuland ofwel Nieuwland de Zwitserse leraar Christian Zingg die zijn hart verpand heeft aan ontheemde, getraumatiseerde jonge mensen. Hij zou ook op een gymnasium les kunnen geven en daar meer verdienen, maar heeft meer voldoening om jonge mensen in de Zwitserse samenleving een goede start te geven. Naast integratie gaat deze film over de liefde van een docent. Door zijn rustige toon en zijn consequente houding schept hij een sfeer van veiligheid, de voorwaarde om te kunnen leren.

Thommen filmt in de tweejarige integratieklas in Bazel in 2012 van Zingg, die de groep aan hem toegewezen leerlingen meeneemt naar de eerste verdieping. Het is augustus. Het schooljaar gaat beginnen. Natuurlijk is taal het belangrijkste vak maar daarnaast is het ook belangrijk dat de leerlingen zich vertrouwd gaan voelen. Voor het bord hangt een kaart waarop de leerlingen aanwijzen waar ze vandaan komen. Met een draadje wol in verschillende kleuren laten ze zien hoe ze in Bazel geraakt zijn. Habibi komt uit Kabul. Hij vertelt over de route die hij volgde tot Bazel. De tocht duurde een jaar en kostte hem 20.000 dollar. Tussendoor belt hij zijn moeder die vertelt over de moerbeibomen en wil dat hij geld overmaakt.

Zingg behandelt hun toekomstige beroepen. Het gaat er om te beginnen niet om hoe ze zich zelf moeten presenteren, maar om hun belangstelling. Nazlije, een Albanese uit Servië, heeft een duidelijke voorkeur om onderwijzeres te worden. Habibi is sip omdat zijn asielaanvraag is afgewezen, maar zijn advocaat gaat in hoger beroep. Tijdens een klassikale psychologische test zien we dat hij een wond heeft aan zijn bovenarm. In december bespreekt Zingg met Habibi diens rapport. De jongen zegt dat hij moeilijk kan leren in het asielzoekerscentrum waar hij is opgenomen. Hij voelt zich slecht. Zingg zegt dat hij een litteken zal overhouden van de wond en dat hi in een impasse te verkeert. Tijdens een les over hun levensloop vertelt Nazlije in tranen over de dood van haar moeder die maakte dat ze wegvluchtte.

Aan het begin van het tweede jaar hoort Habibi dat hij toch een verblijfsvergunning krijgt. Tijdens een oudergesprek vertelt de vader van Nazlije dat zijn dochter heel precies is. Hij wist niet van haar wens om onderwijzeres te worden. Zingg wijst erop dat ze dan nog acht jaar naar school moet en dat het onzeker is of ze voldoende voorkennis heeft. Samen met zijn leerlingen oefent hij telefoongesprekken voor een snuffelstage. De leerlingen maken ook een c.v. Het is ontmoedigend dat er weinig respons komt van bedrijven, maar Zingg houdt de moed erin met een vergelijking tussen FC Basel en Barcelona, die door de eerste club werd uitgeschakeld.

Habibi moet nog zesduizend dollar overmaken omdat anders het land van zijn ouders wordt ingepikt. Hij gaat daarom liever van school af, maar Zingg weet hem zover te krijgen dat hij toch aan zijn stage bij een tuinbouwbedrijf begint. Hij krijgt zelfs de kans daar te blijven maar wil dat niet en kan ook niet vertellen wat daartoe de reden is. Later blijkt dat hij in een restaurant is gaan werken. Als hij weer op school komt laat Zingg hem een contract ondertekenen dat hij zomaar weg kan blijven. Nazlije doet het heel goed in een verzorgingstehuis. Ze heeft daar een leuk contact met een Hongaarse mevrouw. Helaas zijn alle opleidingsplaatsen bezet, maar later hoort ze dat ze toch nog een extra plek is en is de koningin zo blij. 

Zingg ziet het einde van het project naderen en nog niet iedereen is onder de pannen. Dat laat hem niet onberoerd. In juni krijgt hij tijdens een afscheidsetentje veel lof toegezwaaid. Hij heeft voor iedereen een goed woordje. Nazlije is volgens hem wat ze ook doet altijd op het goede spoor en Habibi mag altijd bij hem komen als hij raad nodig heeft.  

Hier meer over de uitzending, hier de trailer op Filmvandaag.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten