Zoeken naar de waarheid achter passiemoord
La vérité speelt
zich af in de rechtszaal. Daar vindt de zaak plaats over de moord op de jonge dirigent
Gilbert Tellier op 15 oktober 1959. Dominique Marceau, de zus van zijn
verloofde Annie, is de verdachte. De rechter probeert te achterhalen wat er precies
is voorgevallen. De zaal zit vol advocaten, juryleden en toehoorders. Regelmatig
wordt teruggeblikt, van de jeugd van Dominique tot de dag van de moord. Ruim
vijftig jaar na dato doet het vreemd aan om volwassenen zo langdurig en
volhardend te zien strijden over een passiemoord.
La vérité begint
in de gevangenis. De tweeëntwintig jarige Dominique Marceau (Brigitte Bardot)
uit Rennes wordt naar het beklaagdenbankje geleid, vanwaar ze het proces tegen
haar volgt. Eerst worden de juryleden at random uit het publiek gekozen. De rechter
spreekt meteen al van een verwend kind dat heel anders dan haar zusje Annie
geen enkele verantwoordelijkheid kende.
Samen gaan de zussen naar Parijs. Annie studeert viool,
Dominique struint, tot ergernis van Annie, de straten in de hoofdstad af en
maakt met plezier met de jongens. In de mooiste scène in de film, die ook te
zien was in de documentaire Brigitte
Bardor - The misunderstood, klopt dirigent Gilbert Tellier aan bij het
appartement van de zussen omdat hij Annie wil spreken die bij hem in het orkest
zit. Dominique ligt op haar buik in bed onder de lakens met haar onderlijf te
schokken en zegt dat hij best mag wachten tot Annie terug is. Annie is geschokt
over het gedrag van haar zus tegenover haar nette vriend.
Het is het begin van een hele moeilijke verhouding tussen
Gilbert en Dominique. Gilbert kan de aanblik van de sensuele Dominique niet van
zijn netvlies krijgen en volgt haar, wacht op haar. Het is grappig dat
Dominique zichzelf tenslotte aan hem aanbiedt om er vanaf te zijn. Als ze
eenmaal de liefde bedrijven, komen ze niet echter moeilijk meer van elkaar af. Als
magneten worden ze naar elkaar toegetrokken. De praktijk is lastiger. Gilbert
heeft zijn hart verpand aan de klassieke muziek, Dominique houdt van popmuziek,
film en de jeugdcultuur daar om heen.
Voor de rechtbank vertelt ze, tot afschuw van de zaal, die
denkt dat zij Gilbert aan het lijntje hield, dat ze het niet zo nauw neemt met
de publieke moraal. Ze gaat net zo gemakkelijk mee met de eigenaar van dancing Le
Spoutnik waar ze werkt of een Amerikaan die in de club zijn krant leest.
Als Annie zich verloofd met Gilbert voelt ze zich echter
gepasseerd. Ze vertelt de rechter dat ze echt van hem hield en hij van haar.
Het komt tot een botsing tussen de zussen in de rechtszaal. Dominique zegt
tegen de rechter dat zij nooit Gilbert wilde doden, maar alleen zichzelf. Dat
laatste mislukte.
Aan het eind van de film blijkt het Dominique toch in de
gevangenis gelukt. Ze heeft nog een afscheidsbrief geschreven waarin ze zich
voor iedereen verontschuldigt. De rechter leest de brief voor. De zaak wordt daarna
gesloten. Wat nou precies een passiemoord verklaart, daar moet de kijker zelf
maar over nadenken.
La vérité is in zwart
wit en nogal langdradig voor een kijker van ruim vijftig jaar later, al doet de
losbandigheid van Dominique nog steeds verfrissend aan.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten