Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 14 oktober 2012

Recensie: Ruim water (2012), A.L. Snijders


Voorvallen uit het leven van een spirituele oud ijzerhandelaar

Snijders lezen is een bijzondere ervaring. Korte verhalen of columns lezen vaak niet zo gemakkelijk door, maar Snijders vormt hierop een aangename uitzondering. Wat is zijn geheim? Zit dat in het vrijzinnige van een moderne anarcho-liberaal, het geleuter van een keuterboertje uit het Gelderse of in een linkshandige die rechts moest schrijven en daardoor tot onverwachte hersenkronkels in staat is? Zelf betwijfelt hij of hij de dingen ooit zal begrijpen zoals ze werkelijk zijn. 

Snijders is veelzijdig. Hij weet allerlei zaken die niets met elkaar te maken hebben ineen te knopen. Met een soort kreeftengang komt hij van Erasmus uit bij een college van een leraar of van de Sahara bij de vrouw van de slager. Zelf zegt hij daarover: ‘Mijn krantenstukjes zijn een naïeve afspiegeling van de inhoud van mijn hersenpan: een woekertuin.’ Een tekst die nergens over gaat en toch ontroert, is hem het liefst. ‘Eigenlijk wil ik niet polemisch zijn, ik wil niemand aanvallen en niemand verdedigen, ik wil ingehouden babbelen en veel achter de coulissen houden.’

Hij denkt niet al te positief over zichzelf. Hij voelt zich een gekwetste dominee, iemand die weinig doortastend is, een scharrellaar, een spirituele oud ijzerhandelaar, die papieren kussengevechten houdt, maar humor kan hem ook niet worden ontzegd, bijvoorbeeld als hij aan uitspraak aanhaalt over Witttgenstein, die in de Verenigde Staten altijd roggebrood met Zwitserse kaas at. ‘Wittgenstein declared that it did not much matter to him what he ate, so long as it was always the same’. 

Vaak is hij, zoals we ook in de documentaire Een handige dromer zagen, bezig op zijn oude boerderij om te zorgen dat hij en zijn vrouw kunnen overleven. ‘Meestal verzorg ik mijn hout zelf. Ik krijg van de houtvester een perceel aangewezen waar de professionele bosbouwers aan het werk zijn geweest. Het afvalhout is voor mij. Op een zonnige, windstille zomerdag rijd ik erheen met mijn trekker, de aanhanger en de motorzaag. Ik heb een thermosfles koude thee in mijn tas. Ik doe alsof ik een echte werkman ben.’ Op de wc hangt een poëziekalender die voor de nodige inspiratie zorgt.

Dit boek bevat naast de columns van A.L.Snijders ook diens correspondentie met zijn redacteur Paul Arnoldussen uit de jaren 1986 en 1987 en daarnaast ook brieven gericht aan familieleden en vrienden, als die te maken hebben met de columns, zo valt te lezen in een stukje dat vooraf gaat aan de verklarende namenlijst, waarin de acterende personen zoals zijn ex schoonzoon Jaap Scholten worden voorgesteld. De brieven, waarin Snijders vaak zaken verklaart, vormen een mooie aanvulling op de columns. Een van hen, Peter Möricke (KHOP) debuteerde op 71-jarige leeftijd met 50 Easy Pieces. 

Het is nogal schrijnend te lezen dat zijn dagen tenslotte geteld zijn bij Het Parool. De nieuwe baas Sytse van der Zee ziet geen mogelijkheden meer voor hem. Snijders vraagt nog of hij niet naar Berlijn kan worden uitgezonden, maar daar horen we niets op.
Verrassend is een stukje over zijn broer die goed zou passen in een schelmenroman. Vervolgens blijkt Snijders helemaal geen broer te hebben. Het verhaal was bedoeld om te oefenen voor een uitgave van een verhalenbundel bij Thomas Rap.

De titel Ruim water heeft ermee te maken dat Snijders niet kan koken. ‘alleen een ei, en zelfs dat mislukt wel eens. Ik weet bijvoorbeeld niet wat ‘ruim water’ is.’

Het boek bevat verder ook een Verantwoording van de Snijders biograaf Marius Zeven en van Victor Schiferli, die deze uitgave bezorgden. Ze schrijven dat Jan Vrijman (columnist bij Het Parool onder de naam Journaille) Snijders bij de krant introduceerde. Snijders schreef voor die krant vanaf februari 1986 tot en met maart 1988. Ruim water beslaat de columns uit 1987 en 1988 en is het vervolg op Voordeel schutter (2011) dat de columns uit 1986 bevat. 
















Geen opmerkingen:

Een reactie posten