Cabaretier Kasper van Kooten opent de avond in een fraai
decor met een boom met de portretten van de vorige zestien winnaars. Hij maakt
meteen gebruik van het feit dat hij laatst zelf ook een romandebuut geschreven
heeft. Op het moment dat hij door de organisatie werd gebeld dacht hij eerst
dat zijn debuut tot de gelukkige behoorde, maar hij begreep al gauw dat hij
werd uitgenodigd om gastheer te zijn. In die hoedanigheid spreekt hij eerst met
juryvoorzitter Markesteijn en Jongejan van sponsor Academica, een financieel
adviesbureau.
Jongejan erkent dat 10.000 euro te weinig is om eerder met
pensioen te gaan of een boot te kopen, maar door te beleggen kan het bedrag
vermeerderd worden, al is het beter het te investeren in onze kwakkelende
economie. Markesteijn onthult dat de keuze voor de genomineerden niet
eensluidend was en dat de juryleden vechtend over tafel gingen.
Vervolgens zien we professioneel gemaakte filmpjes van de
drie genomineerden, die aansluitend in levende lijve door Van Kooten worden
voorgesteld aan het publiek.
Erik Nieuwenhuis studeerde Neerlandistiek en moest zich
ontscholen om tot zijn eigen schrijfstijl te komen. Hij werkt vaak ’s avonds
met zijn laptop op de Ikea-bank, die dan ook een diepe kuil heeft. Zijn
kinderen zijn hem, zoals kinderen nu eenmaal zijn, niet echt behulpzaam bij zijn werk. Zijn zoon van negen wil
graag een camper als zijn vader wint, maar zelf denkt hij het geld te besteden
aan een nieuwe roman.
Daphne Huisden komt uit Rotterdam en noemt de stad direct en
anoniem. Schrijven is soms een bezoeking, die lijkt op zelfkastijding. Ze wil
het perfect en wel nu en heeft daarom wel eens last van slaaptekort. Ze vond
het vreemd zichzelf in te pakken in de boekhandel waarin ze werkt. Haar debuut
noemt ze een vaag boek. Ze heeft de ambitie om beter te worden en vindt dat
belangrijker dan het winnen van een prijs. Haar tweede boek moet voor de kerst
af, zegt ze tegen Van Kooten.
Erik Menkveld (zie foto) schrijft in een tuinhuisje aan de rand van
Amsterdam. Hij heeft daar geen electriciteit dus neemt hij een opgeladen laptop
mee. Hij schrijft ook veel met de hand. Hij bracht als enig kind zijn jeugd
door in Afrika en vindt het prettig alleen te zijn. Musici vonden zijn debuut
geloofwaardig. Hij werkt sinds kort op een middelbare school en schrijft voor
een krant. Het maken van een boek vindt hij net als Daphne belangrijker dan het
winnen van een prijs. Geld betekent wel tijd om te kunnen schrijven.
Na de pauze met The Triolettes ondervraagt Abdelkader Benali aan een mooie
vierkante rode tafel de genomineerden over hun boek. Hij begint met Daphne. Hij
noemt haar boek niet vaag maar heel vaag en werd geïntrigeerd door het meisje
uit een dysfunctioneel gezin. Onaangepaste, treurige types als Gismo en Baris kwamen
vroeger bij hen thuis over de vloer. Mensen met banen moeten het in het boek
ontgelden. Zelf vond ze het werk van een receptioniste vervelend. Men schoof
opdrachten naar haar af.
Nieuwenhuis schreef een mozaïekboek over verwikkelingen op
nieuwjaarsdag. Benali ligt dan meestal tot laat in bed. Verschillende types
zijn op zoek naar liefde. Het verhaal wordt bijeengehouden door een Finse
schansspringer. Het boek zou eigenlijk gaan over zijn vader die in eenzaamheid
is gestorven. Het schrijven gaf genoegdoening.
Benali heeft het debuut van Menkveld in twee dagen
uitgelezen. Hij noemt het een uitgeschreven boek. Menkveld legt uit dat
schrijven met de hand dwingt om tot een bepaald punt te schrijven. Je kunt niet
heen en weer springen zoals op een tekstverwerker. Menkveld werd gegrepen door
de biografie van Vermeulen en wilde zijn zeven jaar durende en plots afgebroken
vriendschap met Diepenbrock filmisch weergeven. Hij ziet verbanden tussen het
leven in het fin du siècle en onze tijd van crisis en maatschappelijke
veranderingen.
Casper Markesteijn leest het juryrapport voor. Hij refereert
aan de beloning die Academica in het vooruitzicht stelt in deze tijd van
cultuurkaalslag. Uit de 87 kandidaten kwamen de juryleden Anna Luyten, Arjan
Peters, Kees Snoek en Fabian Stolk tot een longlist van tien boeken. Niet alle
lezers waren overtuigd over de keuze van de shortlist. Markesteijn leest voor
uit de beoordelingen van lezers.
De winnaar van vorig jaar, Peter Buwalda, reikt de prijs
uit. Hij heeft zelf na zijn succes weinig tijd meer om te schrijven en is onder
de indruk van de toewijding van de genomineerden. Erik Menkveld mag het beeldje
en het geldbedrag in ontvangst nemen. In zijn dankwoord zegt hij dat hij
tijdens het schrijven nooit aan lezers dacht maar geïntrigeerd werd door zijn
onderwerp: componisten die door het scheppen van schoonheid de wereld beter
wilden maken. Uiteindelijk bleek dat een vorm van tragisch idealisme. Hij is
verrast door het feit dat veel lezers zich aangesproken voelen door zijn boek
en voelt zich gesteund om als dichter door te gaan met het schrijven van
romans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten