Proust leest de
Soprano’s.
Wim Brands zit in de bibliotheek van Den Haag en vraagt de
Amerikaanse Jennifer Egan naar het uitgangspunt van haar roman Bezoek aan de
knokploeg.
Egan zag in een hotel in New York een portemonnee liggen.
Die intrigeerde haar. Ze is zelf vaak bestolen. Achttien jaar geleden was ze
erg van streek toen ze in New York alles kwijt raakte, haar geld, bankpasjes,
paspoort. Niet veel later werd ze gebeld door een vriendelijke mevrouw van de
bank die haar behulpzaam wilde zijn. Egan gaf haar de pincode van haar bankpas
en merkte later dat haar rekening was geplunderd. De vrouw van de bank bleek de
dievegge.
Die dievegge liet haar niet los. Door het zien van de portemonnee
in het hotel moest ze weer aan haar denken. Eerst had ze het als een kort
verhaal bedoeld. Ze bedacht daarin ook een platenproducer die goudkorrels in
zijn koffie strooit omdat hij hoopt daarmee zijn libido te verbeteren. De
decadente producer bleek de hoofdpersoon van het tweede hoofdstuk te worden.
Egan wilde dat elk van de dertien hoofdstukken op zichzelf
zou kunnen staan, met steeds een andere hoofdpersoon en een andere stijl. Ze
kwam erop om een power point presentatie op te nemen, omdat die bestaat uit
momenten en pauzes en, net als haar hele boek, geen continuïteit kent.
Bezoek aan de knokploeg beslaat vijftig jaar en gaat
over de tijd waarin zij zich bewust werd van de wereld. Ze vond de jaren
zeventig een rottijd. Ze heeft weinig research gedaan, wel omtrent de
technische kanten van de muziekwereld. Ze wilde zelf daar ook artikelen over
schrijven. Ze volgde een tweeling die rapte, maar het verhaal kwam niet van de
grond.
Brands vraagt wat Marcel Proust met haar roman te maken
heeft.
Egan zegt dat ze als twintiger Proust las, maar dat ze het
saai vond. Later onderkende ze dat Op zoek naar de verloren tijd een
meesterwerk was. Zij wilde net als hij de worsteling met de tijd tonen. Proust
deed het in real time, zij suggereerde de uitgestrektheid,
Het is alsof Proust de Soprano’s leest, zegt Brands.
Egan keek ook naar die serie terwijl ze Proust las. Het
beviel haar dat er geen centraal verhaallijn in zit, maar dat bijfiguren opeens
een hoofdrol kunnen vervullen.
Brands bevraagt haar nog over een mooie zin. De platenbons
die succes heeft gehad vraagt een ander die gefaald heeft: ‘How did you get
from A to B?’ waarmee bedoeld wordt hoe iemand de tijd is doorgekomen.
Het is iets dat we allemaal herkennen, zegt Egan, alleen
hebben we het vaak te druk om te erkennen dat de tijd ons ergens heeft
gebracht, ons heeft veranderd.
Haar nieuwe boek, nog zonder titel, had ze al eerder gepland
en gaat over schepen die in New York in de 40-er jaren gebouwd werden. Egan is,
vanwege de huidige politieke veranderingen in de wereld, geïnteresseerd in de
tijd waarin de V.S zich tot supermacht ontwikkelde.
Zie hier
mijn recensie van Bezoek aan de knokploeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten