Filmrecensie: Truman (2015), Cesc Gay

Weinig opzienbarend maar sympathiek portret over een mannenvriendschap

De Spaanse regisseur Cesc Gay (Barcelona, 1967), wiens naam voluit Francesc Gay i Puig luidt, maakte met Truman een film over de van oorsprong Argentijnse acteur Julián (links op de poster) die in Madrid woont en vanwege longkanker op zijn laatste benen loopt. Hij krijgt bezoek van een oude jeugdvriend Tomás die inmiddels in Canada woont. De twee gaan vier dagen lang door allerlei heuvels en dalen, zoals dat past bij een afscheid van goede vrienden.

Gay begint met Tomás die afscheid van zijn gezin neemt en de reis naar Madrid maakt. Hij staat opeens voor de deur bij Julián die nergens vanaf weet maar zijn oude vriend warm in de armen sluit. De twee hebben een eerlijke verhouding met elkaar en durven elkaar te waarheid te zeggen, hetgeen meteen al de nodige spanning veroorzaakt. Vooral Julián vindt het niet gemakkelijk om anderen de waarheid te zeggen , al is hij daarover wel duidelijk als anderen hem in een restaurant straal voorbij lopen. Alleen zijn nicht Paula is op de hoogte van de terminale toestand waarin hij verkeert. Julián maakt het haar niet gemakkelijker door te kiezen voor een zelfgekozen levenseinde maar uiteindelijk legt zij zich daarbij neer.

Een belangrijk onderwerp is de toekomst van Truman, de oude hond van Julián, die als een kind voor hem is naast zijn zoon Nicolás die in Amsterdam studeert. Julián wil hem graag onderbrengen bij andere hondenliefhebbers en komt in contact met een lesbisch Russisch stel met een zoon die graag een hond wil. Ze dringen er tijdens het kennismakinggesprek zelfs op aan om de hond een dag bij hen te laten en willen die dag zelfs nog een keer verlengen, maar helaas blijken zij toch niet de geschikte pleegouders.

Een uitstapje maakt de film met het bezoek van de twee vrienden aan Nicolás in Amsterdam. Hoewel Tómas zijn vriend bezweert dat hij eerlijk tegen zijn zoon moet zijn over zijn ziekte, vindt Julián het te moeilijk om het daar over te hebben. Na een lunch met zijn drukbezette zoon en zijn Franse vriendin nemen ze afscheid van elkaar waarbij Nicolás zijn vader een extra knuffel geeft. Eenmaal terug in Madrid hoort Julián dat zijn ex zijn zoon al op de hoogte gesteld had van zijn toestand, hetgeen natuurlijk schaamte opwekt. Tomás raadt hem aan zijn zoon te bellen, maar weet aan de andere kant dat hij in ieder geval spoedig voor een tegenbezoek naar Madrid komt.  

Dan zijn de vier dagen alweer voorbij en moet Tomás terug naar Canada. Julián heeft echter nog een verrassing voor hem als ze op de luchthaven afscheid nemen. Hoewel de film weinig opzienbarend is, is het wel een sympathiek portret van de vriendschap tussen twee oudere mannen.  

Javier Cámara en Ricardo Darín spelen de onafscheidelijke vrienden Tómas en Julián met veel overtuiging. Cámara speelde eerder de rol van Pepe in Lucia y sexo (2001), die van Benigno Martin in Hable con ella (2002), Paca in La mala education (2004) en Ricardo in Los girasoles ciegos (2008). Darín was eerder te zien als Esposito in El secreto de sus ojos (2009)

Hier de Nederlandse trailer die begint met de mooie gitaarklanken, waarmee de film omlijst is, hier mijn bespreking van El secreto de sus ojos.