Kiest een mens zijn leven of is hij een speelbal van het
lot?
Tien jaar geleden maakte de Nederlandse documentairemaakster
Yan Ting Yuen al eens een documentaire met titel Dinner with Murakami, waarin ze op zoek gaat naar de persoon en de
betekenis van deze Japanse bestseller schrijver. In De keuze van mijn vader probeert ze haar vader te bewegen om meer
te vertellen over zijn persoonlijke motieven om vanuit China naar Hong Kong en
vervolgens naar Nederland te gaan. Net als in het geval van Murakami staat ze
uiteindelijk met lege handen maar daarvoor is wel een aardig beeld geschetst
van de geïsoleerde positie die Chinese restauranthouders in ons land innemen.
Yan Ting laat foto’s gezien van zichzelf als klein meisje in
Hong Kong. Ze was zes jaar toen haar ouders naar Maastricht verhuisden en daar
een chinees restaurant begonnen. Haar jeugd was dan ook niet gemakkelijk. Later
in de documentaire vertelt haar moeder dat Yan Ting niet in het restaurant
durfde als het carnaval was en dat haar ouders het te druk hadden om haar naar
bed te brengen. Haar tachtigjarige vader, die volgens zijn vrouw erg gesloten
is, vertelt dat de Chinese restaurants in die tijd tot na middernacht open
waren.
Yuen gaat met haar ouders mee terug naar China en naar Hong
Kong, waar zij hun oude dag zullen doorbrengen. Daar woont ook oom Lou die vroeger
ook een Chinees restaurant in Nederland had. Hij vertelt dat zij na de dood van
hun moeder op vierjarige leeftijd wezen waren en dat hun tantes hen wilden
verkopen maar dat andere dorpelingen daar tegen waren. Ten tijde van de
Culturele Revolutie vluchtten ze naar Hong Kong dat een ongekende luxueus was.
De vader van Yan Ting had een baan als taxi- en als buschauffeur waardoor het gezin
goed kon rondkomen, maar waar men zijn leven ook niet zeker waren. Eerst ging
Lou naar Nederland en daarna haalde hij zijn broer over om zijn voetspoor te
volgen.
Haar
vader heeft een slechte gezondheid en zegt dat hij, anders dan Lou die in Hong
Kong had willen blijven, geen spijt heeft van zijn besluit om naar Nederland te
gaan, al voegt hij daar later aan toe dat hij toch liever naar China was teruggegaan
omdat hij zich daar had kunnen opwerken tot partijfunctionaris. Zijn familie
stak daar echter een stokje voor. Kueng, een neef van Yan Ting, is blij dat
haar vader een restaurant begon want hij kon dat later van hem overnemen. Hij
is hem zeer dankbaar voor de steun die hij, zelf zonder vader, van hem kreeg,
al noemt hij hem ook koppig omdat hij geen nierdialyse wil ondergaan. Hij
vertelt dat haar vader het restaurant niet aan Yan Ting wilde overdoen, omdat
hij wist dat zij liever een creatief beroep koos. Net als een tante waardeert
hij financiële onafhankelijkheid hoger dan een beroep als filmmaker. Wellicht
is de vader zo gesloten omdat hij toch in zijn hart toch de beroeps- en partnerkeuze
van zijn dochter niet kan accepteren.
Aan het eind zit Yuen met haar vader aan het strand op
stoelen die ze in het begin van de documentaire al heeft neergezet. Ze laat hem
een stuk zeil van de trap zien dat ze uit het ouderlijk huis in Maastricht heeft
los gescheurd maar dat haar vader niet herkent. Ze kijken samen naar de
beweging van de golven, die misschien nog het meeste zeggen over een
mensenleven dat niet zo gemakkelijk uiteengelegd kan worden maar dat zich
afspeelt in een beweging van wassen en krimpen, van eigen keuze en meegevoerd
worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten