De noodzaak van een wet om misdrijven tegen de aarde tegen
te gaan
In een hele heldere en coherente uitzending wordt duidelijk
gemaakt dat we een wet nodig hebben die misdrijven tegen de aarde verbiedt en
bestraft. De Schotse advocate Polly Higgins en haar Spaanse collega Baltasar
Garzón - ook de advocaat van Julian Assange - zetten zich in om zo’n wet
ingevoerd te krijgen. In de aanloop van de milieutop in Parijs, eind deze
maand, proberen ze landen ervoor te interesseren om het initiatief voor deze
wet op zich te nemen.
De wet tegen misdaden tegen de aarde zou de vijfde
internationale wet zijn na oorlogsmisdrijven, genocide, foltering en misdaden
tegen de menselijkheid. Higgins en Garzón willen daar de ecocide aan toe
voegen. Garzón heeft samen met zijn dochter Maria een stichting opgericht die actie
voert tegen illegale acties van multinationals. Veel aanslagen op de natuur zijn
niet eens onrechtmatig en worden daardoor ook niet bestraft, zegt Garzón. Hij
noemt onverschilligheid de grootste boosdoener die maakt dat het de aarde aan
bescherming ontbreekt. Het internationale bedrijfsleven werkt een eerlijk
economisch systeem tegen, maar hij laat zich niet door wapenfabrikanten en –
handelaars op de kop zitten.
Volgens Higgins reageert de aarde met klimaatverandering op
de verstoring van het evenwicht. Het wordt tijd om het tij te keren. De aarde
is tegenwoordig haar cliënt. Ze begon, naar aanleiding van de vervuilende
teerzanden, met de verklaring van de rechten van de aarde. Door de ontbrekende schakel in de wetgeving kunnen
multinationals winst maken die ten koste gaat van de aarde.
In 1972 sprak Olaf Palme al, naar aanleiding van de
ontbladering van Vietnam door Agent Orange, van een ecocide maar sindsdien is
er weinig vordering op juridisch gebied gemaakt. Tijdens een besloten zitting van de Verenigde
Naties in 1979 werd ecocide onder ander door de inzet van Nederland uit de besluitenlijst
verwijderd. Higgins wil daarom een internationaal netwerk opbouwen om steun te
vergaren voor haar wetsvoorstel. Ze werkt samen met Michael Baumgartner van
Greenpeace en de Australische advocate Bronwyn Lay. De laatste voert
rechtszaken en denkt dat natuurrampen een katalysator kunnen zijn voor
verandering.
De uitspraak van Higgins dat de aarde ons geeft wat we nodig
hebben maar dat de bewoners de harmonie doorbreken, deed me denken aan de natuurvriendelijke
denkbeelden van de indianen. Die worden in deze uitzending, onder regie van Kees
Brouwer, niet genoemd, maar er zijn zoveel meer groepen die een harmonieuze
verhouding met de natuur voorstaan, zoals de Lappen in het Hoge Noorden, die
bedreigd worden door multinationale mijnbouw. De voorbeelden zijn legio waarin
locale organisaties zich verzetten tegen de macht van multinationals.
Documentaires als De pijp over een actie van Ieren tegen een pijpleiding van Shell en You’ ve been trumpted
over de Amerikaanse multimiljonair die graag een golfbaan in een Schots natuurgebied wilde, zijn daar goede voorbeelden van.
Higgins (zie foto) gaat naar Marie Persson, een Lapse die zich verzet
tegen de mijnindustrie in hun gebied die onomkeerbare milieuschade zal
toebrengen aan de Sami, die daar wonen. Persson laat zien wat de oude
nikkelmijnen al voor schade aan het gebied gedaan hebben. Tegelijk is ze zich
ervan bewust dat de Zweedse regering de multinationals nog nooit een strobreed
in de weg hebben gelegd.
Higgins probeert tijdens een milieuconferentie in Stockholm alvast
haar plannen aan staatshoofden voor te leggen. De landjes rond de Indische
Oceaan hebben zeer te lijden van de stijging van de zeespiegel. Deze wordt
veroorzaakt door menselijk handelen. Als de ecocide wet een feit is hoeft men
niet meer oeverloos te onderhandelen met bedrijven die verantwoordelijk zijn
voor de schade aan de leefomgeving. De wet kan onder de vlag van het Status van
Rome vallen, waar 123 landen zich aan hebben gecompromitteerd. Samen met
Baumgartner polst Higgins de Zweedse minister voor milieu, die wel oren heeft
naar het inbrengen van een initiatiefwet. Eind van de maand weten we meer.
Hier
meer informatie op de site van Tegenlicht, hier mijn verslag van De pijp, hier van You’ve been trumpted.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten