Touwtrekken om een Cambodjaanse kleuter
De Poolse filmmaker Pawel Kloc maakte een schrijnende
documentaire over de Israëlier Ilan die al acht jaar in Phnom Penh woont, op
straat in de hoerenbuurt tarotkaarten legt en een moeilijke verhouding heeft met
Saran, een vroegere prostitué. Zijn vader is twintig jaar geleden overleden en zijn
moeder was daarover zo overstuur dat het gezin uit elkaar viel en iedereen zijn
eigen weg ging. Zelf ging hij het land uit vanwege werkloosheid en het
oorlogsgeweld.
De wanhoop druipt vaak van het gezicht van Ilan, die zich,
behalve financieel ook emotioneel in een nogal uitzichtloze situatie bevindt. Hij
kan Saran niet loslaten, maar hij kan ook niet zonder haar. Hij schrijft af en
toe in zijn dagboek om zijn worsteling vast te leggen. Zijn zelfvertrouwen en
zijn vertrouwen in anderen is niet groot. Hij fulmineert tegen mannen die een
kind maken bij een Cambodjaanse vrouw en daarna weer vertrekken en zegt daarmee
iets over zijn eigen geweten.
In het begin zien we Ilan en Saran samen met hun dochtertje
Jasmine die nog maar een baby is. Ilan trekt tarotkaarten en zegt tegen Saran dat
ze over een jaar zullen gaan trouwen en naar een ander land zullen gaan. Hij
heeft sterk de behoefte aan een ander perspectief, zo lijkt het, al lijkt dat
niet in zicht. Hij vertelt dat hij al zes maanden niet in zijn dagboek
geschreven heeft omdat hij op straat aangevallen werd en omdat Saran vaak
agressief was door alcoholgebruik. De schaars geklede, knappe hoertjes die hij
in 51th Street langs ziet lopen maken hem blij, net als zijn dochtertje. Hij
zou het liefst een gelijkwaardige relatie hebben met Saran en wil dat zij beiden
in gelijke mate financieel bijdragen in de relatie.
Saran verwijt hem echter dat hij niet met haar wil trouwen
en alleen voor de seks bij hem blijft. Ze heeft ook andere opvattingen over de
taak van de man. Haar vorige vriend Johnny dronk en gokte weliswaar maar onderhield
wel haar ouders en dat kan ze van Ilan niet zeggen. Ze veracht hem bij tijd en
wijle.
Het verhaal spitst zich toe op de opvang van de knappe en
levendige kleuter Marie (zie foto), een eerder kind van Saran. Ilan vertrouwt
de vrouw die haar onder haar hoede heeft niet. Hij denkt dat ze het meisje zal
gaan verkopen. Ze halen het meisje op en reizen naar een broer van Saran op het
platteland in Kratie die haar zal opnemen. Tijdens de lange reis met een bus,
een boot en een auto horen we over drie andere kinderen van Saran. Twee van hen
worden opgevoed door haar ouders. De broer komt Marie niet ophalen,
waarna ze haar weer meenemen naar huis. Ze krijgen een heftige ruzie omdat
Saran Marie niet kwijt wil en Ilan geen geld heeft om voor twee kinderen te
zorgen en wil dat ze wordt opgenomen in een pleeggezin. Tenslotte trekt Ilan
aan het langste eind.
De toestand van Ilan en Saran is echter uitzichtloos. Een
visum voor Israël zit er niet in. Hij vertelt tegen een jonge toeriste uit
Europa die geïnteresseerd is in zijn achtergrond, dat zijn grootouders vlak
voor de inval van Hitler uit Polen gevlucht zijn. Het leven in Cambodja is meer
een fractie beter dan dat in Israël waar hij nog steeds heimwee naar heeft.
Phnom Penh Lullaby
vertelt tussen de beelden over de verhouding door veel over de losse moraal die
in de hoofdstad van Cambodja geldt. Kinderprostitutie komt vaak voor. Jonge hoertjes
vervullen graag de wensen van mannelijke toeristen, ook hele jonge kinderen blijven
niet buiten schot. De macht van het geld is sterker dan bekommernis om menswaardigheid.
Kinderen zijn een prooi voor verwrongen mannelijke lust. De angst van Ilan voor het lot
van Marie, die vaak zit of ligt ze naast hem als hij kaarten legt, is daarom niet
onrealistisch. De kijker houdt zijn hart vast voor de toekomst van dit mooie meisje. Een kalmerend slaapliedje zal vast niet veel helpen.
Hier
de trailer van deze eerste lange documentaire film van Pawel Kloc.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten