Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 29 juni 2012

Dead Men Talking (2011), documentaire van Robin Newell


Interviews voor executie.

Op de dag dat Japan drie gevangenen executeert (donderdag 29 maart 2012), kijk ik naar een aangrijpende documentaire waarin de Chinese journaliste Ding Yu interviews houdt met ter dood veroordeelden in de provincie Henan. Ze doet dit om achter hun motieven te komen en te horen wat ze achteraf van hun misdrijven vinden. Daarnaast komen ook ontmoetingen met familie in beeld vlak voor de terechtstelling. Zo zegt een moeder tegen haar geboeide zoon dat ze nooit goed voor hem heeft gezorgd.

Het schokkende is dat de interviews sinds enkele jaren wekelijks als reality televisie in China worden uitgezonden en zeer goed bekeken worden. De producent van het programma Interviews before execution vindt dat hij een verantwoordelijke taak heeft, namelijk om de Chinezen te waarschuwen voor antisociaal gedrag. Terwijl gevangenen vroeger een bordje om kregen met daarop de schanddaad die ze begingen, komt de moordenaars nu rechtstreeks in beeld. Een vrouwelijke rechter zegt dat ze de emoties die in het programma getoond worden niet meetelt in haar oordeel.

Ding Yu heeft inmiddels al meer dan tweehonderd uitzendingen gemaakt. Ze ziet de eerste aflevering terug met waarin een hartverscheurende afscheid van een dochter en haar vader. Ding ziet zichzelf als een getuige bij de overgang van leven naar dood. Ze leeft met de gevangenen mee. Volgens Ding lucht het interview hen vaak op. Ze voelen geen zelfverachting meer, maar berusten in hun lot. Ze herinnert zich iedereen nog, maar sommigen springen eruit, zoals de homo Boa Rongting, die zijn moeder vermoordde. Ding vond hem weerzinwekkend, maar durfde dat niet tegen hem te zeggen omdat hij dan een muur zou optrekken en zijn gevoelens niet meer zou prijsgeven. Ding was de enige die met Boa een band had. Hij vroeg haar of hij naar de hemel ging en wilde haar een hand geven. Ding raakte tenslotte zijn middelvinger aan en voelde die nog lang na de terechtstelling.

Wu Yanyan heeft haar man levend verbrand omdat hij haar mishandelde. De rechters wilden haar straf omzetten in levenslang en organiseerden een bijeenkomst tussen de twee families. De geëmotioneerde ouders van de zoon weigerden een overeenkomst. Als Ding de video van de ontmoeting aan Wu toont, stort die in. Ook een ontmoeting tussen Wu en een zus van haar vroegere man levert niets op. In de rechtbank wil de getraumatiseerde vader dat een eind wordt gemaakt aan zijn nachtmerrie. De familie van Wu biedt een financiële schadeloosstelling aan. De rechter stelt de doodstraf met twee jaar uit.

We zien dat een veroordeelde man zijn jonge kinderen knuffelt. Vaak zijn de kinderen van de ter dood veroordeelden de slachtoffers. Vele hebben psychische problemen en worden behandeld in een apart dorp naast een vrouwengevangenis. Het contact met de veroordeelde moeders wordt langzaam afgebouwd.

In het weekend kookt Ding voor haar gezin om de stress en de spanning van zich af te zetten. 
Het komt toch wel binnen, meer dan ze had gedacht. Een zaak waarbij drie mannen een arm meisje doodden omdat ze dachten dat ze rijk was en losgeld voor haar konden krijgen, bezwaarde Ding. Toen een van de mannen haar vertelde over de manier waarop ze het meisje gedood hadden, moest ze tot haar eigen verbazing huilen. In een nachttrein zag ze een hele rij veroordeelden die naar haar staarden. Ze zegt dat al die verhalen niet goed voor haar zijn, dat er teveel vuil in haar hart zit.

Documentairemaker Robin Newell zegt dat het aantal doodstraffen daalt. Ze worden vaker uitgesteld. De vrouwelijke rechter ziet de doodstraf als een geweldsdaad en vraagt zich af of die in de toekomst niet moet worden afgeschaft.

Ding is inmiddels toe aan aflevering 226 waarin een vrouw de minnares van haar man doodde.

Hier meer info en een dia show.

1 opmerking: