Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 16 juni 2012

Britain in a day (2012), documentaire van Morgan Matthews


Het Britse levensgevoel in november 2011

Er zijn vele manieren om de volksaard in beeld te brengen. Zeer verdienstelijk is de manier waarop Michael Apted een aantal Britse landgenoten om de zeven jaar portretteert. Morgan Matthews heeft de burgers in Groot Brittannië gevraagd op zaterdag 12 november 2011 video filmpjes te maken en die naar hem op te sturen. Dat is de dag na Remembrance Day ofwel Poppy’s Day, waarop de gevallenen uit de oorlog herdacht worden. Het project is een navolging van Life in a day uit 2010. Uit 750 uur film en 11526 inzendingen maakte hij een compilatie van beelden uit het hele land.

Het leven uit een dag begint om twaalf uur in de nacht met een jongeman die zegt dat hij midden in Barbican staat maar de film snelt al gauw naar een ziekenhuisbed waar een oudere man op sterven ligt. Ik kan niet verstaan wat hij mompelt, maar wellicht gaat het om de trouwerij van zijn dochter waar hij later in de documentaire tot zijn grote vreugde toch bij aanwezig is.

Een man danst in zijn huis, een buschauffeur loopt door zijn schone bus heen. Wat is er zoal te tonen van het Britse leven anno 2011? De fragmenten volgen elkaar in snel tempo op. Matthews volgt de dag die begint met opstaan, wassen, ontbijten. Een bakker stopt de broodjes in de oven, een baby krijst, een man mediteert en wordt beslopen door zijn jonge dochters die hem om de hals vallen, de melkman zet de melkflessen voor de deur, een boer melkt zijn koeien en zegt dat het niet alleen maar melkproducenten zijn, maar dat ze deel uitmaken van de familie.

De familie maakt een belangrijk deel uit van het Britse levensgevoel. Onder het kopje relaties neemt de liefdesverhouding een belangrijke plaats in. Die leidt tot vreugde over de geboorte van een nakomeling en een knus gezinsleven. Maar ook komt er een gescheiden moeder in beeld, een andere verdrietige vrouw die skypt met haar man in Philadelphia en een homoseksueel die graag door het landschap cruist en geniet van de intieme contacten in de vrije natuur. ‘It’s difficult being a teenager,’ schreeuwt een jongere daarentegen uit.

De vrolijke popmuziek schept een band tussen de fragmenten. We horen Abba met Take a chance on me en maar ook ijle folk tijdens opnamen van een autorit door Schotland. ‘Welcome to Scotland,’ roept iemand. Een vrouw trekt met haar ski's op de rug de bergen in en ontdekt dat er nog maar weinig sneeuw ligt, waarop ze toch een eindje naar beneden glijdt. Het lijkt er soms op dat deelnemers hun bijdrage geënsceneerd hebben, maar grappig was het wel.  

Behalve de gewone dagelijkse ordening op deze mooie novemberdag waarop de tea en de jacht niet ontbreken, zien we een tentenkamp van de Occupybeweging in Nottingham. Ook volgen we een keurig gekapte blonde man in een pak met rode stropdas die bij zijn moeder op bezoek gaat. Hij heeft haar vijf jaar niet gezien en weet niet eens of ze nog leeft, maar dat blijkt wel het geval. Met tevredenheid vertrekt hij weer.

De associatieve opeenvolging kent veel vaart. Soms heeft Matthews de beelden thematisch gerangschikt. Bijvoorbeeld in het thema beweging waarin we een paraglider zien en een skateboarder of over het onderwerp geloof met naast een blik op de Anglicaanse kerk en de hindoe traditie een grote vent die anderen wil bekeren tot de islam. 

Wat nou typisch Brits is, is steeds moeilijker te beantwoorden in onze globaliserende wereld. Wellicht het footpath waarop een groep die zichzelf onherkenbaar heeft gemaakt voortloopt tegen de zin van een landeigenaar, een race gehouden met varkens of een man die de afwas doet van een fish and chips maaltijd In ieder geval de beelden uit het Wembley stadion waarin Engeland tegen Spanje speelt, een wedstrijd die vooraf gegaan wordt door God save the queen en die door velen in en buiten het stadion wordt gevolgd. Grappig is dat iemand zei dat hij zich veilig voelde in Engeland, omdat het een eiland is waar niet zomaar anderen kunnen binnenvallen. Ongetwijfeld blijft dat geografische feit een belangrijk verschil met het continent. 

Hier een video over het idee, hier een inzending van een van de deelnemers, hier de trailer van Life in a day.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten