Vicky Mitchell volgde gedurende zes maanden drie jonge
Engelse vrouwen die zich in verschillende stadia van het proces bevinden om non
te worden in uiteenlopende kloosterorden.
Clara (23) heeft net haar diploma gehaald aan de
universiteit van Aberdeen. Ze maakt zich op voor een avondje uit met
vriendinnen. Straks kan dat niet meer. Ze zal haar vriendinnen missen. Die
kunnen zich niet voorstellen dat ze straks een sluier draagt, alleen bezoek
achter tralies mag ontvangen en haar haren moet afknippen. Clara brengt haar
laatste zomer thuis door. Ze komt uit een katholiek gezin en kijkt samen met
haar moeder naar de website van St. Cecilia’s Abbey in Wight met daarop
afbeeldingen van nonnen met zonnehoeden op. De stilte zal haar moeilijk vallen.
Ze mag twee keer per jaar bezoek ontvangen, niet bellen maar wel brieven
schrijven. De orde heeft over toeloop niet te klagen.
Catherine (25) komt van het Kings College in Londen. Ze is
een knappe vrouw die houdt van jongens en als model op de catwalk loopt maar ze
vreest dat dat haar leven daarmee te leeg is. Ze heeft als kind al het
verlangen gehad om in een klooster te gaan en bezoekt af en toe de St.
Dominic’s Priory in de New Forest om te onderzoeken of ze daar haar leven wil
doorbrengen. Zuster Yassant zegt dat de ideale non niet bestaat. Catherine
voelt zich er prettig. De nonnen badmintonnen op een binnenplaatsje.
Jacinta (28, links op de foto) is al toegetreden tot the Franciscan Sisters of
the Renewal, die in het centrum van Leeds wonen en voor de armen zorgen.
Jacinta gaat in een auto met andere jonge nonnen naar een opvangpunt in de
stad. Ze lachen over de aandacht van automobilisten die graag een plaatje van
hen schieten. Ze geeft met haar collega’s gastlessen op scholen. De leerlingen
kunnen zich niet voorstelllen dat ze geen make-up willen of een mobieltje, maar
vinden hen wel vrolijk. Jacinta kiest voor een kloosterleven boven geld seks of
macht.
Clara doet met haar moeder inkopen. Stille slippers, een
onderjurk en sandalen. Ze oefent voor het postulaat, zoals dat heet, met een kussensloop als sluier. Haar moeder heeft
het niet gemakkelijk met het besluit van haar dochter, maar haar geloof is deel
van haar identiteit en daarom steunt ze haar. Clara ruimt oude brieven op. Het
moeilijkst blijft het om haar vriendinnen op te geven. Clara gaat met haar
ouders op weg naar St. Cecilia’s Abbey op het eiland Wight, maar vooraf ligt ze
verstijfd op haar bed. Niet veel later krijgt haar moeder een brief, waarin
Clara schrijft dat het een schok was om de wereld de rug toe te keren, alsof ze
in koud water werd gedompeld, maar dat ze toch gelukkig is.
Catherine gaat een avondje stappen in Londen met haar
zusjes. Haar besluit is nog open. Ze danst heerlijk in de disco. Ze wordt heen
en weer geslingerd tussen een mondain of stil leven. Ze wil uiteindelijk wel
het klooster in, maar zuster Yassant zegt dat de nonnnen haar er nog niet klaar
voor achtten. ‘Als je het echt wilt, wil je het over een half jaar nog steeds.’
Catherine is teleurgesteld maar aanvaardt het besluit.
Jacinta krijgt de ring, als teken van haar huwelijk met
Christus. Hij heeft haar hart veroverd. Ze ziet hem als de ideale man. Het
leven als non vraagt moed en geduld, zegt ze. Ze kreeg geen fax uit de hemel dat
dit haar weg was, maar ze wil het vanuit haar hart.
Clara is na vijf maanden onverwachts weer naar huis gekomen
om nog eens na te denken over de vraag of ze haar leven in een gesloten orde
wil doorbrengen. Ze miste vooral haar familie. Ze heeft niet het gevoel dat ze
gefaald heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten