Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 23 juni 2016

Ted Hughes – sterker dan de dood (2015), documentaire van Richard Curson Smith


Dichter boven mens

Richard Curson Smith portretteert in de documentaire die in het Engels Ted Hughes – stronger than death heet, de Engelse dichter Ted Hughes (1930-1998), die op persoonlijk gebied in zijn leven veel voor zijn kiezen kreeg. Nadat zijn vrouw Sylvia Plath met gas een einde aan haar leven maakte, trouwde hij met een ander die precies hetzelfde deed. Connie Palmen schreef Jij zegt het (2015) over het drama dat Hughes en Plath beleefden en won daarmee dit jaar de Libris literatuurprijs, Curson Smith laat allerlei intimi van Hughes aan het woord, waaronder Frieda, de dochter van Plath en Hughes die voor het eerst van zich laat horen.

In Birthday Letters (1998), de dichtbundel die Hughes negen maanden voor zijn dood in publiceerde, sprak hij zich uit over zijn relatie met Plath. Frieda las ze met verbazing over de gevoelens van haar vader over haar moeder. Biograaf Jonathan Bate zegt dat hij er dertig jaar aan werkte en dat de schim van Sylvia voor hem het ware was. Het zoeken naar een persoonlijke stem tekent de ontwikkeling van zijn dichterschap, dat eindigde met Birthday Letters.

Curson Smith gaat terug naar de geboortestreek van Hughes in West Yorkshire. Hij woonde daar tot zijn zesde, maar de natuur maakte veel indruk op hem en de jacht en de dood komt vaak terug in zijn werk. Frieda herinnert zich dat haar vader haar ooit leerde een das te villen. Volgens Simon Armitage, die spreekt vanuit een schouwburg waar hij Hughes ooit zag optreden hetgeen hem inspireerde om ook dichter te worden, leverde de streek de brandstof voor zijn verbeelding. Volledige eenwording met de natuur, zocht Hughes. Zijn studie Engels in Cambridge brak hij af na een visioen over een vos als symbool voor de magie in het leven. Daarna stapte hij over naar de antropologie. Volgens televisiemaker Melvyn Bragg werd zijn interesse in het mysterie van de geest gevoed door Robert Graves die The White Goddess (1948) schreef, een boek over het dichterlijk scheppen van mythes.

De ontmoeting met de blonde Amerikaanse Plath die een witte godin voor Hughes was, leidde binnen vier maanden tot een huwelijk. Biografe Elaine Fernstein zegt dat Plath, die al werk gepubliceerd had, over een enorme energie beschikte en dat ze zijn gedichten uittypte en opstuurde. Goede recensies deden de rest. Plath kwam na de geboorte van hun dochter Frieda in een depressie waarvoor ze met elektroshocks werd behandeld. De Amerikaanse dichter Robert Lowell (1917-1977) inspireerde haar om over haar inzinkingen te schrijven, niet alleen in poëzie maar ook in de roman The bell jar (1963), die vertaald werd als De glazen stolp. Een vrouw uit Devon bood het gezin een vakantiewoning aan en wilde wel voor Frieda zorgen, maar kreeg pas een jaar later een reactie. Het gezin vestigde zich in Devon en verhuurde het appartement in Londen aan Assia Weevil die op bezoek ging in Devon en een relatie kreeg met Hughes, waarop Plath hem uit huis zette. Uit woede over een hoorspel dat Hughes schreef over de kwestie, opende Plath in 1963 de gaskraan van het fornuis. Hughes ging zwaar gebukt onder het drama en kreeg in 1969 ook nog de dood van Assia, die wilde dat hij volledig voor haar koos, en haar dochter te verwerken. Na dit drama, waarmee hij de hoon van feministen over zich afriep, trouwde hij vervolgens in 1970 met verpleegster Carol Orchard die hem bijstond tot zijn dood. Armitage zegt dat zijn laatste bundels zeer succesvol waren, waarmee we weer terug zijn bij Birthday Letters. Tot slot declameert Frieda nog een gedichtje dat ze schreef ter herinnering aan het werk en de brieven van haar vader.  

Het portret wordt verlevendigd met gedichten van Hughes in combinatie met fraaie beelden zoals de vlucht spreeuwen tijdens het gedicht Second chance of a jaguar uit 1967.Hughes komt in de documentaire naar voren als een man die zijn dichterschap boven zijn relaties stelde en daarvoor de tol betaalde.

Hier de trailer waarin Hughes een deel van het gedicht Examination at the Womb-Door uit 1970 reciteert, waarnaar de titel van de documentaire verwijst.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten