Dwarsverbindingen in de tijd die synchroon loopt
La puta y la ballena
speelt zich voor het grootste deel af in Patagonië. De tijd verbindt het leven
van de getrouwde Catalaanse schrijfster Vera in 2003 en de prostituee Dolores
Puig, die Lola genoemd wordt, in de jaren dertig. Afwisselend brengt Luis
Puenzo de twee verhalen tot leven tot ze elkaar steeds meer naderen. Het
verhaal van Lola wordt becommentarieerd door de fotograaf Emilio, met wie Lola
naar Patagonië reist.
De film begint met een koffer die Jordi, de uitgever en
vroegere minnaar van Vera gevonden heeft met daarin een bijzondere brief van de
fotograaf Emilio aan zijn geliefde Lola op de dag voor zijn sterven in de
Spaanse burgeroorlog. We zien daarvan schokkerige archiefbeelden. De man met de
camera stort neer nadat hij beschoten wordt.
Jordi en Vera bekijken de foto’s die naast de brief in de
koffer zaten. Hij geeft haar de opdracht om het liefdesverhaal na te trekken. Vera
is daar voor te porren, want na haar eerste boek is ze nooit verder gekomen en de
journalistiek bevalt haar niet zo. Het is tevens een kans om los te komen van haar
man en haar vader en uit te vinden wat ze zelf in het leven wil, al moet ze
daarvoor wel haar zoon Juanito achterlaten en haar borstkanker in Buenos Aires
laten opereren.
Puenzo schakelt terug naar de wulpse Lola, die in 1934 met
fotograaf Emilio mee vliegt naar Patagonië waar hij een opdracht moet doen voor
de blinde componist Suarez die in een hotel leeft met het hoertje Matilde en
zijn zoon Pibe Pedro, die chauffeert en behendig op de bandoneon. Suarez is
meteen in de ban van de extraverte Lola en versiert haar tegen de zin van
Emilio. Als de laatste na de nodige verwikkelingen vertrekt voor een nieuwe opdracht,
gaat Lola mee, maar laat zich te midden van de walvissen in zee storten.
Vera bevindt zich met een geamputeerde rechterborst in een
ziekenhuisbed in Buenos Aires. Naast haar ligt een oude vrouw die de
geschiedenis van Lola blijkt te kennen. Zij is Matilde en wil het liefst naar
Patagonië om daar in zee te sterven. Ze krijgt bezoek van haar kleinzoon
Ernesto, een bioloog. Vera reist na de dood van Matilde met Ernesto naar
Patagonië om haar as in zee uit te strooien. In de woning waar Ernesto met zijn
oma Matilde woonde, ziet Vera een foto van een walvis aangespoeld aan het
strand die nog genomen is door Emilio. Het doet Vera denken aan een nieuw
aangespoelde walvis, die in het nieuws is. Ernesto bevestigt haar vermoeden. Het
beest heeft een litteken bij het oog van een harpoen. Vera ziet wel wat in een
boek. De titel zou De hoer en de walvis
kunnen luiden. Haar beschrijvingen van de dialogen tussen Lola en Emilio lijken
op die tussen haar en Jordi en leiden tot zelfinzicht.
De beelden van Patagonië zijn prachtig en ook de vrouwenlichamen
mogen er zijn, vooral die van de naakte Lola met de bandoneon, door Emilio
vereeuwigd op een foto. De klanken van de bandoneon zorgen voor een weemoedige sfeer
en de rationaliteit wordt ondergeschikt gemaakt aan de synchroniteit, Niet
alles is te verklaren, zegt een verpleegster tegen Vera en de jonge Pibe Pedro
heeft een sterk besef van de betrekkelijkheid van alles. Het verhaal is echter nogal
geconstrueerd en blijft daardoor wat aan de vlakke kant.
Puenzo maakte in 1985 La
historia oficial over de vuile oorlog in het Argentinië van Videla en diens
ministers.
Hier de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten