Zeer humoristische jeugdfilm met kop en staart
De oude schoolbanken dateren uit de jaren vijftig. De
jongens van de klas van Nicolas dragen allemaal stropdasjes en worden
voorgesteld aan de hand van hun toekomstige beroep. Alceste eet graag en wordt daarom
minister, Goeffroy gaat zijn rijke vader assisteren, Clotaire wordt wielrenner,
Eudes een boef en Agnan een klikspaan. Nicolas weet niet wat hij moet worden.
Hij zet met zijn pen in de hand te dralen, nadat hun aardige jonge juf hen een
opstel heeft opgedragen dat over dat onderwerp moet gaan. Eigenlijk wil hij
niet dat zijn leven verandert.
Dat wordt op zijn kop gezet als hij hoort dat klasgenootje Joachim
een broertje heeft gekregen en daar helemaal niet blij mee is. Het begon er al
mee, vertelt Joachim, dat zijn vader de vuilnis buiten zette, erg lief tegen
zijn moeder was en dat hijzelf ten tijde van de bevalling weg moest. Als de vader
van Nicolas met zijn vrouw over een uitnodiging praat voor een etentje met de
baas en zijn vrouw in hun eigen huis, hoort Nicolas alleen dat hij ergens niet
bij mag zijn en als zijn vader ook de vuilnis buiten zet, trekt hij zijn
conclusie. Hij wil voorkomen dat hij in dezelfde toestand als Joachim komt te
verkeren.
Zijn angst neemt toe als zijn vader een boswandeling voorstelt.
Hij vreest daar achtergelaten te worden. Zijn paniek veroorzaakt ruzie tussen
zijn ouders. De vriendjes uit zijn klas richten een clubje op om Nicolas te helpen.
Als de ouders van Nicolas de deur uit zijn om voorbereidingen te treffen voor
het diner, ruimen ze het huis op. ZE doen dat echter zo rigoureus dat de ouders
niet blij maar ontsteld zijn. Nicolas wil weglopen, maar bedenkt dat het
handiger is om de toekomstige baby te laten ontvoeren. Hij overlegt met zijn
clubje. Samen gaan ze naar de gevangenis om een vrijgelaten boef voor hun
karretje te spannen. Die wordt echter doodgeschoten voor zij contact met hem
hebben kunnen leggen. Ze bellen een andere gangster, wiens naam ze uit de krant
gehaald hebben, maar die wil er vijfhonderd francs voor hebben. De kijker ziet
dat hij in een garage werkt en denkt dat de jongen een auto bedoelt.
Tot zover de verkorte inhoud. Vaak mooie details heb ik
achterwege gelaten, zoals over het etentje van de ouders van Nicolas met de
baas van de vader en diens vrouw. De moeder is zo zenuwachtig over dat ze een
nieuwe jurk en juwelen eist en iets interessants uit haar hoofd leert om met de
vrouw van de baas over te converseren. Ook bedenkt ze een exquise gerecht.
Kreeft met mayonaise. Als ze aan het begin van de maaltijd tegen de baas zegt
dat ze niet iets heel speciaals gemaakt heeft, zegt de baas dat dat niet erg
is, want hij heeft geen zin in altijd maar kreeft met mayonaise. Daarop grijpt
de moeder de pan met ravioli die ze voor Nicolas in de keuken heeft gezet en
duwt de kreeft bij Nicolas op zijn bord.
Misverstanden volop in Le
petit Nicolas, maar van zo’n innemende en grappige soort, waarmee deze
jeugdfilm daarmee voor alle leeftijden is. Ook de afloop is sterk.
Het moet een geluk zijn om jong te zijn en zo’n fantastische
film te kunnen zien. Ongetwijfeld zet het kijken ernaar, net als bij Nicolas,
aan tot een creatief beroep en een gelukkig leven.
Le petit Nicolas is gebaseerd op de gelijknamige boekenreeks van schrijver
René Goscinny en illustrator Jean-Jacques Sempé.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten