Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 17 oktober 2013

Filmrecensie: Le petit Nicolas (2009), Laurent Tirard



Zeer humoristische jeugdfilm met kop en staart

De oude schoolbanken dateren uit de jaren vijftig. De jongens van de klas van Nicolas dragen allemaal stropdasjes en worden voorgesteld aan de hand van hun toekomstige beroep. Alceste eet graag en wordt daarom minister, Goeffroy gaat zijn rijke vader assisteren, Clotaire wordt wielrenner, Eudes een boef en Agnan een klikspaan. Nicolas weet niet wat hij moet worden. Hij zet met zijn pen in de hand te dralen, nadat hun aardige jonge juf hen een opstel heeft opgedragen dat over dat onderwerp moet gaan. Eigenlijk wil hij niet dat zijn leven verandert.

Dat wordt op zijn kop gezet als hij hoort dat klasgenootje Joachim een broertje heeft gekregen en daar helemaal niet blij mee is. Het begon er al mee, vertelt Joachim, dat zijn vader de vuilnis buiten zette, erg lief tegen zijn moeder was en dat hijzelf ten tijde van de bevalling weg moest. Als de vader van Nicolas met zijn vrouw over een uitnodiging praat voor een etentje met de baas en zijn vrouw in hun eigen huis, hoort Nicolas alleen dat hij ergens niet bij mag zijn en als zijn vader ook de vuilnis buiten zet, trekt hij zijn conclusie. Hij wil voorkomen dat hij in dezelfde toestand als Joachim komt te verkeren.

Zijn angst neemt toe als zijn vader een boswandeling voorstelt. Hij vreest daar achtergelaten te worden. Zijn paniek veroorzaakt ruzie tussen zijn ouders. De vriendjes uit zijn klas richten een clubje op om Nicolas te helpen. Als de ouders van Nicolas de deur uit zijn om voorbereidingen te treffen voor het diner, ruimen ze het huis op. ZE doen dat echter zo rigoureus dat de ouders niet blij maar ontsteld zijn. Nicolas wil weglopen, maar bedenkt dat het handiger is om de toekomstige baby te laten ontvoeren. Hij overlegt met zijn clubje. Samen gaan ze naar de gevangenis om een vrijgelaten boef voor hun karretje te spannen. Die wordt echter doodgeschoten voor zij contact met hem hebben kunnen leggen. Ze bellen een andere gangster, wiens naam ze uit de krant gehaald hebben, maar die wil er vijfhonderd francs voor hebben. De kijker ziet dat hij in een garage werkt en denkt dat de jongen een auto bedoelt.

Tot zover de verkorte inhoud. Vaak mooie details heb ik achterwege gelaten, zoals over het etentje van de ouders van Nicolas met de baas van de vader en diens vrouw. De moeder is zo zenuwachtig over dat ze een nieuwe jurk en juwelen eist en iets interessants uit haar hoofd leert om met de vrouw van de baas over te converseren. Ook bedenkt ze een exquise gerecht. Kreeft met mayonaise. Als ze aan het begin van de maaltijd tegen de baas zegt dat ze niet iets heel speciaals gemaakt heeft, zegt de baas dat dat niet erg is, want hij heeft geen zin in altijd maar kreeft met mayonaise. Daarop grijpt de moeder de pan met ravioli die ze voor Nicolas in de keuken heeft gezet en duwt de kreeft bij Nicolas op zijn bord.

Misverstanden volop in Le petit Nicolas, maar van zo’n innemende en grappige soort, waarmee deze jeugdfilm daarmee voor alle leeftijden is. Ook de afloop is sterk.

Het moet een geluk zijn om jong te zijn en zo’n fantastische film te kunnen zien. Ongetwijfeld zet het kijken ernaar, net als bij Nicolas, aan tot een creatief beroep en een gelukkig leven.

 Le petit Nicolas is gebaseerd op de gelijknamige boekenreeks van schrijver René Goscinny en illustrator Jean-Jacques Sempé.

Hier de trailer, hier mijn verslag van een documentaire over Sempé.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten