Filmrecensie: Joy (2010), Mijke de Jong

Achttienjarige wanhopig op zoek naar haar moeder

Filmregisseur Mijke de Jong is bekend van de registraties als Broos (1997), Brozer (2014) en Fiftyfifty (2015), maar ook van haar trilogie over zoekende meisjes, waarvan Joy de afsluiting is. Daartussendoor maakte ze ook nog de film Tussenstand (2007), waarin gescheiden ouders te kampen hebben met hun onaanspreekbare zoon Isaac.

Joy kent veel vaart en begint met een aangrijpende scène waarin de moeder haar kind in een boodschappentas legt, met haar de deur uitgaat en haar ten vondeling legt. Een gebeurtenis die meteen verklaart waarom de achttienjarige Joy zo met zichzelf overhoop ligt.

Dat is meteen al zichtbaar in de keuken waar ze haar werk doet. Ze heeft nauwelijks oog voor haar bezigheden en verricht ze op een automatische manier. Datzelfde geldt voor het vrijen met haar Servische vriendje Moumou. Ongeduld leidt haar weg. Dat blijkt ook als ze naar het bureau gaat dat haar helpt om haar moeder te vinden. Ze dwingt het eerste adres af dat men van haar moeder kent en neemt regelmatig een kijkje bij en in het nieuwbouwhuis, maar durft een confrontatie met Sanne en haar dochter Imme niet aan. De angst om opnieuw in de steek gelaten te worden is te groot. Ze vertelt er wel over tegen haar zwangere hartsvriendin Denise, die nog in de instelling verblijft waaruit zij is weggestuurd en, zoals we zien, ook niet meer welkom is.

Toch is Joy wel van goede wil. Dat blijkt uit het feit dat ze met Denise, die niet zo’n hele goede verhouding heeft met John, de vader van haar kind, meegaat naar zwangerschapsgymnastiek. Ze is ook benieuwd naar de relatie die de ouders van Moumou met elkaar hebben.

Spannend zijn de fragmenten waarin Joy Sanne en haar dochter in de stad volgt. De kijker vraagt zich af wanneer zij naar voren zal stappen om zich bekend te maken. Ze voelt al nattigheid als ze in het huis van Sanne op het antwoordapparaat hoort dat ze niet dezelfde naam als zijzelf hebben, maar Denise probeert haar gerust te stellen. Als ze naar de bibliotheek gaat, waar Sanne werkt, om zich in te schrijven als lid, is ze overstuur dat Sanne geen lichtje opgaat bij haar naam en geboortedatum.

Na een oproep van het bureau om langs te komen omdat haar moeder haar wel een keer wil ontmoeten, wordt ze geconfronteerd met de werkelijkheid en is ze de wanhoop nabij, maar de geboorte van het kind van Denise en de aandacht die ze krijgt van de hechte Servische familie van Moumou houden haar op de been.  

Samira Maas speelt de moeilijke hoofdrol met verve. Haar roep om liefde gaat gepaard met de angst om zich te binden, hetgeen in de loop van de tijd zal moeten slijten. Scenariste Helena van der Meulen schreef onder andere de scenario’s van Hemel en Zurich van en Bluebird (2004), het eerste deel van de trilogie over waarvan Joy de afsluiting is.

Hier de trailer, die begint met het babygehuil van Joy, hier mijn bespreking van Tussenstand.