Lezers die denken dat dit een kookrubriek is, wil ik de hand reiken en iets vertellen over een gerecht dat ik onlangs maakte, namelijk schorseneren, een voor velen, in ieder geval voor mijn disgenoten onbekende groente, die, zo ik me herinner, het beste met een kaassaus opgediend kon worden. De lange donkerbruine stengels, die nog het meest op gerookte palingen leken, leidden me naar de vraag of ik die ooit al eens klaargemaakt had of alleen ooit van plan was geweest. Volgens de aanwijzing op de verpakking moest ik de stengels eerst goed wassen en ze daarna meteen van de huid te ontdoen of eerst een paar minuten te laten koken. Ik besloot tot het laatste, omdat het me gemakkelijker stropen leek en in de tussentijd de aardappelen kon schillen. Ik waste de meeste aarde eraf, zocht de grootste pan maar moest toch nog de meeste stengels knakken. Nadat ik de aardappelen op het vuur van de schorseneren had gezet, begon ik met een dunschiller hun huid te verwijderen. Het was geen overbodige luxe om, zoals de gebruiksaanwijzing aanraadde, de ijzig witte stengels in water met azijn te leggen omdat ze snel bruin verkleurden. De groente, die ik erg op asperges vond lijken, liet ik nog een paar minuten koken, terwijl ik een pittige saus maakte van parmesaanse en oude kaas en een groene salade met olijven. De laatste twee gerechten waren niet overbodig omdat de smaak van de schorseneren volgens mijn disgenoten niet erg duidelijk was. Ook vroegen ze zich af of ik de stengels langer had moeten koken omdat ze verwachtten dat de stengels boterzacht zouden moeten zijn in plaats van bijtgaar. Ik vroeg me zelf af of zij niet in de luren werden gelegd doordat het uiterlijk veel weg had van asperges, maar zeker weten doe ik dat niet. Misschien is er een lezer met ervaring in deze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten