Een vrouw op zoek naar (on)ware liefde.
De zoektocht naar de ware blijft een intrigerend verschijnsel, waar men nooit genoeg van lijkt te krijgen. Dating-sites bloeien volop en de gevolgen daarvan komen in dit boek ruimschoots aan de orde. Gerrie Hondius heeft een bijzonder aardig concept bedacht om over deze queeste te berichten door ultrakorte verhaaltjes te schrijven met steeds hetzelfde uitgangspunt, namelijk een ontmoeting van een vrouw met een of andere man. Het motto is ontleend aan Paulien Cornelisse en luidt: ‘Wees maar niet bang, het gaat niet over jou.’
De inhoud is up to date, om het zo maar te noemen: een moderne vrouw schrikt er niet voor terug een leuke man in haar bed te krijgen, kan geheel vervuld raken van een penis, maar wil er ook wel een relatie aan overhouden. Al is dat ook weer de vraag, getuige het stukje Ware: ‘Ik ontmoette De Ware. Ik wil hem nooit meer zien.’ Het gaat in het hele scala van verleidingstechnieken en - kunsten om een subtiel en paradoxaal evenwicht tussen vasthouden en loslaten, getuige de volgende uitspraak van de vrouw: ‘Omdat hij mij niet vasthield kon ik hem niet niet loslaten.'
Het is weer eens een ander perspectief op de liefde dan het geijkte mannelijke en het laat zien dat er eigenlijk weinig verschil is tussen man en vrouw. Er zijn zoveel verschillende types in het brede spectrum van hard tot zacht, van macho tot tedere vriend. Sterk is het openingsverhaal waarin een man, die een dubbele afspraak heeft gemaakt en daarom niet kan op bezoek komen, zich verontschuldigt dat hij zo’n lul is en daarmee het gras wegmaait voor de vrouw, die daarmee niets meer kan zeggen.
Soms is ook de vrouw de onderliggende partij, om het zo maar te noemen. Zo kijkt ze smekend naar de naakte rug van een zwijgende man die uit bed stapt. Als ze iets van zijn sombere zwijgen zegt, merkt hij op dat hij misschien een tatoeage met Goedemorgen, schatje op zijn rug moet aanbrengen.
Soms is de vrouw nog jong, een matig avontuurlijk type, die alleen op vakantie gaat, maar ze kan ook heel geraffineerd op haar stilletohakken op mannenjacht gaan en zelf dan verbaasd zijn over de indruk die ze maakt en wat ze daarmee klaarmaakt, om het zo maar te noemen.
Sommige verhaaltjes spelen zich af op dezelfde locatie zoals in de hoerenbuurt, andere sluiten op elkaar aan zoals de verliefdheid van een scholiere op haar biologieleraar, die ze naderhand vaker ontmoet. Het mooist zijn toch de verhaaltjes waarin de vrouw bedrogen uitkomt. Bijvoorbeeld als een man van een dating-site, tijdens de eerste ontmoeting, plompverloren zegt dat hij van zijn wolk gevallen is, terwijl zij hem wel leuk vindt. Er komt ook veel humor in voor. Grappig is een verhaaltje waarin een man peinzend vraagt of de vrouw talent heeft voor relaties en zij antwoordt dat zij oog heeft voor verhoudingen.
Soms bestaan de verhaaltjes uit één zin. ‘Ik ontmoette een man die het als een afwijzing beschouwde dat ik graag een onderbroek draag in bed.’ Soms is er een kleine variatie op de openingszin, zoals ‘Ik ontmoette onze buurman.’ Daarin is een zesjarig meisje met haar buurman in een watergevecht gewikkeld. Ze ontmoet soms ook twee mannen, maar dat blijken, anders dan verwacht, aardige Belgen te zijn. Ook ontmoet ze een mannenexpert die laatdunkend vraagt of zij wel eens een man heeft ontmoet. Zelfs ontmoet ze een volwassen man, waar grappig genoeg niets over te zeggen valt.
Het gaat in dit soort verhaaltjes om de pointe. Die is soms verrassend, zoals in het verhaaltje waarin de vrouw een uur lang op een man wacht en chagrijnig is als hij eindelijk opdaagt, maar vergeten is dat het wintertijd is. Dat lukt echter niet altijd. Soms lijkt het meer op een begin van een verhaal, zoals over de ontmoeting met een ex-vriend van een vriendin waarover zij al zoveel weet, en die nieuwsgierig maakt naar meer.
aangepast 23 juli 2011 om 12:53 uur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten