Filmrecensie: Une femme à sa fenetre (1976), Pierre Granier-Deferre

Liefdegeschiedenis in tijden van politieke onrust

Liefde en politiek vormen een geschikte combinatie voor een mooi filmdrama. Ook in Une femme à sa fenetre, waarin een rijke burgerlijke Oostenrijkse Margot Santorini er met een communist vandoor gaat, is dat zo. Maar daar is dan ook alles mee gezegd. De liefdesscène die in het begin van de trailer te zien is, wordt omlijst door al te veel politiek gekonkel aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog in Griekenland waar de militairen onder leiding van kolonel Metaxas een soort staatsgreep hebben gepleegd en tegenstanders oppakken.

De film begint aan het eind waarin Margot, op aanraden van haar man, een Italiaanse diplomaat van aristocratische huize maar zonder geld, een reis door Griekenland maakt met diens oudere Franse vriend, Raoul Malfosse (rechts op de poster). De laatste is zeer gesteld op Margot, die hem gevraagd heeft of hij dit wil doen met een speciale reden, namelijk om de chauffeur (links op de poster), die hem is uitgeleend door Rico, een dienst te bewijzen.

Een en ander klinkt nogal ingewikkeld maar in de film wordt langzaamaan duidelijk dat de chauffeur een communistische leider is, Boutros geheten, die zich toegang heeft verschaft tot de hotelkamer van Margot, omdat de politie achter hem aan zat. Vandaar ook de titel. Op zijn vlucht zag Boutros een vrouw bij het open raam van haar hotelkamer staan en klom daar naar binnen. Hoewel Margot zich eerst overvallen voelt, ontstaat meteen een vertrouwelijke band tussen de twee. Rico doet zijn best om zijn vrouw ter wille te zijn en Boutros te helpen ontvluchten, omdat hij zelf een minnares heeft en de relatie met Margot niet meer is wat het was. Hij stuurt Boutros, die verstand van auto’s heeft, naar zijn vriend Malfosse om bij hem als chauffeur in dienst te treden. Als Margot hem wegbrengt in haar luxe auto bedenkt Boutros nog snel een reden om haar nogmaals te zien. Daarop wordt het plan bedacht om een reis langs verschillende heiligdommen te maken waarbij Boutros, die in Moskou verwacht wordt, bij Delphi zal verdwijnen. Margot gaat langs bij diens vrouw om zijn paspoort op te halen. Rico raadt zijn vrouw aan om met Boutros mee te gaan. Communisme is ook maar een naam. Hij weet dat ze gelukkig met Boutros zal zijn en krijgt als dank voor zijn bewezen diensten geld van haar.

In het laatste gedeelte van de film zien we de dochter van Margot, ook gespeeld door Romy Schneider die op zoek gaat naar haar wortels. Het is dan ook niet opvallend dat de vrouw van Boutros die ze bezoekt zegt dat ze heel erg sprekend op haar moeder lijkt.   

Boeiend is een romanfragment van de Franse dichter en schrijver Valery Larbaud (1881-1957) die een verbindende schakel in de film speelt. Margot leest een gevoelig fragment uit zijn roman hardop voor voordat ze in haar hotelkamer gaat slapen. Dat fragment speelt later weer een rol in de liefde tussen haar en Boutros. Larbaud werd vertaald door E. du Perron en ook weer genoemd in de prachtige roman Bij nader inzien van Voskuil.

Une femme à sa fenetre is gemaakt naar de gelijknamige roman van Pierre Drieu La Rochelle die bewerkt werd door Jorge Semprum. Drieu La Rochelle schreef ook de roman Le feu follet, die verfilmd werd door Joachim Trier onder de titel Oslo, August 31th.

Hier de trailer, die voor de verandering geluidloos is, hier mijn bespreking van Oslo, August 31th.