Werkloze man doet vergeefse pogingen om een eind aan zijn
leven te maken
De naam Ove doet mij meteen denken aan de voormalige spits
van Feyenoord, Ove Kindvall, een schutter van het kaliber Nicolai Jorgensen. In
de jaren zestig kreeg ik een ansichtkaart van hem met handtekening die ik
duidelijk zichtbaar op mijn bureau had staan. De Ove in de film van de Zweedse
filmregisseur Hannes Holm (1962) is een heel andere persoon. Die lijkt in bouw
meer op Trump, deelt diens opvattingen over law en order, maar komt uit een
heel wat minder welgesteld milieu en woont in een krap behuisde woonwijk ergens
in Zweden. Deze Ove, knap gespeeld door Rolf Lassgard, is verbitterd over het
leven en zijn medemensen die hij als een stel idioten omschrijft, maar wordt
toch langzaam weer het leven ingetrokken door zijn Iraanse buurvrouw Parvaneh.
De karakterontwikkeling die Ove ondergaat wordt fraai weergegeven, is niet over
de top en daarmee is Een man die Ove heet
een boeiende zwarte komedie.
Het gegeven dat Ove zelfmoord wil plegen nadat hij, een jaar
voor zijn pensioen, door zijn werkgever de laan wordt uitgestuurd, is wrang.
Hij mist zijn vrouw Sonja die in 2014 overleden is en bezoekt dagelijks haar
graf. De film begint heel fraai met de koop van een bosje bloemen. Ove raakt in
conflict met het meisje achter de kassa omdat twee dezelfde bosjes in de
aanbieding zijn en Ove er maar één bosje koopt en zich daardoor bestolen voelt.
Zijn omgeving is een bron van ergernis voor hem. Dagelijks om acht uur maakt
hij zijn rondje door de wijk en noteert wat er allemaal niet deugt. Hij
controleert of garageboxen wel afgesloten zijn, fietsen niet buiten staan en
auto’s in de vakken geparkeerd staan en maakt een aantekening als hij een
onrechtmatigheid constateert.
De komst van Parvaneh met haar jonge Zweedse man en hun twee
dochtertjes is een streep door de rekening van Ove die zich aan een blauw
kunststof touw in de huismaker wil ophangen. Het verhuiswagentje van de
nieuwkomers ramt zijn brievenbus, waardoor hij de strop van zijn hals haalt en
naar buiten rent om zijn beklag te doen en zelf de wagen goed in te parkeren. Ook
nadere pogingen om zich te verhangen mislukken waardoor hij zich in zijn garage
probeert te vergassen hetgeen ook niet lukt. Holm verbindt aan deze
zelfmoordpogingen knap flashbacks naar de dood van de moeder, de vader en de
vrouw van Ove. Op het eind stort Ove zelf op het asfaltpad dat tussen de kleine
huizen doorloopt. Parvaneh komt op bezoek in het ziekenhuis, hoort dat hij een vergroot
hart heeft en moet lachen om zijn vergeefse pogingen om dood te gaan en zich
weer te verenigen met zijn vrouw Sonja.
Humor is een sterk element in de film, ook al is het vooral
zwarte humor. Nogal beschroomd vraagt de man van Parvaneh de ladder van Ove te
leen tijdens de verhuizing, hetgeen Ove met de nodige tegenzin doet. Hij
overhandigt hem meteen een gebruiksaanwijzing die niet voorkomt dat de man van
de ladder valt en in het ziekenhuis belandt, waar Ove, terwijl Parvaneh op
bezoek gaat, op een grappige manier met de dochters bezighoudt. Heel fraai is
de scène waarin Paraneh Ove commandeert op het moment dat de kat die daar in de
buurt rondloopt, gewond is geraakt. Ze zorgt er zelfs voor dat Ove die de kat
altijd verwenste, het beest bij zich in huis neemt en een band ermee krijgt.
Een man die Ove heet
is gebaseerd op de gelijknamige roman van de Zweedse columnist, blogger en
schrijver Fredrik Backman (1981) uit 2012, een jaar later in het Nederlands
vertaald als Een man die Ove heet. De
rol van Sonja wordt door Ida Engvoll met net zoveel charme gespeeld, als Filip
Berg in de rol van de jongere Ove kruipt.
Hier
de Nederlandstalige trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten