Onderzoek naar gevluchte moordenares geeft verschillende
keren over de top.
Niets is wat het lijkt in de psychologische thriller Shutter Island van Martin Scorsese.
Marshall Teddy Daniels die onderzoek gaat doen naar de
ontsnapping van een vrouwelijke misdadigster uit een psychiatrische inrichting
op Shutter Island komt zich zelf zwaar tegen.
We gaan terug in de tijd naar 1954 en we bevinden ons op een
boot die naar de haveneilanden voor de kust van Boston vaart. Onderzoeker Teddy
Daniels is meteen al doodziek. Dat komt niet zozeer door de ruige zee maar door
zijn verleden als Amerikaans soldaat die de bevrijding van Dachau aan den lijve
meemaakte en later verder getraumatiseerd raakte door het verlies van zijn
vrouw bij een brand. Aan zijn collega Chuck Aule heeft hij weinig steun. De man
is nieuw en laat de beslissingen aan Daniels over. De kapitein gebiedt hen snel
van boord te gaan, want vanwege een opkomende storm wil hij zo snel mogelijk
weer terug naar de wal.
De eerste beelden van de inrichting waar ze door de steile
politieman McPherson naar toe worden gebracht zijn indrukwekkend. De instelling
ligt als een fort op het eiland met daarop ook nog eens een zwaar beveiligde
afdeling. Directeur doctor Cawley laat meteen weten wie daar de baas is en wil
niet meewerken aan de opsporing van Rachel Salendo die daar zat omdat ze haar
drie kinderen vermoord had. Eigenlijk wil Daniels daarom meteen de volgende dag
terug maar de zware storm maakt dit onmogelijk en van het een belandt hij in
het andere.
Tijdens de verhoren hoort Daniels dat ene dokter Sheehan de
behandelaar was van Salendo maar dat die op vakantie gegaan is, hetgeen
onbegrijpelijk is voor Daniels. Hij praat wel met collega psychiater Naehring,
die natuurlijk een Duitse sfeer over zich heeft en meteen zegt dat de
verdedigingsmechanismen bij Daniels in orde zijn. Dit soort opmerkingen te
samen met flashbacks uit de Tweede Wereldoorlog kunnen de scherpzinnige
toeschouwer al op een vermoeden brengen dat de zaken anders liggen dan getoond
wordt, maar anderzijds moet daartoe een kloof overbrugd worden die met beelden
alleen niet gemakkelijk te dempen is.
De zaak lijkt opgelost als Rachel weer blijkt gevonden, maar
de ontmoeting met haar maakt Daniels helemaal in de war. Hij ziet beelden voor
zich van de kinderen die door haar in het meer bij haar huis verdronken zijn en
vreest dat ze door de staf in de vuurtoren werd gehersenspoeld. De nachtmerrie
wordt alleen maar groter als hij besluit op onderzoek uit te gaan in die
vuurtoren. Helaas kan hij door de opkomende vloed de locatie niet bereiken waar
volgens hem hersenoperaties worden uitgevoerd. Pas later weet hij daar door te
dringen en dan komt hij eindelijk tot enig inzicht in de hele zaak.
Mijn voorstelling van zaken sluit een aantal zaken uit,
zoals over de pyromaan Laeddis die verantwoordelijk zou zijn voor de brand die
een eind maakte aan het leven van Dolores Chanal, de vrouw van Daniels, maar
anderzijds is de inhoud ook te complex om op een pagina weer te geven. De
beelden van Dachau vond ik nogal stuitend en ongepast in zo’n thriller, die
toch al verschillende keren over de top gaan, het fraaie acteerwerk van Leonardo
DiCaprio als Daniels en Ben Kingsley als Cawley ten spijt. In denk dat de
gelijknamige roman van Dennis Lehane geloofwaardiger is dan met beelden kan
worden opgeroepen.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten