Medicus probeert verlies op groteske wijze ongedaan te maken
De vorige film Los
abrazos rotos (2009) die Pedro Almodóvar maakte met Penelope Cruz in vele
standjes, sprak niet echt tot de verbeelding en hetzelfde geldt voor het
vervolg La piel que habito met de
knappe Elena Anaya in de hoofdrol naast Antonio Banderas (resp. rechts en links op de poster). In een verhaal dat het
voorstellingsvermogen bijna te boven gaat, ontbreekt de vonk die tot maakt dat men
geraakt worden door de film.
In La piel que habito
zien we de briljante chirurg Roberto Ledgard die getraumatiseerd is over het
overlijden van zijn geliefde vrouw Gal en zijn dochter Norma en met een
operatietechniek, die transgenese heet, het verlies ongedaan probeert te maken.
In het begin van de film, spelend in Toledo in 2012, zien we
de jonge vrouw, Vera in een huidkleurige bodystocking yogaoefeningen doen. Ze
wordt gevangen gehouden op de zolder van het huis van Roberto die daar ook een
privékliniek in gevestigd heeft met zijn moeder Marilia als oppasser en
huishoudster. Roberto, zo begrijpen we later, is bezig om Vera een nieuwe huid
te geven die ongevoelig is voor brandwonden. Hij wil daarmee het verlies te
boven komen van zijn vrouw Gal die levend verbrandde in een auto ongeluk. De
komst van zijn halfbroer Zeca, uitgedost in een tijgerkostuum vanwege de carnavalstijd,
die Vera fysiek verovert brengt Roberto in de problemen. Dus schiet hij Zeca,
die eerder verantwoordelijk was voor het auto ongeluk waarin Gal stierf, neer
en ruimt hem op. Kortom: hij is iemand die over lijken gaat om zijn project tot
een goed einde te brengen.
Na de uiteenzetting van deze verhaalgegevens krijgen we
eindelijk te horen wie nou Vera is en hoe Roberto ertoe gekomen is om haar op
te sluiten. Daartoe gaan we zes jaar in de tijd terug en zien we Vicente die in
het mode atelier van zijn moeder werkt. Vicente bezoekt op een vrije avond een
feest waar ook Norma, de labiele dochter van Roberto aanwezig is. Vicente en
Norma zijn beiden sterk onder de invloed van drugs. Als Vicente in de tuin de
liefde met Norma bedrijft, raakt ze helemaal de weg kwijt en moet ze weer
opgenomen worden in een inrichting. Roberto, die ook op het feest was en zijn
dochter hoorde gillen, is des duivels en besluit Vicente te ontvoeren naar zijn
huis en een transgenese op hem toe te passen waarin hij in zes jaar tijd
veranderd van een man in een knappe vrouw.
Vervolgens komen we weer terug bij het heden. Vera lijkt besloten
te hebben om zich aan te passen aan de omstandigheden en bij Roberto te
blijven. Haar belofte maakt dat hij haar meer vrijheid geeft, hoewel dat door
Marilia wordt gewantrouwd. Nadat Vera met Marilia naar de stad is gegaan om
inkopen te doen, neemt haar volgzame gedrag de wending, die Marilia al gevreesd
had.
La piel que habito
dat te vertalen is als de huid waarin ik woon, is gestoeld op nogal onwaarschijnlijke grootheden en erg bedacht. De kijker
wordt vooral beziggehouden met de vraag wie die Vera toch is en waarom Roberto
haar in zijn huis vasthoudt, maar wordt ook geen enkele wijze ontroerd door de
verhoudingen tussen de personen. Wat dat betreft is La piel que habito een kille film over een gestoorde medicus, die
de trauma’s in zijn leven op een groteske manier ongedaan probeert te maken.
The best site ;D
BeantwoordenVerwijderenthank you very much for the valuable information
BeantwoordenVerwijderen