Stress van de crèche
Psychologe en journaliste Marilse Eerkens werd twee jaar
geleden in het EO -programma Moraalridders
aan de tand gevoeld over haar aanbeveling om kinderen tot twee jaar niet
naar de crèche te sturen maar om een gastouder voor hen te zoeken. Na de eerste
jaren is de crèche voor kinderen geen probleem.
Mijn vrouw en ik dachten begin jaren negentig, toen wij,
zoals dat heet, in de kleine kinderen zaten, in eerste instantie wel aan een
crèche, maar die bleek ondanks de subsidie van de werkgever duurder en
moeilijker te organiseren dan een gastouder. We hielden interviews met vrouwen
die bij ons aan huis wilden komen, maar vonden uiteindelijk een lief mens dat
jarenlang onze kinderen enkele dagen per week opving tot ze naar de
peuterspeelzaal gingen. Dit is ook in lijn met de opvatting van Marilse Eerkens
dat een jong kind - zeg tot twee jaar oud - daar beter gedijt als de ouders
zelf niet de hele dag voor hun kind kunnen zorgen. In latere jaren vond ik het
vaak stuitend om te zien hoe andere ouders hun baby al na drie maanden naar de
crèche brachten, alsof ze het wegdeden.
Het interview door Andries Knevel en Tijs van den Brink
wordt heel toepasselijk voorafgegaan door het liedje Kiekeboe van Dirk Scheele dat begint met de regel: Hé hallo ik ben er zo maar nu even niet.
Eerkens verwijst naar onderzoek waarbij stress wordt gemeten
aan de hand van het hormoon cortisol in het speeksel. De waarde hiervan ligt in
de crèche hoger dan thuis. De reacties van de kinderen zijn niet zo duidelijk
aantoonbaar. Sommigen huilen, anderen trekken zich terug. Juist omdat tussen de
drie en de negen maanden de hersenen van het kind sterk in ontwikkeling zijn, zou
het schadelijk zijn het bloot te stellen aan stress.
Knevel zegt dat hij zich is rot geschrokken van de
uitkomsten hiervan. Te vroege plaatsing in een crèche zou leiden tot angst en
hechtingsstoornissen. Van den Brink voegt daar de vatbaarheid voor burn-out en
geestelijke instabiliteit aan toe.
Eerkens is voorzichtig met uitspraken hierover, want veel is
nog niet duidelijk, al wijzen de onderzoeken die op Harvard zijn gehouden op de
schadelijke gevolgen van een vroege gang naar de crèche.
Knevel speelt de advocaat van de duivel door de mening in te
brengen dat een jong kind door stress in de crèche alvast aan latere stress
went, maar dit lijkt me net zo onzinnig als de bewering dat men een kind extra moet
frustreren om het voor te bereiden op de toekomst.
Eerkens heeft haar boek, los van de onderzoeken, opgedragen
aan haar kinderen. Haar oudste kind deed ze op een crèche omdat ze in die tijd
nog onwetend was over de gevolgen ervan. Een belangrijk punt is dat ouders vaak
niet anders kunnen. Het zou veel beter zijn als het ouderschapsverlof zou
worden verruimd. In Nederland zijn die in vergelijking met andere Europese
landen erg mager. In de tussentijd zouden ouders moeten denken aan opvang door
een gastouder aan huis of bij de gastouder thuis.
Knevel zegt dat het een moeilijke boodschap is voor werkende
ouders.
Volgens Eerkens gaat het niet om een ideologische boodschap,
maar om het recht van het kind. Uiteindelijk is het wellicht een weldaad dat de
crèche duurder wordt. Dat bespaart veel ellende op latere leeftijd.
Hier meer
informatie op de site van Marilse Eerkens, die ook over kinderopvang schrijft
voor De Correspondent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten