Seksverslaving leidt tot bindingsangst
Shame begint met
de halfnaakte man die op de poster staat en die in bed ligt met een hand
suggestief onder het blauwe laken. Die man heet Brandon, woonachtig in New York
en seksverslaafd. In een mooie opeenvolgende serie beelden maken we kennis met
zijn troosteloze leven en zijn verslaving.
Prachtig gefilmd is de scène in het begin waarin Brandon in
de metro naar een knappe vrouw kijkt, die tegenover hem aan de andere kant van
het gangpad zit. Alleen al de manier waarop ze haar in lange bruine laarzen
gevatte benen over elkaar slaat, zegt genoeg. Als ze bij een halte opstaat en
haar hand om de ijzeren paal bij de uitgang legt, legt Brandon die van hem er
vlak boven. In het gedrang op het perron weet de vrouw te ontsnappen.
Om aan zijn gerief te komen gaat Brandon naar prostituées of
laat die bij hem in het appartement komen. Daarnaast is hij ook erg druk met
internetseks. Het bevalt hem daarom helemaal niet dat zijn blonde zus Sissy,
een zangeres, langs komt en vanwege relatieproblemen een paar dagen bij hem wil
blijven slapen.
Samen met zijn baas David gaat hij naar een optreden van
haar in een bar. Sissy legt het aan met de getrouwde David en neemt hem ook mee
naar het appartement van haar broer, waardoor David zich buitenspel voelt staan
en maar gaat hardlopen. Als David hem de volgende dag terloops meldt dat zijn
computer vol staat met porno voelt Brandon zich schuldig. Als zijn zus ook nog
eens per ongeluk een chatsessie op de computer ziet, is dat voor hem een reden
om, net als een alcoholist de flessen wegdoet, alle opwindende lectuur op te
ruimen en het met Marianne, een jonge vrouw van zijn werk, te proberen.
De scènes zijn esthetisch zeer fraai in elkaar gezet, zoals
de scène waarin Brandon en Marianne in een restaurant zitten en een gesprek
proberen te hebben waarbij ze steeds worden gestoord door de ober. Marianne is
pas gescheiden en duidelijk uit op een nieuwe verovering, maar Brandon uit zich
sceptisch over een liefdesverhouding. Ook later in een hartverscheurend gesprek
tussen een broer en een zus zegt hij tegen Sissy, die bang is dat ze nooit meer
iets van hem zal horen als ze zijn appartement verlaat, dat hij tenminste met
zijn appartement en zijn baan onafhankelijk is en dat dat van haar niet gezegd kan
worden.
Steve McQueen legt weinig uit en laat de kijker vooral
beleven. Men krijgt een indringend beeld van de moeilijkheid om, net als van elke
verslaving, van een seksverslaving af te komen. Brandon leeft alleen maar van
lustvolle spanning en ontspanning, hetgeen misschien wel de kern van alle
verslaving is. Ik moest denken aan een raad die een leraar op de middelbare
school gaf, namelijk dat excessief masturberen een liefdesverhouding in de weg zou
staan. Ik weet niet of hij daarmee onnodig angst inboezemde, maar iemand als Brandon
behoorde ongetwijfeld tot een categorie mannen die zich daardoor nog moeilijker
kan binden.
Wat Shame ook zeer
de moeite maakt is de poëtische manier van filmen. Net als in het begin van de
film is ook het einde, wanneer Brandon na het pijnlijke gesprek met Sissy zijn
huis uit vlucht en in de stad in de problemen komt, weer een fraaie
opeenvolging van beelden waarin verschillende tijdsperioden door elkaar heen
lopen. De rust die door gevoelige pianoklanken wordt versterkt en de prachtige rollen van Michael Fassbender als Brandon en Carey Mulligan als Sissy maken van Shame alles bij elkaar een echt
kunstwerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten