Luxe immigrant schrijft lovend over Genua
Vijf jaar geleden fietste classicus en dichter Ilja Leonard Pfeijffer (1968)
samen met zijn geliefde Gelya vanuit Leiden naar Rome. Gelya stond op de reis,
Ilja kon die niet uit haar hoofd praten. Ongetraind en zonder kaart begonnen ze
aan hun tocht, die uitgebreid en met foto’s erbij in de media werd weergegeven.
Ze konden niet door Zwitserland vanwege de Russische nationaliteit van Gelya en
maakten daarom een omweg langs Marseille en Genua. Ze bleven drie dagen in de
laatste stad rusten en raakten er onafhankelijk van elkaar verliefd op, maar ze
gingen toch verder omdat ze dat nu eenmaal in hun hoofd gezet hadden. Eenmaal
in Rome, na 41 dagen en 2600 kilometer, keerden ze per trein terug naar de havenstad
die in La Superba de hoofdrol
vervult.
Het motto is ontleend aan een grimmig Italiaans spreekwoord dat
luidt dat Genua neemt en niets teruggeeft. Volgens Ilja houden Genuanezen ervan
om te kankeren. Genua wordt wel de meest zuidelijke stad van het noorden
genoemd. Het is net zo groot als Amsterdam, heeft de grootste haven van Italië
en een oud labyrintisch centrum, dat nog erg levend is met smalle steegjes
waarin het daglicht nooit doordringt. Er heerst een sfeer van gevaar zoals in
alle havensteden. Voorname mensen, hoeren en ratten leven daar naast elkaar.
Wim Brands spreekt over de verschillende verhalen die Ilja
in het boek vertelt, waaronder het ontsnappen aan de eigen identiteit.
Ilja had het nodig zichzelf opnieuw uit te vinden. Hij
hoefde niet uit zijn woonplaats Leiden weg, maar miste achteraf gezien een uitdaging.
Hij hoefde geen gedichten meer te schrijven om toch een bekend dichter te zijn,
zakte weg in zijn eigen reputatie. Genua had een heilzaam effect op hem. Hij
vond het een weldaad om weer helemaal opnieuw te beginnen met Italiaanse
gedichten.
Twee jaar geleden werd hij uitgenodigd op een poëziefeest in
Genua en voelde zich voor het eerst weer eens zenuwachtig. Hij leerde veel van
schrijven met een handicap. Hij schreef ook voor toneel waarbij het minder
uitmaakt om fouten te maken. Vanwege zijn beperkte middelen werd de structuur
belangrijk.
Brands memoreert uit zijn portret van de stad een Britse
drinkebroer die Ilja als vriend heeft met als tegenwicht een Afrikaan die
letterlijk en figuurlijk net aan zijn hoofd boven water kan houden.
Ilja noemt dat een belangrijk thema. Genua was en is een
knooppunt van migratie. Veel Italianen vertrokken in de vorige eeuw naar de
Verenigde Staten vauit Genua, veel Noord- Afrikaanse immigranten trokken die Lampedusa
bereikten vertrokken naar Genua. Ilja wilde hun verhalen vertellen, te midden
van zijn eigen rol als luxe emigrant. Zijn trek van Noord naar Zuid is vergelijkbaar
met die van Zuid naar Noord. Ze zijn allen verdwaalden. Het labyrint in het stadscentrum
staat voor een beter leven elders.
Hier
het artikel Ik was steeds meer onecht
op 22 augustus 2009 in Vrij Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten