The music of Buddy Holly and The Crickets (2005), documentaire van Barry Barnes

Onsterfelijke wegbereider van de rock ’n roll muziek

Barry Barnes volgt in deze documentaire het muziekleven van Buddy Holly en zijn groep The Crickets. Dat speelt zich om te beginnen af in Lubbock, Texas waar Holly in 1936 geboren werd. Helaas komen biografische feiten nauwelijks aan de orde. Des te meer zien we, behalve enkele vrienden als de sympathieke G.I Allison, een stoet van personen voorbij komen die in zijn korte leven met hem gewerkt hebben. Een boekenkast met namen, een hele rij gezichten, sommige met cowboyhoeden op.

Bob Montgomery werkte als timmerman bij zijn vader en bracht op een dag zijn gitaar mee. De vader verwees hem naar zijn zoon die ook wat tokkelde en daarmee is het begonnen. Op de middelbare school speelde Holly banjo en formeerde meteen al een countrybandje met broer Larry en Bob. Ook na zijn examen in 1954 kwam hij terug om op te treden met gitaar en zang. Een imitatie van Elvis Presley leverde hem een platencontract op bij Decca. Blue days, black nights werd een hit.

Vriendin Peggy Sue Gerron ging uit met Holly en zijn vrienden van The Crickets en kreeg een band voor het leven met de groep. Holly reed op en neer naar Nashville om nummers op te nemen, zoals That will be the day. Eind 1956 eindigde de samenwerking omdat de platenmaatschappij meer countrymuziek verlangde en hij meer de kant van de rock ’n roll op wilde. Holly zette zijn solo carrière voort bij Coral Records. Met Allison zette hij een samenwerking op het stel Gerry en Ramona dat de achtergrond vocalen voor hun rekening nam. Daaruit kwam het nummer Gone voort. Ze vonden de verlegen pianospeler Norman Petty uit Clovis, New Mexico, bereid om het in de ruimte boven de garage van zijn vader op te nemen. Dat kon pas na negen uur in de avond als het stil was. Norman wist veel van akoestiek en had aangepaste golvende muren in zijn studio. Norman stuurde de opname naar platenmaatschappij Brunswick Records die de opname zonder verandering uitbracht als een nummer van The Crickets. Omdat Clovis voor Holly dichterbij was dan Nashville werd de samenwerking met Norman voortgezet. Er was haast bij de volgende opnames omdat men vreesde dat de rock ‘n roll wel eens zijn langste tijd gehad kon hebben.

Peggy Sue was sprakeloos toen ze een nummer hoorde met haar naam. Het was eigenlijk een nummer over Cindy Lou, een nicht van Holly.  All my love van Sonny West werd veranderd in Oh boy en die was zeer te spreken over de nieuwe uitvoering. Op 12 oktober 1957 kwam de eerste LP The ‘Chirping’ Crickets uit met daarop ook Maybe baby. The Crickets toerden door het land en werden overal enthousiast onthaald. Het optreden in de populaire Ed Sullivan tv-show had hun bekendheid vergroot. Onder invloed van de Everly Brothers droeg Holly een bril met een zwaar zwart montuur. Een tournee door Australië werd in 1958 gevolgd door een tournee door Engeland.    

Terug in de Verenigde Staten ontstond er een breuk in de groep omdat Holly in New York wilde blijven, waar zijn vriendin Maria Elena Santiago woonde, terwijl anderen als Allison en Peggy terug naar Tennessee gingen. Tommy Allsup kwam als gitarist bij de band, net als de jonge Carl Bunch als drummer. Holly schreef nummers voor anderen, zoals de Everly Brothers en nam ook stringsessies op die daarna populair werden. True love ways was geïnspireerd op een oud slavenlied. De Winter Dance Party Tour begin 1959 met de nieuwe band door de Midwest liep uit op een ramp. Het was koud en de bussen waarin ze zich van de ene naar de andere plaats lieten vervoeren kregen pech, waarop Holly besloot een vliegtuig te nemen, hetgeen zijn dood werd. Helaas vertelt Barnes weinig over de omstandigheden waarin het vliegtuig verongelukte. Achterblijvers als Allison, Allsup en Carl, die in het ziekenhuis lag met bevroren voeten, waren verslagen, maar de optredens gingen door met stand-ins die de plaats van Holly innamen. Hierna werd het stil zegt Peggy, de echtgenote van Allison. Later vond men nog het onuitgebrachte nummer Peggy Sue got married.   

Buddy Holly is van veel betekenis geweest voor The Beatles, The Stones en niet vergeten The Hollies. Hier het nummer Gone,  hier een BBC documentaire over Buddy Holly die op het eerste gezicht wat minder cerebraal is.