Over de lijdensweg van vrouwen met het BRCA gen
Krijg nou tieten
is niet alleen een boek van Claudia de Breij, maar ook een documentaire over
het (over)leven met erfelijke borstkanker. De makers kregen zelf drie jaar eerder
de diagnose borstkanker, waarvan de een de erfelijke vorm BRCA had en besloten
samen een film over het onderwerp te maken. Eerder al in 2013 schetste Sacha
Polak in Nieuwe tieten de problemen
met deze erfelijke belasting vanuit een persoonlijk standpunt. Annemiek
Brumsteede en Deborah van der Starre raadplegen verschillende deskundigen en
filmen vrouwen die om moeten gaan met de dilemma’s, waarbij de kans op kanker
zestig tot tachtig procent is.
Eerst gaan ze naar Orlando in Florida waar de ontdekster van
het gen werkt dat erfelijke borstkanker veroorzaakt. Ze heet Mary Claire King,
heeft een foto van Obama en haarzelf in haar kamer hangen en zegt dat het
traject moeilijk is maar dat niemand meer aan de ziekte hoeft te sterven. Een
radioloog uit het UMC in Utrecht toont röntgenfoto’s waarop een vermoeden van
kanker te zien is. Daarop praat Annemiek met een tante die vertelt dat er in de
familie al veel leden aan het gen ten prooi zijn gevallen. We horen
tegelijkertijd dat de ziekte niet van moeder naar dochter wordt doorgegeven,
maar van moeder naar zoon en van vader naar dochter.
Mylene Poel is vierenvijftig jaar en lijdt aan de ziekte. Ze
heeft al een borst weg laten halen en ook haar eierstokken, maar kreeg toch te
maken met uitzaaiingen. Ze krijgt chemotherapie en past in aanwezigheid van
haar familie een pruik. Ze heeft het er te kwaad mee dat haar eigen haren waren
weggeschoren, maar ze voelt zich verder niet echt ziek. Ze heeft een gesprek
met oncoloog Agnes Jager die haar vertelt over een reconstructie van haar
borsten. Ze bezoekt een tentoonstelling over het onderwerp in het ziekenhuis in
Groningen waar haar portret tussen dat van andere vrouwen hangt. Het gesprek daarna
gaat over preventieve behandeling. In het Rode Kruis Ziekenhuis in Beverwijk
praat ze met de specialist over de laatste uitslagen die haar tevreden stemmen.
Haar dochter en zoon laten zich testen, nadat geneticus Jan Oosterwijk hen over
de mogelijkheden van het wel of niet hebben van het gen geïnformeerd heeft. Ze
blijken allebei erfelijk belast te zijn, maar voor de dochter zijn de
implicaties groter.
Marianne Knudsen was zwanger toen ze knobbeltje in haar
oksel ontdekte. De kanker had zich inmiddels al uitgezaaid toen ze de uitslag
kreeg. Ze vond het moeilijk haar familie in te lichten. Een van de zussen wist
daarmee dat ze het ook had. Ze heeft haar eierstokken weg laten halen en haar
borsten laten amputeren en kiest voor een reconstructie waarbij er
verschillende opties zijn. Haar partner Robert is haar tot steun, terwijl de
chirurgen uitleggen wat de mogelijkheden zijn.
De jonge Tiffany heeft, nadat vastgesteld is dat ze het gen
draagt, gekozen voor een reconstructie met vetweefsel uit haar bovenbenen, maar
moet nog een keer terugkomen om die te vervolmaken en is daar gefrustreerd
over. Ze vond het moeilijk haar vriend over de reconstructie in te lichten. Ze
past na de ingreep een bikini en zegt dat ze haar zekerheid heeft teruggekocht.
Bart, de vriend van Mariëlle (zie foto), vond het weg laten
halen van de borsten geen punt en steunde haar volledig. De chirurg doet na
anderhalf jaar een tweede operatie en zegt erbij dat er minder gevoel in het
vetweefsel zit dat uit haar benen is gehaald, maar daar moet ze het maar mee
doen. Haar tepel kan wel gespaard worden, zo blijkt uit onderzoek. Mariëlle
neemt een beperkt risico voor lief. We zien dat de plekken op haar lichaam
worden getekend waar ingegrepen wordt, voordat ze de operatiekamer in gaat. In
een interview met het Eindhovens Dagblad vertelt ze haar verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten