In the basement (2014), documentaire van Ulrich Seidl

In de kelder komt de lagere kant van de mens tot zijn recht

In de documentaire Seidl, a director at work (2014) van Constantin Wulff zagen we al iets van de documentaire In the basement, die in het Duits Im keller heet. De kelders van de grote Oostenrijkse huizen zijn bij uitstek plaatsen waar men activiteiten kan verrichten die het daglicht nauwelijks kunnen verdragen. Seidl toont een aantal vormen van dit soort activiteiten en laat daarnaast ook stilstaande portretten zien van personen in hun kelder, ingericht als bar, als geluidsstudio, als wasruimte, maar natuurlijk ook als treinlandschap. Steeds dieper daalt Seidl af in de krochten van de menselijke geest, zonder daarover een oordeel te geven.

Een vrouw daalt regelmatig af om haar poppen toe te spreken. Ze liggen in dozen op een stellage in de kelder en worden op een liefdevolle wijze begroet, die veel zelf over het isolement van de vrouw zelf.

Een man toont de vele uitheemse dierenkoppen aan de muur, die hij in Afrika geschoten heeft.

Heftiger wordt het als er schietoefeningen worden gehouden. Een man die zich eerst voordoet als operazanger te midden van schijven waarop geschoten kan worden, praat met een aantal wapenbroeders over Turken in hun land die achterlijk zijn. Hij oefent ook met virtuele situaties om zijn behendigheid te vergroten.

Een erfelijk belaste alcoholist die graag met zijn kornuiten op een blaasinstrument speelt, doet dit onder een portret van Hitler en de vlag van de nazi’s. Op zondagochtend wordt er eerst gerepeteerd en daarna gezopen tot men laveloos is. Ze hebben het erover dat de vrouw van de man in bikini naar beneden zou komen. In werkelijkheid komt ze daar nooit. De man communiceert met haar over de telefoon of tikt op de verwarmingsbuis als hij wil weten of het eten klaar is. In ieder geval staat hij geregistreerd bij de politie.

Nog heftiger wordt het als er seksualiteit aan te pas komt. Een hoerenloper in onderbroek (zie foto) zegt dat hij vaak gratis mag omdat hij de prostituée verwent, bijvoorbeeld door haar te beffen in de stoel van een gynaecoloog. Een man maakt in zijn blootje de kelderruimte schoon. Hij blijkt de slaaf van een meesteres die vertelt dat ze zich allebei kunnen vinden in hun rol, waarbij zij zelfs zijn ballen in een klem zet of ophangt aan een katrol.

Het meest uitgebreid is het portret van een masochiste die haar levensverhaal meedeelt terwijl ze ingesnoerd in touwen voor de camera staat. Tussendoor wordt ze door meneer Walter op haar billen geslagen, eerst met een zachte zweep, daarna met een batje en tenslotte met een venijnige zweep. Deze vrouw vertelt dat ze op haar vijftiende haar doodvonnis tekende door haar omgang met een man die haar als eigendom zag. Tenslotte stak ze hem een mes in zijn lijf. Daarna kreeg ze een relatie met een alcoholist die geen taboes kende. Nadat ze gevlucht was deed ze aangifte waarop de man vier jaar in de cel belandde. Ze werkt tegenwoordig voor Caritas en helpt mishandelde vrouwen. Zelf wil ze graag een man die op seksueel gebied de dienst uitmaakt.

Waakzaamheid rond dit soort activiteiten blijft vereist, schreef ik in mijn verslag van Seidl, a director at work.

Hier de trailer van In the basement, hier mijn verslag van de documentaire Seidl, a director at work.